Doğuda kendimi çok rahatsız hissediyorum. Tam olarak nerden sonra başlıyor bilmiyorum. Galiba insanların digerlerine karşı umarsizligi bırakıp dik dik bakmaya basladikları yerde bana göre başlıyor doğu. . Dün akşam eşimle yemek yiyorum adamın biri dik dik bakıyor eşim görmese bari diyorum huzursuz oluyorum . Sigara içiyorum yol kenarinda dik dik bakıyorlar. Bir insan hiç birşey yapmadan bile bakarak insanı bu kadar huzursuz edebilir mi ediyor işte. Şimdi taşınıyoruz hayatımızın bir dönemini doğuda gecirecegiz mecburi sebeplerden. İçimi dökmek istedim linç edecekseniz de hazırım
Daha sezgisel, dışa kapalı, bilgiye değil atadan gelen görgüye dayalı yaşayan toplumların yabancı olana verdiği içgüdüsel bi tepki bu.
Ki hakkınız var böyle bi ortama ilk girdiğinizde kendinizi bi belgeselin ortasındaki av hayvanı gibi hissedebilirsiniz. Zira karşınızdaki insanlar size tam olarak avcılarda görünen bi içgüdüyle yaklaşırlar. Meraklı, çekinmeden inceleyen, saldırgan ve tehditkar bakışlar son derece doğal yani. Sosyo-kültürel olarak ne kadar geleneksel ve içe dönük bi yerdeyseniz bu tepkiler o kadar çoğalır.
Doğu - Batı ayrımının belirginliğinin sebebi de tamamen coğrafi ve tarihsel. Deniz kıyısında tarih boyunca verimli bi yaşamda yabancılarla etkileşip çoklu sosyal yapı geliştirmiş insanla dağların arasında karasallıgın zor sartlarında varolmuş kapalı toplum insanını bir tutamazsınız. Ki o toplumlar da homojen dağılmaz, koca sehrin tamamı sizin anlattıgınız huzursuz tabloya hizmet ediyo olamaz yani.
Yine de sizin tablodan gidersek bu durum nasıl kırılıyo biliyo musunuz? Öyle insanlara ne bakıyosun bakışları atarak, kavga çıkararak, sizin de onları asağı ve yabancı gördüğünüzü gözlerine sokarak, koca bi şehri zan altında bırakıp kendinizi sogutarak değil. Tedirgin olup gerçekten av hayvanı tribine girerek, ürkek tavırlar sergileyerek de değil. Erkek Fatma moduna geçip kadınlığınızı ya da asimile olup kendi yasam tarzınızı saklayarak hiç değil.
İki tarafa da önce insan olduğunuzu hatırlatarak geçiyo eğer geçerse. Onların sosyal işaretlerini anlayıp ortak bi dil geliştirerek. Mesafenizi koruyarak da olsa iletişim kurarak. Hicbi şey söylemeseniz bile ordaki varlığınızın, hayattaki yerinizin normal olduğunu onlara hissettirerek, onlar size alışana kadar orada sakince ve sadece varolarak.
Ki öyle teoriden sallamıyorum emin olun. İşimle bağlantılı olarak haftanın bir günü yemeğimi tam olarak böyle bi ortamda yiyorum birkaç haftadır, en az 60 erkeğin arasında tek kadın olarak hem de. (doğu ve iç anadolu kökenli, muhafazakar ve düsük gelirli insanlardan bahsediyoruz)
İlk gün yemekhaneye girdiğimde o bakışlara kafayı taksaydım bırakın yemeği boğazımdan bi damla su gecmezdi. Ama kadınsal hassasiyet gösterip kırılmaya yer aramak yerine durumun geneline bakıyorum hakikaten tuhaf. Hakikaten uzaylı gibi görünüyorum aralarında. Ve evet haklısınız, bazıları sosyal hayattaki kadını kafalarında tek bi kalıba oturtabiliyo, o da nahoş bi kalıp. Ama bi yandan da 60 kişinin 60ı da oyle bakmıyo aslında bana, huzursuzluga kaptırıp genellemezseniz fark ediyosunuz ki yarısı zaten kendi isinde gücünde normal insanlar.
Benim ilk yaptığım şey yemeği yapan adamla diger herkesin duyacagı sekilde insan gibi sohbet etmek oldu mesela. Asla cıvımadan ama saygı göstererek yemeği övdüm, adama kolaylık diledim, otomatik gelen nerelisin sorusuna cevap verip ben de sordum, adamın memleketiyle ilgilendim, bildigim kadarıyla güzelliklerini övdüm, hatta biraz da kendi memleketimi de övdüm (çünkü kendilerini bunlar üzerinden tanımlamayı seviyolar ve yeni insanları da ilk buradan tanıyolar mesela, ortak dil derken bunu kastediyorum. Söyle olur X memleketin insanı diyerek kendiniz hakkında bi fikir veriyosunuz onlara. ). Kalkarken de afiyet olsun, herkese kolay gelsin dedim ortaya sakin sakin kalktım. Ha ikinci hafta saçma sapan bi olay oldu birinin ağzına s.çtım mesela, ama adamın kökenine, tipine, maaşına göre tavır takınmadım. Aynı şeyi şirkette yan masamda oturan adam yapsa ne yapacaksam aynısını yaptım.
Geçen hafta 5. haftamdı bu sekilde, ilk hafta goz hapsindeydim şimdi kimse ikinci kez dönüp bakmıyo artık bana. İlk hafta kıyafetime şok içinde bakan adamlar şu an sorsan ne giydiğimi hatırlamazlar bile. Asla yüz göz olmadan hal hatır soruyolar, saygı duyuyolar, tek bi laçka sözde, saygısız tavırda bulunmuyolar. Bi sekilde birbirimizin dilini ögrendik, çok ortak alan yaratmadam yaşayıp gidiyoruz. Aradaki tek tük cins tipler de varlıklarına bi huzursuzluk yüklemeyince yok olup gittiler.
Siz de iş nedeniyle kalıcısınız madem, öncelikle siz av degilsiniz, sacmasapan bakısları takıp da korkmayın. İkincisi sokaktaki adamla degil ama yemek yediginiz lokantanın esnafıyla garsonuyla konuşun mesela. Kapıdan nasıl buyur edildiginizi, orada tanınıp bilindiginizi bilen gören müsteri size öyle öküzün trene baktıgı gibi bakamaz cünkü, en azından ihtimali azaltır. Sonra yapıyı keşfedin biraz, bu insanların da hepsi birebir aynı yaşamıyo cünkü, sizin ve yaşadıgınız yerin ortasında duranlar ne yapıyolar biraz onları inceleyin, onların izini takip edin.
NOT: Gerçekten ahlak yoksunu, sapıkça bi niyetle bakan insanları tenzih ederim zira onlar için çok uzaklara gitmeye gerek yok, en şık görünen plazaların 364858 katında da çok var onlardan. Onları farklı şekilde terbiye etmek gerekiyo.