- 21 Aralık 2014
- 9.025
- 27.674
- 798
- Konu Sahibi orchiddream
-
- #121
Yeni konu açabilirsiniz.
Yeni konu açabilirsiniz.Merhaba öncelikle başınıza gelenlere çok üzüldüm ve 4 gün önce biten ilişkimiz sizinkine çok benziyor aile apartmanı olayı hariç bizimse ailelerimiz çok anlaşamıyordu ve 1 ay sonra düğünümüz vardı aslında resmi olarak herşey bitti bohçalar gitti herkese söylendi ama ben çok pişmanım yeni olduğundan dolayı sen atlatabildin mi bu durumu
Merhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Aynı sen benim gibisin ve ben hala nişanlıyımMerhaba öncelikle başınıza gelenlere çok üzüldüm ve 4 gün önce biten ilişkimiz sizinkine çok benziyor aile apartmanı olayı hariç bizimse ailelerimiz çok anlaşamıyordu ve 1 ay sonra düğünümüz vardı aslında resmi olarak herşey bitti bohçalar gitti herkese söylendi ama ben çok pişmanım yeni olduğundan dolayı sen atlatabildin mi bu durumu
Arkadaşlar merhaba, güncelleme yapmak için yazıyorum. Benim gibi aynı durumda olan arkadaşlarım varsa özellikle onlar için yazıyorum. Evet ilk zamanlar çok üzüldüm, kendime gelemedim, ben ayrılıktan çok korkan birisiydim, senelerce ilişkiyi tutan bendim. Ayrılık kolay değildi buradaki arkadaslarin yorumları o süreçte bana çok yardımcı oldu, hepsine teşekkür ederim. Şuanda onsuz çok mutluyum ve ayrılık çok doğru bir kararmış. Her geçen gün kötü özelliklerini daha da görür oldum. Verilmiş sadakam varmış. Eğer onunla devam etseymişim hayatım zindan olurmuş. Şimdi çok mutluyum meğer hayat ne güzelmiş de yanlış kişi hayatı zehir ediyormuş. Kendimi daha güçlü ve özgür hissediyorum, mutluyum.
Evet içime sinmiyordu bazı şeyler çok sevmeme rağmen korkuyordum. Ayrılık korkusu oluştuğunu farkettim. Ailemin dediklerini dikkate almaya çalışıyorum. Şuan sadece boşlukta hissedip gelecekten, yeni insanlardan korkuyorum.
İnşallah sonu hayır, ve güzellik olur dediğiniz gibi. İnşallah pişman olacağım kararlar çıkmaz sonunda. Benim için de benim durumumda olan nice insan için de...
Belki hayırlısı böyledir kendini üzme zamanla geçer özleme duygundaMerhaba, bu konuda pişmanlık duyduğum için buraya yazmak istedim. 6 yıllık bir ilişkimiz vardı son 8 ayı nişanlıydık ve geçen gün tamamen bitti. Sebepleri ise birikmişti aslında,
ilk başta ailem ailesine ısınamadı onun ailesi olumsuz bir şey demese de her şey olur biter olur biter onu alırız bunu alırız diyorlardı olumlu konuşuyorlar fakat soğukluk vardı. Neyse ben ailemi zorla ikna ettim nişanlandık. Nişan günü dahi problemli geçti o günüm zehir oldu diyebilirim hem onun ailesi hem de kendi ailem de hatalıydı. Bu süreçler içerisinde ailem devamlı onun doğru insan olmadığını mutlu olamayacağımızı hayat tecrübelerine göre konuştuklarını söylemiş ve ben gözardı edip ' hayır o iyi biri biz mutlu oluruz ' bağırıyor ve onları bastırıyordum. Bunun harici benim nişanlımla ilişkim de devamlı tartışmalar oluyordu ve ben kendimi devamlı gönül alan biri olarak buluyordum onu bırakamıyordum o ise ayrılıyordu devamlı. 'olursa olur olmazsa sen bilirsin' düşünce yapısına sahip bir insandı ve ben hep idare ettim. Hep o mu suçluydu? Hayır elbet bende suçluydum ama çoğunluk gönül alan konumundaydım ve bir kere bile ayrılmadım. Aklımda hep şüphe vardı acaba ayrılsak uğraşır mı benim için. Bunların yanı sıra iyi özellikleri de gerçekten iyidir. Yalan söylemez, eğitimime ve sağlıma çok önem verir. (psikolojik sağlığımı unuttu ama sanırım:)) evden işe işten eve bir insandır ve gerçekten dürüst bir kişiliğe sahiptir neyse o. ama bu olumsuz özellikleri beni ziyadesiyle yıprattı ve son zamanlarda artık hiç bir şey yapmaya isteğim kalmamıştı ne gelinlik bakmak, ne eşya seçmek... İyi ve mutlu hissetmiyordum zaten ailem de pek istekli değildi her şey birleşti. Onun ailesi de nişanlılık sürecinde (kesinlikle maddiyatta değilim onlarda bilip kabul ederler) hediye dahi almadılar, gelmediler, ailemi çok fazla aramadılar. Ben geleneklere fazla takılan bir insan değilim fakat nihayetinde genç bir kızım ve heveslerim oluyor bunlar çok gerçekleşmedi. Mesafeler bir hayli uzaktı ama artık her şey kolay... Bunların üstüne birde aile apartmanında altlı üstlü oturacağımızı söyledi.Öncesinde kiralık eve ikna olmuştu fakat aramızda tartışma geçince yine aile apartmanı dedi ve seçenek bırakmadı. Açıkcası ben kaldıracak bir yapıya sahip değilim bunu. Neyse ben ertelemek istediğimi ama onu çok sevdiğimi şuan hazır hissedemediğimi söyledim. Açıkcası korkuyordum. Bana biraz zaman vermesini istedim o da veremem ya bu tarihte olur ya da biz hiç olmayız dedi ayrıldık. Bu süreçte onun da ayrılmakta zorlandığını farkettim konuştuk bitti konuştuk bitti... En konuşmamızda nolur bu tarih kalsın biz ayrılmayalım dedi ama aile apartmanında yine ısrar etti ve babamı ikna etmek için aradı babamda zaten olumsuz olduğu için tam bitirmedi ama beklemesi gerektiğini söyledi kızım işe başlasın bir dedi. O da beklemenin hayır getirmeyeceğini söyleyip helallik aldı kapattılar ve burada bitti. Kendimi çok büyük boşlukta hissediyorum ayrılık olsun istemedim ama olaylar buraya geldi. Acaba pişman olur muyum diye çok korkuyorum. Bana o vedalaşırken pişman olacağımı hayatını mahvettiğimi söyledi. Bilmiyorum çok üzgünümbu arada ailemde onun hakkında bir hayli olumsuz çünkü ailemin yanında da bir kere benden ayrıldığını söyledi bu yüzden ailem ona kızgın.Ben ise onu devamlı özlüyorum...
çok uzun oldu kusura bakmayın...
Mutlulugun daim olsun.Arkadaşlar merhaba, güncelleme yapmak için yazıyorum. Benim gibi aynı durumda olan arkadaşlarım varsa özellikle onlar için yazıyorum. Evet ilk zamanlar çok üzüldüm, kendime gelemedim, ben ayrılıktan çok korkan birisiydim, senelerce ilişkiyi tutan bendim. Ayrılık kolay değildi buradaki arkadaslarin yorumları o süreçte bana çok yardımcı oldu, hepsine teşekkür ederim. Şuanda onsuz çok mutluyum ve ayrılık çok doğru bir kararmış. Her geçen gün kötü özelliklerini daha da görür oldum. Verilmiş sadakam varmış. Eğer onunla devam etseymişim hayatım zindan olurmuş. Şimdi çok mutluyum meğer hayat ne güzelmiş de yanlış kişi hayatı zehir ediyormuş. Kendimi daha güçlü ve özgür hissediyorum, mutluyum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?