- Konu Sahibi yaseminler
- #1
nereden başlasam neyi anlatsam bilmiyorum,umutla umutsuzluk arasnda cebelleşiyorum resmen, 7 yıllık bi ilişkim vardı yer yer çok kavga ettik özellikle son yıllarda kavgalarımız sıklaştı,ama tadı tuzudur bunlar bir ilişkinin dedim ve çok üstünde durmadım ama o son yıllarda senden iyice sogudum birşey kalmadı artık içimde dedi ve bıraktı gitti,söylemediğim söz kalmadı,yalvardım ağladım,gururum hiç kalmadı derslerim çok kötü gitti,yok!! ne dediysem dönmedi,kalktm yanına gittim,uzakta olunca tam karar verememiştim anlayamamıştım ama yüzyüze gelince daha iyi anladım artık seni hiç sevmiyorum dedi,ben içinde küçücük birşey de mi yok dedim,onca yılın hatrına tekrar deneyelim herşey senin istediğin gibi olucak gör bak nasıl mutlu olucaz dedim o da yok olsa uğraşırdım dedi,arkadaş kalalım ben seni arkadaşım olarak görüyorum dedi senle çok güzel arkadaş oluruz dedi,ama sevmediğim halde senle beraber olamam dedi,ve daha nice böyle sözler işittim..o andan itibaren sanki yaşadıklarım hayal gibi geldi,aslında ben bu sözleri duymuyorum bu acıları yaşamıyorum başka birisi yaşıyor ve ben sadece o kişiyi uzaktan izliyormuşum gibi hissettim.hala daha öyle, ne kadar ağladığımı ne kadar içimin yandığını bir ben bir allah bilir.hakkımı helal etmedim,ömrünün sonuna kadar beni sevmek zorunda değil ,bilmiyorum ,ama yarı yolda bıraktı beni ,çok ah ettim allah a havale ettim,1 ay oldu,zaten uzaktayız artık beni tekrar sevme ihtimalide yok gibi,bazen başka biri olsun istiyorum bazen tekrar onu istiyorum hakkımda hayırlsı olsun,insanız acceleci yaratıklar olarak yaratılmışız beklemek acı ama sonu güzel olur inşallah,çok dua ediyorum sizde ederseniz benim için çok mutlu olurum, bu da benden bir hikaye öyle anlatmak istedim.