Yeni mezun olduğumda çocuklarla ilgili bir yerde çalışıyordum. Bir gün 'tanitim cekimi' var dediler, bir sürü renkli gözlü çocuk dolusturdular. O zaman gözlem yapma şansım oldu; çocuklar saatlerce bekliyorlar, sıkılıp koşturmak istiyorlar- set görevlisi azalıyor,eğlenceden ziyade günlük hosteslik işi gibi geldi bana, devamlı 'yemek ne zaman? Yemekte ne var?' falan diye mizirdandilar falan. Hiç de mutlu görünmüyorlardı. Bence oyuncu olmak değil de bir deneme çekimi için başka şehre gitmek, herkesin bunu bilmesi-size şans dilemesi...AMA seçmelerde elenmek bir çocugun başına gelecek kötü bir şey olsa gerek. O seçilememe hissi,o başarısızlık duygusu falan... Küçük yaşta hissedilmemesi gereken kötü duygular

Bu arada ben de küçükken oyuncu olmak isterdim, her çocuk ister. Bunu yadirgamaya gerek yok. Eleştirenler hiç mi hatırlamıyorlar çocukken eline şişe alıp mikrofon gibi sarkıcı taklidi yaptıkları günleri?