Nerden başlasam bilmiyorum ki
Tek tek bakınca hepsi küçük dertler gibi ama bunlar toplanınca sinirlerim nasıl alt üst oluyor tarif edememm...
Şimdilik en büyük derdim gibi görünen erkek arkadaşım. Üniversiteyi kazandı, ama ben buna sevinemedim bile. Çünkü görmeden duramadığım sevdiğim taa Ispartalara gidiyor:97: 4 yıl şimdiden gözümde büyüdü. Bu yılda ben üniversiteye hazırlanıyorum ama o kadar uzağa gitmem imkansız gibi. Anca İstanbul ve çevrsi olur
Düşünüyorum da 4 yıl sonra dönünce o daha da büyümüş belki de fikirleri değişmiş bi insan olucak. Ve belkide ilişkimiz eskisi gibi olmayacak. Belki karşına daha iyileri çıkar dersiniz ama o benim çocukluğumdan kalan bi hatıra. Tam 13 yıldır tanıyorum onu
...
Diğer sorun abim. (Nedir bu erkeklerden çektiğimiz değil mi?!) Ben bu çocukla nasıl başa çıkıcam hiç bilmiyorum. Sırf onunla aynı evde yaşamamak için bu yıl yurtta kalmayı planlıyorum. Düşünün bi evim, çok sevdiğim ve tarafından sevildiğim anne babam, evinde olmanın rahatlığı, annenin yemekleri varken ben evde huzursuzluk çıkmasın diye bavulumu toplayıp bayramdan sonra yurda gidiyorum:95: Kendisi 27 yaşında, evlilikten teğet dönmüş, babasının işi olduğu halde gidip elalemin işinde sırtına buzdolabı yükleyip 5. kata çıkaran ve üniversite mezunu birisi! Bunları asla onu yargılamak için söylemiyorum. Hatta evlilik konusunda ona hep yardımcı olmaya çalıştım ama o beni bir gün olsun anlamaya çalışmadı. En basiti iki günlük tanıdığı birine bile ağzını doldura doldura kardeşim derken bana kardeşlik nedir öğretemiyor. Bi kaç gün önce doğum günümdü. 18. yaş günü, insanın reşit olduğu, unutmaması gerektiği bi dönem. Bende asla unutamam bu günü! Çünkü abim benden bi gün önce doğan kuzenime tam gece yarısı olunca uzuuuunn ve anlamlı bi mesaj yazarken, benim doğum günümde bana bi iyi ki doğdun bile demedi. Kızgın değilim, kırgınım. Neyse bugün iftara 20 dk var, herşeyi hazırlayıp otururken gelip birden bağrınmaya başladı ne oturuyorsun kalkıp bişeyler yapsana diye
Sanırım onun gibi mutfakta boş boş dolanıp hiçbirşey yapmadan çokşey yapmış gibi görünmemi istiyor! Olayı ordan başlatıp benim anne ve babama bir 'hayvan' gibi davrandığıma kadar getirdi! Kendisi hergün anneme sen ömründe ev temizlemekten başka ne iş yaptın ki bana laf söylüyorsun diyen birisi! Sizce kim nasıl davranıyor?! O sırada babam geldi odaya (-ki babamın yanında tartışmak en nefret ettiğim şey), ben konu kapansın diye uğraşırken o hala üstüme geldi, seni dövmem öldürürüm dedi! Bende beni benim için ölü olan birisi öldüremez dedim. Ben öyle diyince bana sokaktaki arkadaşlarına yaptığın edebiyatı yapma dedi. (Burada bi parantez daha açıyorum, bahsettiği kişi erkek arkadaşım. Ama o kadar zıtlar ki birbirlerine. Sevdiğim namazında, niyazında, bugüne kadar beni asla kırmayan ve abimden kalan boşluğu bile dolduran birisi) Tekrar konuyu annemle babama davranışlarıma getirdi, babamda o sırada dayanamayıp o konuda bu kıza hiçbirşey demeye hakkın yok dedi. O sustu, bende odadan çıktım. Ama biliyorum ki bu mesela daha burada kapanmadı...
Bi de üstüne cuma tatile gidiyoruz. Ve büyük ihtimal amcamlarda kalırız. Ama ben bunu aslaa istemiyorum çünkü biliyorum ki evin ev üstüne olmadığı gibi, başkasının evinde tatilde olmuyor. Hiç anlaşamadığım amcamın kızı, abim ve ben! Annem yengemle, babam amcamla hasret giderirken biz muhteşem 3lü olarak geziceğiz sanırım. Ama herşeyden de öte bu tatile ihtiyacım var. Dönüşte beni sıkı bi maraton bekliyor, yurt, okul, dershane, sevdiğimin ve diğer sevdiğim şeylerin hasreti:85:
Ne yapıcam benn...