- 5 Şubat 2013
- 595
- 132
- 83
mutlu olmak için bir neden daha:) uyku vaktii! herkese mutlu uykular:))
elmaşekerim çok doğru dans insanı ritmiyle ele geçiyor bende sevdiğim ya da hareketli bir müziği duyunca yüzümde güller açar ve eşlik eder dans ederim :)
mutlu olmak için bir neden daha:) uyku vaktii! herkese mutlu uykular:))
Konuyu görünce yazmadan duramadım. İlk ilişkimi 22 yaşına girmeye birkaç ay kala yaşamıştım. Sülalede "aman bu profesör kendine layık kimseyi bulamaz, beğenmez" diye anılıyorken, hiçbir vasfı olmayan birine tutulmuştum. Kaldı ki kimseyi beğenmeme gibi bir durumum yoktu. Sadece kalabalıkların çoğu lüzumsuz ve aşırı sesliydi :) Öyle ki birçok muhabbetin ilk 3 dakikasını dinler, gerisinden kifayetsizliği sebebiyle kaçardım. Dinlemezdim... İki adet dostum vardı ki onlarla da dostluğum çocukluğuma dayanırdı. Birçok ortama girdim, birçok kişiyle tanıştım ama dost edinemedim. İstemedim ve bunun için de kendimi kötü hissetmedim.
Neyse ilişkiye dönecek olursak...Tutulma demişim, aslında tutulma da değildi Benim durumum biraz bu ön yargıyı ve kabuğumu kırmak amaçlı bir hareketti. Zoraki başladım ilişkiye ancak zamanla sevdim. O zaman hayatımda olan zat benim bir odun olduğumdan dem vuruyordu sürekli :) Ben de kendimi yargılıyor onun zihnindeki kadın profiline uymak için çabalıyordum. Demek ki bende bir sorun var diye. Karakterim ondan daha sağlamken, sırf "demek ki kadınların çoğu böyle davranıyor. Ben de öyle olayım" şeklinde kompleksle karışık bir düşünce oluştu bende. Birçok hata yaptım, kendimden taviz verdim. Zamanla çok büyük pişmanlıklar yaşadım...
Sonra var olan dostlarımla da aram açıldı. Zira hislerimi yansıtmakta zorlanıyordum. Kafamın içinde filler köşe kapmaca oynarken, dilimden çıkan bir iki kelimeden ibaret oluyordu. Ne sevdiğimi, ne kızdığımı ne de özlemimi ifade edebiliyordum. Yetersizlikten değil, fıtrattan... Hatta ilk kez seni seviyorum cümlesini kurmak için 8 ay çabalamıştım :)) Nice sonra beni değiştirmeye çalışan o zat demişti ki, böyle olduğun için aşık oldum sana...
Farklı olmak, öteki olmak senin yaşlarında "dışlanmışlık" hissine sebep olabilir ki bu çok tehlikeli bir histir. Birçok hatayı ve dolayısıyla pişmanlığı beraberinde getirir. Sakın bunu yapma kendine. Farklılık ilerleyen yaşlarında artı olacak hayatında. Şimdilerde abuk muhabbetlerine seni dahil etmeyenler, ilerleyen zamanda "akıl sormak" için belirecekler yanında. Zira senin farklılığından doğan ve uzun bir zamana yayılan olgunluğuna kıyasla onlar henüz fark edecekler niteliksiz hallerini.
Sabret, hayatının her döneminde yeni bir ruh haline bürünüyor insan. Şimdilerde seni huzursuz eden farkındalığın, zamanla en iyi silahın olacak. Altını çizerek belirteyim sakın "farklı olman gerektiğini" iddia eden biriyle birlikte olma. Bu husustaki tecrübesizliğinden faydalanmasına asla müsaade etme. Ve kendini sakın üzme :)
her bir tencere kapagini bulur.. bosverrr dusunmeden yasaa. eglen gez tozz. ayni yastayiz.. herseyin bir ilki vardir mutlaka.. umutsuz kalma. hic bir kimse icin degismek zorunda dglsin. senin gibi karaktere sahip olan bir erkekte vardir.. ruh ikizini bulmalisin kendini asla degistirme!!
Herkesin bir karakteri, yapısı var canım. İnsanın bu doğrultuda yapabilecekleri de var yapamayacakları. Kendini olmadığın biri gibi davranmaya zorlarsan bu zaten dışardan çok yapmacık gözükecek ve amacına ulaşamayacaksın.
Herkes herkesle de arkadaşlık kuramaz ki. Benim koskoca üniversite hayatımda altı kişi vardı arkadaşım geri kalanların merhaba deyişi bile çıkar ilişkisiydi, hissediyordum. Yani koskoca bölümde aynı sınıfa düştüğümüz 80 kişi var ve ben 6 kişiyle anlaşabildim. Herkes seni sevecek veya sen herkesi seveceksin diye de bir kural yok.
Seninle çok iyi anlaşacak, kafadengi arkadaşların, erkek arkadaşın tabiki olacak, yeterki karşılaşmak nasip olsun.
Bazı yaşlarda anne-kız ilişkisi gerginleşiyor fakat sonra düzeliyor bu konuda da sıkıntın olmasın geçecek bunlar.
Matamatiği seviyor olman ilgimi çekti :) ne güzel, herkesin bir hobisi var işte.
Merhaba kızlar,
Gerçekten içimi dökmeye çok ihtiyacım vardı ve yazmaya karar verdim.Ben lanet olsun ki doğuştan yapım gereği dışarıdan soğuk görünen ve okul hayatım boyunca başarılı bir öğrenci olduğum,akademik ve eğitim gibi konulara karşı ilgili olduğum için-"bayan zeka" gözüyle bakılan ama hiç bir zaman sevilmeyen bir insanım.Herkes bana karşı o kadar ön yargılı ki bir tanısalar çok cıvıl cıvıl ve konuşkanım ama yanaşmıyorlar.Peki hiç öz eleştiri yapmıyor muyum hayır yapıyorum kendi annem bile bana soğuksun dedi anneme çok düşkünüm o yüzden bu sözü o kadar zoruma gitti ki.Bu arada 21 yaşındayım ve hiç erkek arkadaşım olmadı kuzenlerim işi düşüp dersi,okulu olunca yanımda bitiyorlar ancak bir erkek arkadaşları olduğunda toplanıp oturduğumuzda kendi aralarında kıkırdaşıp anlatıyorlar ama benim suratıma bile bakmıyorlar benle hiç bir şey paylaşmıyorlar.Artık beni çok seven anneminde giderek benden uzaklaştığını fark ettim.Tek yakınım bir kız arkadaşım,ağbim ve üniversitede edindiğim 2 kız arkadaşım.Aynı gün doğup büyüdüğüm arkadaşım sözlenmiş bana hiç haber vermedi facesinden silip engellemiş aramızda hiçbir kavga ve kırgınlık olmadığı halde.Belki size tüm bu yazdıklarım hafif gelebilir ama çok yalnızım ve dışlanıyorum.Ağlamaktan çok sıkıldım gerçekten her şeyden herkesten kaçıp uzaklaşmak istiyorum ama mümkün değil kafayı yiyeceğim uyuyamıyorum,iştahım yok çok zayıfladım ve gerçekten çok bıkkınım ömrüm boyunca dışlanmaktan çok sıkıldım.Tek sevdiğim şey olan matematik ve moralim bozuk olduğundan deli gibi matematik sorularına dalıyorum ve aynaya baktığımda kendimden nefret ettiğimi fark ettim.Okuyan olursa şimdiden sabrı için teşekkürler.
Merhaba kızlar,
Gerçekten içimi dökmeye çok ihtiyacım vardı ve yazmaya karar verdim.Ben lanet olsun ki doğuştan yapım gereği dışarıdan soğuk görünen ve okul hayatım boyunca başarılı bir öğrenci olduğum,akademik ve eğitim gibi konulara karşı ilgili olduğum için-"bayan zeka" gözüyle bakılan ama hiç bir zaman sevilmeyen bir insanım.Herkes bana karşı o kadar ön yargılı ki bir tanısalar çok cıvıl cıvıl ve konuşkanım ama yanaşmıyorlar.Peki hiç öz eleştiri yapmıyor muyum hayır yapıyorum kendi annem bile bana soğuksun dedi anneme çok düşkünüm o yüzden bu sözü o kadar zoruma gitti ki.Bu arada 21 yaşındayım ve hiç erkek arkadaşım olmadı kuzenlerim işi düşüp dersi,okulu olunca yanımda bitiyorlar ancak bir erkek arkadaşları olduğunda toplanıp oturduğumuzda kendi aralarında kıkırdaşıp anlatıyorlar ama benim suratıma bile bakmıyorlar benle hiç bir şey paylaşmıyorlar.Artık beni çok seven anneminde giderek benden uzaklaştığını fark ettim.Tek yakınım bir kız arkadaşım,ağbim ve üniversitede edindiğim 2 kız arkadaşım.Aynı gün doğup büyüdüğüm arkadaşım sözlenmiş bana hiç haber vermedi facesinden silip engellemiş aramızda hiçbir kavga ve kırgınlık olmadığı halde.Belki size tüm bu yazdıklarım hafif gelebilir ama çok yalnızım ve dışlanıyorum.Ağlamaktan çok sıkıldım gerçekten her şeyden herkesten kaçıp uzaklaşmak istiyorum ama mümkün değil kafayı yiyeceğim uyuyamıyorum,iştahım yok çok zayıfladım ve gerçekten çok bıkkınım ömrüm boyunca dışlanmaktan çok sıkıldım.Tek sevdiğim şey olan matematik ve moralim bozuk olduğundan deli gibi matematik sorularına dalıyorum ve aynaya baktığımda kendimden nefret ettiğimi fark ettim.Okuyan olursa şimdiden sabrı için teşekkürler.
Sende benim lisedeki halimi gördüm,17-18 yaşımdaki halimi.Lisede ve üniversiteye ilk geldiğimde aynı ben de böyleydim.Şimdi ise insanlardan bıktım kaçıyorum öyle söyleyim.Çünkü insanları çekmenin,muhabbet etmenin,iletişim kurmanın aslında ne kadar kolay olduğunu zor olanın yalnız kalmak olduğunu gördüm.Bu durumdan sıkıldıysan kendini değiştirmekten çekineceğin bir şey kalmadı demektir.Kendine güven,deli cesareti olsun.Ben şöyle düşünürdüm mesela,yardımcı olmuştur "Herkes seni yalnız bıraktı,herkes sana kazık attı,kimse seni istemiyor.O halde kaybedecek ne olabilir ki,gözlerinde zaten yoksam gözlerinden nasıl düşerim ki" diyerek insanlarla pat diye iletişime geçmeye,pat diye istediğim zaman tanımadığım insanlara bile istediğimi söyleyebilmeye başladım.Böyle böyle açıldım. Bence sen de yapabilirsin gibi geliyor.Çaresizlik insana cesaret verir.
Ama hiçbir zaman yalnızlıktan selam vermeyeceğin,tanışmayacağın tarzdaki insanlarla(özellikle erkeklere) iletişim kurma.Benim hatam bu oldu mesela sosyalleşme deneyimlerimde.Ne de olsa çok yalnızım diye abuk subuk insanları hayatıma soktum,sonra o bunalımlı dışlanmış halimi özler hale geldim.Sen doğru dürüst,temiz insanlarda dene şansını.
Sende resmen kendimi gördüm,benim de mesela kendisine çıkma teklifi eden erkekleri birbirleriyle yarıştırmaktan başka birşey konuşmayan kuzenlerim vardı,o ortama girmek zorunda kaldım.Ama sonradan anladım ki aslında girmek zorunda da değilmişim,onlar benim seviyeme gelene daha adamakıllı birşeyler konuşana,ergen kız muhabbetlerini aşana kadar beni zaten yanlarında haketmiyorlarmış,asilce o ortamlardan uzak durup kabuğuma çekilip kalitemi gösterebilirdim.Bunu yapmadığıma o abuk subuk sidik yarışlarını dinlediğime pişmanım şimdi,sen de pişman olmak istemiyorsan şimdiden uzak dur o ortamdan da.Diyelim onlara gittiniz,onların konuştuğu yere değil de başka yere otur,ağır takıl,kitap oku,tv izle,ortamdaki başka akrabalarınla konuş. Veya elinden geldiği kadar onlara gitme.Çünkü seni üzüyorlar,ve şimdiden sonra senin onlardan uzaklaşmanın,mesafeli durup tavır almanın hiçbir ayıbı yok, çünkü olan sana oluyor onların umrunda değil.
Umarım bunların hepsi işine yarar,senden birkaç yaş büyük biri olarak söylediklerimin işe yararlılığına yüzde yüz inanıyorum çünkü yaşadım.Eğer bu şekilde davranırsan sonradan ben gibi keşke deyip dizlerini dövmezsin..Nasıl davranman gerektiğine burada yazılmış tüm yorumlar ışığında düşünüp taşınıp kararlar alman işine yarayabilir diye düşünüyorum.
Benimde sınıfta gerçekten samimi olduğum iki kız arkadaşım var yalnızca.Evet matematiğe özel bir ilgim ve sevgim var :)
en yakın arkadaşım dışardan çok soğuk görünür hep öyle derler ama bence öyle insanlar genelde daha iyi çıkıyor :)eminim sen de öylesindirMerhaba kızlar,
Gerçekten içimi dökmeye çok ihtiyacım vardı ve yazmaya karar verdim.Ben lanet olsun ki doğuştan yapım gereği dışarıdan soğuk görünen ve okul hayatım boyunca başarılı bir öğrenci olduğum,akademik ve eğitim gibi konulara karşı ilgili olduğum için-"bayan zeka" gözüyle bakılan ama hiç bir zaman sevilmeyen bir insanım.Herkes bana karşı o kadar ön yargılı ki bir tanısalar çok cıvıl cıvıl ve konuşkanım ama yanaşmıyorlar.Peki hiç öz eleştiri yapmıyor muyum hayır yapıyorum kendi annem bile bana soğuksun dedi anneme çok düşkünüm o yüzden bu sözü o kadar zoruma gitti ki.Bu arada 21 yaşındayım ve hiç erkek arkadaşım olmadı kuzenlerim işi düşüp dersi,okulu olunca yanımda bitiyorlar ancak bir erkek arkadaşları olduğunda toplanıp oturduğumuzda kendi aralarında kıkırdaşıp anlatıyorlar ama benim suratıma bile bakmıyorlar benle hiç bir şey paylaşmıyorlar.Artık beni çok seven anneminde giderek benden uzaklaştığını fark ettim.Tek yakınım bir kız arkadaşım,ağbim ve üniversitede edindiğim 2 kız arkadaşım.Aynı gün doğup büyüdüğüm arkadaşım sözlenmiş bana hiç haber vermedi facesinden silip engellemiş aramızda hiçbir kavga ve kırgınlık olmadığı halde.Belki size tüm bu yazdıklarım hafif gelebilir ama çok yalnızım ve dışlanıyorum.Ağlamaktan çok sıkıldım gerçekten her şeyden herkesten kaçıp uzaklaşmak istiyorum ama mümkün değil kafayı yiyeceğim uyuyamıyorum,iştahım yok çok zayıfladım ve gerçekten çok bıkkınım ömrüm boyunca dışlanmaktan çok sıkıldım.Tek sevdiğim şey olan matematik ve moralim bozuk olduğundan deli gibi matematik sorularına dalıyorum ve aynaya baktığımda kendimden nefret ettiğimi fark ettim.Okuyan olursa şimdiden sabrı için teşekkürler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?