Bence kendinizi bu kadar uzmeyin. Ben kendim ogretmenim, sizin gibi veliler cok gelirdi bana da, hep cocuklarinin basarili olmalarini istiyorlar, basarili olmalari icin ellerinden ne geliyorsa yapiyorlar.
Benim erkek kardesim var su an 23 yasinda, devlet memuru. Kardesimin ortaokul yillari bircok zayifla geldi, hic zayifsiz gelmezdi, sinifta kalmaktan kil payi kurtulurdu, kac zayifi oldugunu bile bilmeyiz, karnesini hic gormezdik, ne yapardi bilmiyorum. Lisede duzelir belki sandik, daha da dibe vurdu, hic unutmam bir defasinda tam 7 zayif geldi karnesinde. Neyse liseyi de ite kaka, babamin ogretmenlerle konusmasiyla, dersanelere yollamakla oyle boyle bitirdi. Bir sene dersaneye gitti sonra, 4 yillik universite kazandi, universite okurken lise memur alimlarina basvurdu, kadrolu memurlugu da kazandi, universiteyi birakti tabi is icin, zaten okumayi pek sevmez. Sonra kendi isi ile alakali bolum okumaya basladi, 2 yillik okuyor su anda, bitince 4 yila da tamamlayacak, isinden de cok memnun. Onun bu halinden annem, babam da cok memnun artik, eskiden o kadar uzuldugune yaniyor annem simdi.
Bu ornegi size uzun uzun yazma sebebim cocugunuzun simdiki hali icin bu kadar uzulmeyin, hem cocuk da ozel ders alsin tabi, ona birsey demiyorum ama biraz cocuklugunu yasasin, baski hissetmesin ustunde. Hem hayatta hersey ders degil ki, cocugunuzun kaderinin ne sekilde cizildigini bilemeyiz. Belki de ilerde basarili olur, iyi bir isi olur. Siz elinizden geleni yapiyorsunuz sonucta. Ayrica benim o zamanlar calistigim okuldaki ogrencilerin belki de yuzde 80 i cocugunuz gibiydi, farkli bir cocuk degil sizinki, herkesten basarisiz degil.