- 5 Ocak 2015
- 2.209
- 4.966
- 133
- Konu Sahibi kirmizi oje
-
- #1
İçim içime sığmıyor.. Uzun olacak biraz..
Gurbetteyim.. Bazı şeylerle baş edemediğimde çocuk gibi bükülüyor boynum..
Eşimle çok büyük bir aşkla evlendim.. Ailesi dışında sorunumuz yoktu.. Eşim namuslu, dürüst, beni el üstünde tutan üzülmeme asla dayanamayan, her türlü inceliği yapan, ben bir şey istemesem bile onu anlayıp beni mutlu etmeye çalışan biri. Hayatında en sevdiği kişiyiim ben, bazen arkadaşım bazen küçük çocuğum, bazen limanım, ve en çok aşkımsın der.. Ve sevgi konusunda şanslıyım, eşim gerçekten bunu hissettirir..
Ama böyle bir adamın öyle bir huyu var ki, baskıya asla gelemiyor ve gururu onu bazen öyle sinirli yapıyor ki ben bir canavarla mı aynı evdeyim diyorum. Ve böyle zamanlara geçiş yaptığımız zaman hayata tahammül edemiyorum. Çünkü çok ama çok dipte yaşıyor.
Mesele para meselesi.. Malum ay sonu, bu ay masraflarımız oldu biraz (benlik değil durum, düğün bebek ziyareti hediye vs).
Ben asla evde neden şu yok, bak şunu almadık diyen bir kadın değilim. Evde şeker bitse utanırım demeye, kendi paramla çalışarak ayakta durmaya alıştım.. Şu an çalışamıyorum henüz çalışma iznim yok, ama freelance tercüme yapıyorum, bazı ihtiyaçlarımı ona söylemeye utanıp kendi birikimimle alıyorum..
Evet ona söylemiyorum bir şey ama o mahcup oluyor, sen mahcup olma, elinden geleni yapıyorsun, özel ders veririm denkleştiririz diyorum, senden sorumluyum zoruma gidiyor diyor. Biliyorum ki bu konularda adam gibi adam, üstüne gitmiyorum.
Ama ben ona yaklaşmaya çalıştıkça, üzülme hayat böyle, önemli olan birlikte katlanabilmek dedikçe adamda ters tepti ve adeta sinir küpü oldu eşim bu sefer. Normalde ben çok bağıran, ortalığı birbirine katan biriyim. Bu sefer bunları yapmadım. Ve anladım ki sorun bende değil aslında onda. İki gün önce sinirli olduğunu bilmiyordum, dalmıştı bakıyordu sabit bir yere. Koluna dokundum kedi gibi. Ve buna küstü resmen. Ben şu an oyun oynayacak halde değilim dedi, geçti yattı. Sesimi çıkarmadım.
Sonraki günler bunların dozu arttı. Ben zaten şikayet etmeyen bir insanım, asla böyle konularda sorun yapmıyorum sen ne istiyorsun benden dedim, ve ne kötülüğüm kaldı ne anlayışsızlığım. Kavga eder gibi demedim, uzamasın diye detaylı anlatmıyorum. Ne kadar alttan alsam da işe yaramadı. O, benim onu ay sonuna kadar evde görmezden gelmemi istedi. Nasıl yapayım? Zaten tek dışarı çıkmıyorum burda, akşama kadar evdeyim. Bir de bir hafta evde o yokmuş gibi davranmak?
Ben evlenirken eşimden ne takı istedim, ne altın, ne başka bir şey. Gelinliğimi kendim yaptım. Aklınıza gelebilecek her şeyi kendi payıma ailem ve ben ödedik. Hiç sorun etmedim, ailesine hediyeler aldım ama onlardan bir kere hediye görmedim.
Konu fedakarlıklara geldi. Ben kötüymüşüm ya.. Orda canıma tak etti. Saydım. Sen kadınların ne istediğini görmüyorsun galiba, baksana dedim. Ben kimseden böyle şeyler istemedim ve beklemedim, ama kalkıp sen ne yaptın ki diyemezsin dedim. Kim ne istemiş ki bizim burda dedi, kardeşini ve evini, annenin ona yaptığı harcamaları anlatmasını ne çabuk unuttun dedim ve olay büyüdü. Bir gün param olunca o dediklerinin hepsini vericem sana görürsün dedi. Çok zoruma gitti. Konuya böyle girmek istemedim ama o beni diğer kadınlarla kıyaslayınca tutamadım kendimi.
Ben adetlere karşı bir insanım. Yorumlarımdan bilen bilir. Bunları bahsetme sebebim aslında ben istemedim ama içimde derttir demek değil, beni sen nasıl hiçbir şey yapmamış görürsün diye ona göstermekti. Ama bunları demek içimi de sıktı çünkü o tabi ki kaba etinden anladı bunları.
Çok canım sıkkın. Hayatta tek isteğim mükemmel bir aşktı. Bu aşk için her şeyi yaptım, yaşam standartım bir tık geride, ailemden uzaktayım. Ama eşime ve karakterine inandığım için hiç sorun yaşamamıştım. Şimdi bu durumda olmak çok zoruma gitti.. Eşim ne yatağa geldi, ne benle konuşuyor. Bir de tavır yiyorum yani.
Dertleşmeye çok ihtiyacım var..
Gurbetteyim.. Bazı şeylerle baş edemediğimde çocuk gibi bükülüyor boynum..
Eşimle çok büyük bir aşkla evlendim.. Ailesi dışında sorunumuz yoktu.. Eşim namuslu, dürüst, beni el üstünde tutan üzülmeme asla dayanamayan, her türlü inceliği yapan, ben bir şey istemesem bile onu anlayıp beni mutlu etmeye çalışan biri. Hayatında en sevdiği kişiyiim ben, bazen arkadaşım bazen küçük çocuğum, bazen limanım, ve en çok aşkımsın der.. Ve sevgi konusunda şanslıyım, eşim gerçekten bunu hissettirir..
Ama böyle bir adamın öyle bir huyu var ki, baskıya asla gelemiyor ve gururu onu bazen öyle sinirli yapıyor ki ben bir canavarla mı aynı evdeyim diyorum. Ve böyle zamanlara geçiş yaptığımız zaman hayata tahammül edemiyorum. Çünkü çok ama çok dipte yaşıyor.
Mesele para meselesi.. Malum ay sonu, bu ay masraflarımız oldu biraz (benlik değil durum, düğün bebek ziyareti hediye vs).
Ben asla evde neden şu yok, bak şunu almadık diyen bir kadın değilim. Evde şeker bitse utanırım demeye, kendi paramla çalışarak ayakta durmaya alıştım.. Şu an çalışamıyorum henüz çalışma iznim yok, ama freelance tercüme yapıyorum, bazı ihtiyaçlarımı ona söylemeye utanıp kendi birikimimle alıyorum..
Evet ona söylemiyorum bir şey ama o mahcup oluyor, sen mahcup olma, elinden geleni yapıyorsun, özel ders veririm denkleştiririz diyorum, senden sorumluyum zoruma gidiyor diyor. Biliyorum ki bu konularda adam gibi adam, üstüne gitmiyorum.
Ama ben ona yaklaşmaya çalıştıkça, üzülme hayat böyle, önemli olan birlikte katlanabilmek dedikçe adamda ters tepti ve adeta sinir küpü oldu eşim bu sefer. Normalde ben çok bağıran, ortalığı birbirine katan biriyim. Bu sefer bunları yapmadım. Ve anladım ki sorun bende değil aslında onda. İki gün önce sinirli olduğunu bilmiyordum, dalmıştı bakıyordu sabit bir yere. Koluna dokundum kedi gibi. Ve buna küstü resmen. Ben şu an oyun oynayacak halde değilim dedi, geçti yattı. Sesimi çıkarmadım.
Sonraki günler bunların dozu arttı. Ben zaten şikayet etmeyen bir insanım, asla böyle konularda sorun yapmıyorum sen ne istiyorsun benden dedim, ve ne kötülüğüm kaldı ne anlayışsızlığım. Kavga eder gibi demedim, uzamasın diye detaylı anlatmıyorum. Ne kadar alttan alsam da işe yaramadı. O, benim onu ay sonuna kadar evde görmezden gelmemi istedi. Nasıl yapayım? Zaten tek dışarı çıkmıyorum burda, akşama kadar evdeyim. Bir de bir hafta evde o yokmuş gibi davranmak?
Ben evlenirken eşimden ne takı istedim, ne altın, ne başka bir şey. Gelinliğimi kendim yaptım. Aklınıza gelebilecek her şeyi kendi payıma ailem ve ben ödedik. Hiç sorun etmedim, ailesine hediyeler aldım ama onlardan bir kere hediye görmedim.
Konu fedakarlıklara geldi. Ben kötüymüşüm ya.. Orda canıma tak etti. Saydım. Sen kadınların ne istediğini görmüyorsun galiba, baksana dedim. Ben kimseden böyle şeyler istemedim ve beklemedim, ama kalkıp sen ne yaptın ki diyemezsin dedim. Kim ne istemiş ki bizim burda dedi, kardeşini ve evini, annenin ona yaptığı harcamaları anlatmasını ne çabuk unuttun dedim ve olay büyüdü. Bir gün param olunca o dediklerinin hepsini vericem sana görürsün dedi. Çok zoruma gitti. Konuya böyle girmek istemedim ama o beni diğer kadınlarla kıyaslayınca tutamadım kendimi.
Ben adetlere karşı bir insanım. Yorumlarımdan bilen bilir. Bunları bahsetme sebebim aslında ben istemedim ama içimde derttir demek değil, beni sen nasıl hiçbir şey yapmamış görürsün diye ona göstermekti. Ama bunları demek içimi de sıktı çünkü o tabi ki kaba etinden anladı bunları.
Çok canım sıkkın. Hayatta tek isteğim mükemmel bir aşktı. Bu aşk için her şeyi yaptım, yaşam standartım bir tık geride, ailemden uzaktayım. Ama eşime ve karakterine inandığım için hiç sorun yaşamamıştım. Şimdi bu durumda olmak çok zoruma gitti.. Eşim ne yatağa geldi, ne benle konuşuyor. Bir de tavır yiyorum yani.
Dertleşmeye çok ihtiyacım var..
Son düzenleme: