- 20 Kasım 2013
- 1.352
- 323
- 103
- Konu Sahibi Yavrukusun annesi
-
- #1
Eşimin iş yerinden bi iş arkadaşı 4 yıllık sevgilisiyle kasımda evlendi. (kızda çocukta 25 yaşında )
Nişanlılık süreçleri 6 ay kadar sürdü ama çocuğun ailesi kızı istemiyordu, alenen çok rahatsızlık vermeselerde soğuk davranışlarla filan belli ediyorlardı.
Eşim durumu bana anlattı x hiç yeni evli gelin gibi değil kız dokunsan ağlayacak gibi dedi, ben de balayında tatsızlık olmuştur normal yeni evliler çok çabuk tartışabilirler dedim.
Aradan biraz zaman geçti kızı sürekli ağlarken görüyorum normal değil bu durum dedi.
Etraftan evlilik nasıl gidiyor diye soranlara da iyiyiz diyormuş. Bigün eşim mutfakta çay alırken oranın çaycı ablasına dert yanıyormuş. Kocası bunu düğünün ertesi günü annesigilin evine yollamış. Gelin alın kızınızı demiş. Eşim bu kadarını duymuş rahatsız olmasınlar diye çıkmış mutfaktan.
Bi kaç hafta sonra çaycı abla ve orda çalışan başka bi bayanın yanında yine ağlıyormuş. Eşim yine mutfağa girmiş, rahatsız olmasın diye çıkarken abi böyle böyle bi durum var kimseye anlatamıyorum senin lafın sözün belli hem sen de yeni evlisin erkek gözüyle bi de sen değerlendir olayı demiş. ( iş yerinde kimseye söylememiş başka )
Düğün günü gelin odasında beklerlerken kız çok gerilmiş bişeyler ters gitmiş o an sinirle evlenmekle hata mı ediyorum acaba demiş.
Bunu söylerken görümcesi ve nişanlısı yanındaymış.
Çocuk bunu gurur yapmış orda bırakmayı yedirememiş insanlara ayıp olmasın diye nikahı yapmış ama düğünün sabahına annenlere gidiyorsun deyip yollamış. Neymiş kız daha evlenmeden pişman olmuş vs diye düşünmüş çocuk.
( kocam bana bunları anlattığında ikimizinde aklına acaba bakire değildi çocukta bunu bilmiyordu sonra kabullenemedi bıraktı mı diye düşündük, ki çocuğun açıklaması hiç ama hiç mantıklı gelmiyor)
Kız ne kadar dil döktüyse laf anlamamış adam sen beni sevmiyorsun yürümez bu evlilik demiş bırakmış annesigile. Kız ailesinin yanındayken döşedikleri evde ne var ne yoksa kendi annesinin evine getirmiş çocuk ( kızın çeyizleri dahil )
üstelik kaynanası kızın beyaz eşyalarını filan kullanmaya başlamış
Bu arada kız tarafından arayı yapmak için gitmedik kişi kalmamış oğlan evine. Herkese aynı şeyi söylüyormuş, "ben ondan soğudum, görmek bile istemiyorum"
Kız iş yerindekilerden epey bi sakladı ama sürekli ağlaması mutsuzluğu derken anlatmak zorunda kalmış.
Aradan 6 ay geçti ve kız hala babasının evinde. Kızın ailesi ayrılın olmaz böyle gururunu ne hale getirdi diyor
Ama kız ben kocamı seviyorum yıllarca emek verdim diye bırakmıyor. Hergün konuşmaya çalışıyor çocuğun dükkanına gidiyor yalvarıyor yakarıyor.
Adam da tık yok.
Sürekli düğün günü evlenmeseydim dedi beni sevmiyor güvenmiyorum diyormuş.
Geçenlerde mahkemede celp gelmiş, adam boşanma davası açmış...
Bu arada kız evlilik terapistine gitti. Terapist çocuğun kişiliğinin oturmadığını ve etrafından etkilendiğini söylemiş, ayrılması konusunda fikir vermiş.
İş yerindeki patronu da kendi şirket avukatlarını ayarlamış. Boşanmak istersen avukatın hazır demiş. 1 gün sonra gelini gönderdiği için kısa süren evliliklerde nafaka ve tazminat çok yüksek alınıyormuş. Onur zedelendiği için...
Biz uzunca zaman bekaretle ilgili bi sorun olduğunu düşünürken - ki herkes böyle düşünmeye başlamış olsa gerek- kız bi gün eşim ve bikaç iş arkadaşının yanında kocasını ikna etmeye çalıştığı bi telefon görüşmesinde hoparlörü açmış. Çocuk telefonda da aynı şeyleri söylüyormuş bekaretle ilgili hiç bişey demiyormuş. Zaten kız konu arasında düün gecesi birlikte bile olmadık odaya bile gelmedi demiş.
Şuan kız çok kötü durumda ve herkes 1 günlük evliliğin neden bittiği konusunda hep bekaretle ilgili bi sorun olduğunu düşünecek ailem ve ben müşkül olacağız, üstelik bir gece için dul kaldım diye ağlıyormuş. ( muhafazakar bi şehirde yaşadığımız için herkes dedikodusunu yapmaya başlamış zaten... )
Bi kaç gün önce bi aile dostları yine adamla konuşmaya gitmiş. Erkek tarafının talebi değişmiş, işi bırakıp annemle birlikte yaşamayı kabul ederse boşanmaktan vazgeçerim demiş. Kız da kabul etmeyi düşünüyormuş...
Biz çok konuştuk bu işin sonu yok o evde nasıl huzurlu olacaksın diye ama gururunu kurtarmak için ayrılmamanın en doğrusu olduğunu söylüyor.
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda kızı ayrılmaya ikna etmeli miyiz yoksa madem adam geri dönmesini kabul etti git diye desteklemeli miyiz. Sürekli bize soruyo ne yapıcam diye, biz de yanlış yönlendirmek istemiyoruz, vebal almaktan korkuyoruz...
Nişanlılık süreçleri 6 ay kadar sürdü ama çocuğun ailesi kızı istemiyordu, alenen çok rahatsızlık vermeselerde soğuk davranışlarla filan belli ediyorlardı.
Eşim durumu bana anlattı x hiç yeni evli gelin gibi değil kız dokunsan ağlayacak gibi dedi, ben de balayında tatsızlık olmuştur normal yeni evliler çok çabuk tartışabilirler dedim.
Aradan biraz zaman geçti kızı sürekli ağlarken görüyorum normal değil bu durum dedi.
Etraftan evlilik nasıl gidiyor diye soranlara da iyiyiz diyormuş. Bigün eşim mutfakta çay alırken oranın çaycı ablasına dert yanıyormuş. Kocası bunu düğünün ertesi günü annesigilin evine yollamış. Gelin alın kızınızı demiş. Eşim bu kadarını duymuş rahatsız olmasınlar diye çıkmış mutfaktan.
Bi kaç hafta sonra çaycı abla ve orda çalışan başka bi bayanın yanında yine ağlıyormuş. Eşim yine mutfağa girmiş, rahatsız olmasın diye çıkarken abi böyle böyle bi durum var kimseye anlatamıyorum senin lafın sözün belli hem sen de yeni evlisin erkek gözüyle bi de sen değerlendir olayı demiş. ( iş yerinde kimseye söylememiş başka )
Düğün günü gelin odasında beklerlerken kız çok gerilmiş bişeyler ters gitmiş o an sinirle evlenmekle hata mı ediyorum acaba demiş.
Bunu söylerken görümcesi ve nişanlısı yanındaymış.
Çocuk bunu gurur yapmış orda bırakmayı yedirememiş insanlara ayıp olmasın diye nikahı yapmış ama düğünün sabahına annenlere gidiyorsun deyip yollamış. Neymiş kız daha evlenmeden pişman olmuş vs diye düşünmüş çocuk.
( kocam bana bunları anlattığında ikimizinde aklına acaba bakire değildi çocukta bunu bilmiyordu sonra kabullenemedi bıraktı mı diye düşündük, ki çocuğun açıklaması hiç ama hiç mantıklı gelmiyor)
Kız ne kadar dil döktüyse laf anlamamış adam sen beni sevmiyorsun yürümez bu evlilik demiş bırakmış annesigile. Kız ailesinin yanındayken döşedikleri evde ne var ne yoksa kendi annesinin evine getirmiş çocuk ( kızın çeyizleri dahil )
üstelik kaynanası kızın beyaz eşyalarını filan kullanmaya başlamış
Bu arada kız tarafından arayı yapmak için gitmedik kişi kalmamış oğlan evine. Herkese aynı şeyi söylüyormuş, "ben ondan soğudum, görmek bile istemiyorum"
Kız iş yerindekilerden epey bi sakladı ama sürekli ağlaması mutsuzluğu derken anlatmak zorunda kalmış.
Aradan 6 ay geçti ve kız hala babasının evinde. Kızın ailesi ayrılın olmaz böyle gururunu ne hale getirdi diyor
Ama kız ben kocamı seviyorum yıllarca emek verdim diye bırakmıyor. Hergün konuşmaya çalışıyor çocuğun dükkanına gidiyor yalvarıyor yakarıyor.
Adam da tık yok.
Sürekli düğün günü evlenmeseydim dedi beni sevmiyor güvenmiyorum diyormuş.
Geçenlerde mahkemede celp gelmiş, adam boşanma davası açmış...
Bu arada kız evlilik terapistine gitti. Terapist çocuğun kişiliğinin oturmadığını ve etrafından etkilendiğini söylemiş, ayrılması konusunda fikir vermiş.
İş yerindeki patronu da kendi şirket avukatlarını ayarlamış. Boşanmak istersen avukatın hazır demiş. 1 gün sonra gelini gönderdiği için kısa süren evliliklerde nafaka ve tazminat çok yüksek alınıyormuş. Onur zedelendiği için...
Biz uzunca zaman bekaretle ilgili bi sorun olduğunu düşünürken - ki herkes böyle düşünmeye başlamış olsa gerek- kız bi gün eşim ve bikaç iş arkadaşının yanında kocasını ikna etmeye çalıştığı bi telefon görüşmesinde hoparlörü açmış. Çocuk telefonda da aynı şeyleri söylüyormuş bekaretle ilgili hiç bişey demiyormuş. Zaten kız konu arasında düün gecesi birlikte bile olmadık odaya bile gelmedi demiş.
Şuan kız çok kötü durumda ve herkes 1 günlük evliliğin neden bittiği konusunda hep bekaretle ilgili bi sorun olduğunu düşünecek ailem ve ben müşkül olacağız, üstelik bir gece için dul kaldım diye ağlıyormuş. ( muhafazakar bi şehirde yaşadığımız için herkes dedikodusunu yapmaya başlamış zaten... )
Bi kaç gün önce bi aile dostları yine adamla konuşmaya gitmiş. Erkek tarafının talebi değişmiş, işi bırakıp annemle birlikte yaşamayı kabul ederse boşanmaktan vazgeçerim demiş. Kız da kabul etmeyi düşünüyormuş...
Biz çok konuştuk bu işin sonu yok o evde nasıl huzurlu olacaksın diye ama gururunu kurtarmak için ayrılmamanın en doğrusu olduğunu söylüyor.
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda kızı ayrılmaya ikna etmeli miyiz yoksa madem adam geri dönmesini kabul etti git diye desteklemeli miyiz. Sürekli bize soruyo ne yapıcam diye, biz de yanlış yönlendirmek istemiyoruz, vebal almaktan korkuyoruz...