Dertleşecek içimi dökecek kimse yok .

Merhaba arkadaşlar ben yeni üyeyim. Dertleşecek içimi dökecek bı akıl alacak kimsem yok yanımda o yüzden yazıyorum. Eşimle 4yildir evliyiz bı çocuğum var. Eşimin memleketinde yasiyoruz. Evlendigimde herşey güzeldi ama insanları içine girdikçe tanıyorsunuz. Ailemden uzaktayım 10saat kadar. Bu sehirde kimsem yok. Eşimin ailesi görumcelerim eşimi öyle bir eline almışlar ki öyle tatlı dilli ve ağızları laf yapıyor ki hep onlar haklı hep onlar iyi niyetli oluyorlar ben yapayalnız kalıyorum. Ne yapsam olmuyor. Mesela bisey yapılacak hani bunun eşimle ilgisi olmasa dahi eşime söylüyorlar zorunda kalmasalar bana demiyorlar. Kendimi öyle kötü hissediyorum ki anlatinca mesela yok ya ne kadar kötü düşünceli bizim aklımıza gelmedi taklimasin böyle şeylere oluyor ve ben fesat oluyorum. Bunu örnek olarak verdim. Ben ne yapsam bilmiyorum. Lafta benimle ilgileniyorlar yanlız bırakmıyorlar sıkıntım var mı soruyorlar ama böyle degil... Çok yoruldum ve üzülüyorum biliyorum uzulmemeliyim ama bosveremiyorum.

Nasıl bir ortamdasınız? Gidebileceğiniz kurslar var mı? İş yerinizden arkadaşlarınız yok mu? Neden kv ve görümcelere muhtaçsınız tam olarak anlayamadım. Kendiniz başka bir çevre oluşturamaz mısınız? Bu imkanlariniz varsa es ailesini olduklari gibi kabul edip kendi sosyal cevrenizde duygusal ihtiyacinizi karsilayin.

Mesela ben yurtdisindayim ve gercekten hiç arkadaşım yok, kv ve gorumceler beni yoksayip gozumun önünde program yapip gidiyorlar ve bu durumu eşime ifade etmemin bir yolu yok, bu sekilde kabullenmem gerekiyor çünkü kimseyi degistiremem ve zorla beni aralarina alamazlar, önemli olan içten gelerek bana yardimci olmalariydi. Ama sizin icin ne kadar üzücü olduğunu ben de biliyorum, ki yalnizligi daha cok seven biriyim ama benimki gibi bence sizin durumunuz da tam olarak yalnizlik sorunu değil.
 
Back