Seni tebrik ediyorum bravo sana
Perşembelerin gönlümdeki kraliçelerinden kıdemlisi (öteki Lisabella saolsun oda bizim yarıştakini hazırlıyor), artık donatılacak yerin kalmadı altınla başka mücevheratlara geçmeden önce benim için en önemli olanı söylemek istiyorum çünki ben bugün 78,5 le 20 kiloyu fazlasıyla vermiş bulunmaktayım. Gönlün güzelki bizi desteklemen kendinden zaman fedakarlığı etmen bile bunun açık itirafıdır. Benim aklımda hep öyle kalacaksın gönlü güzel arkadaşım...
itiraf ediyorum tartı faciasıydı vs.ydi derken ben dijitalde gördüğüm kiloyu foruma yazmaya çok çok çok utanmıştım. Hoş sadece küsürattan kıssamda tez zamanda çok şükür toparlamıştım o açığı. İşte öyle bir psikolojiydi benimkide o zaman, itiraf ederek rahatladımmı hayır, şimdi nasıl pişmanım bu konuda bilemezsiniz. Nasıl birşeydi o halim şimdi bilmiyorum bile bu güzellik bütün kötü görüntüleri unutturdu bana. Hatırlatıyorum gri kabanıma girmek için parçalanıyordum şimdi gri kabanımı kat kat kazakla giyiyorum da banamısın demiyor. Gelinlik dedim hoş az bişi dar olsada korsajsız girmiş bulunmaktayım, şimdi yazıyorum nasıl bir duygu fırtınası yaşıyorum bilemezsiniz, gözlerim doluyor 20 kilo dile kolay bu 20 kilo bende nasıl bir ağırlık yaratıyordu da o kadar karamsardım kimbilir... Kimseye anlatamazsın, kimse görmesin yediklerimi diye gizli gizli yemeye çalışırsınız yada ay neyse ben çok buhranım bugün sanırım özgüven böyle birşey, BEN BUNU YAPABİLİRİM demek böyle birşeymiş. Herkese çok teşekkür ediyorum arkadaşlar ben görmeyi bile hayal edemediğim kilolardayım şuanda ve sadece 101 günde vücudumun beşte birinin arkasından bir eyvallah dedim gitti.... Şimdi de burada diyet yapan ve deneyimlerini paylaşan bütün arkadaşlarıma bir eyvallah diyorum hakkıma gelen her türlü iyiliğinizden faydanızdan yana hakkınızı helal edin. Rabbim merhametini ve şifasını esirgemesin üzerimizden...
günaydınnn bayanlarrr:))
hepimizin dünya kadınlar günü kutlu olsun öncelikleve ve ve bugün ben kadınlar günü armağanımı aldım
çocuklar gibi şenimmm-400 le uyandım ve bugün kilom tam 58kg.Ve dukan amcanın bana "DUR YOLCU" dediği kilodayım.
ammavelakin durmak yok.yola devamm..55 e kadar yolum var,bundan sonrası sanırım biraz zorlu geçecek:18: ama ammaaannnn.neler neler atlatmışım ne dikenlerle karşılaşmışım ben bu hayatta bunu mu yapamayacağımkalan 3 kiloyla savaşa devammm
biraz önce ilkayın sitesinde nasıl başladığına dair yazıyı okudum. o da 1.64 boyunda ama 53 kiloya düşmüş. ama dukan amca bana 59 diyor. neden böyle yahu. acaba onun kemiklerimi kalındı neydiiikii
Kızlar günaydın
Bişey soracam bu kullanıcı adının altında yazan reklam amaçlı üyelik ne demek? Yani bu kişiler sadece reklam amaçlı mı giriyor? Öyleyse de bunu açıkça mı belirtiyorlar, yoksa bi şekilde site mi tespit ediyor.
Benim size bahsettiğim karamaya kefiri konusu vardı ya, işte o konuyu(103 ten 82 kiloya düştüm) kapatmışlar. Topiği başlatan kızın altına da reklam amaçlı üyelik yazmışlar.
Ben bu kefirden gayet memnundum kızlar, kandırılmış mı oldum şimdi, kafam çok karıştı :44::44:
Maşallahhhhhhhhhhhhhh maşallahhhhhhhhhhhh
Darısı kalan 3 kiloyaaaaaaaaa ve bizlere inşallahhhhh canımmm
ilahi sen:))dukan amcan ilkayın kemiklerini nerden bilsin.. sen önce bir 59 a düş bakalım,sonra durumunu değerlendirirsin.ayna zaten sana söyler devam et yada etme diye...
kendi ürünlerini tanıtmak için siteye üye oluyorlar.sonra "ben şunu kullandım çok memnun kaldım,şurdan aldım" diye bas bas bağırıyorlar..hatta aynı pc den başka üyeliklerle de girip "ay ben de kullandım çok memnun kaldım", "senin tavsiyenle ben de kullandım çok memnun kaldım"vs..vs.. editörlerde bu kadar ısrarla memnun kalanlardan şüphelenip deşifre ediyor sanırım..
aslında face deki gruplarda da kefirden memnun kalanlar vardı ama onlar normal marketlerde satılan kefirden bahsediyordı.normal kefirlerin çok üstünde bir fiyat ödememişsindir umarım:18:
teşekkürler arkadaşım,hepimiz istediğimiz kilolara düşeriz inşallah
Buğdaycım tebrık ederım senı darısı dıger tum arkadaşlarımızın başına..Bence Güçlendırmeye geç 1 kılo verınce çunku guçlendırmede de kılo vereceksın muhtemel..hiç kasma kendını derım kardeşim..günaydınnn bayanlarrr:))
hepimizin dünya kadınlar günü kutlu olsun öncelikleve ve ve bugün ben kadınlar günü armağanımı aldım
çocuklar gibi şenimmm-400 le uyandım ve bugün kilom tam 58kg.Ve dukan amcanın bana "DUR YOLCU" dediği kilodayım.
ammavelakin durmak yok.yola devamm..55 e kadar yolum var,bundan sonrası sanırım biraz zorlu geçecek:18: ama ammaaannnn.neler neler atlatmışım ne dikenlerle karşılaşmışım ben bu hayatta bunu mu yapamayacağımkalan 3 kiloyla savaşa devammm
günaydınnn bayanlarrr:))
hepimizin dünya kadınlar günü kutlu olsun öncelikleve ve ve bugün ben kadınlar günü armağanımı aldım
çocuklar gibi şenimmm-400 le uyandım ve bugün kilom tam 58kg.Ve dukan amcanın bana "DUR YOLCU" dediği kilodayım.
ammavelakin durmak yok.yola devamm..55 e kadar yolum var,bundan sonrası sanırım biraz zorlu geçecek:18: ama ammaaannnn.neler neler atlatmışım ne dikenlerle karşılaşmışım ben bu hayatta bunu mu yapamayacağımkalan 3 kiloyla savaşa devammm
Selamlar,
Hayatım boyunca hiç zayıf olamadım. Hep böyle biraz toplu balık eti denebilecek biriydim ve 10 yaşımdan beri kiloma takık vaziyetteyim. Üniversiteye hazırlandığım sene, üniversiteden mezun olduğum sene ve işe yeni başladığım sene gibi belirli vakitlerde çok kilo aldım. Lise sonda 66 kilo olmuştum mesela bu boya. O da eriştiğim maksimum kilo. Sonra üniversiteyi kazanınca spora falan gittim yediklerime çok dikkat ettim 58 kiloya kadar düştüm. Ama yine istediğim kadar zayıf değildim. Üniversiteyi bitirirken ders,proje bilme ne telaşı derken 62'yi falan gördüm. Sonra diyetisyene gittim 2.5-3 ayda 56 oldum. Bu sefer daha ince idim. Ama yine zayıf denemez ! :)
Derken, iş dolayısıyla bir şehir değişikliği yaşadım ve bir başka şehre gittim. 2 yıl yalnız yaşadım Balıkesir'de.56 kilo idim oraya gittiğimde. Şimdi döndüm artık Ankara'da çalışıyorum 1 aydır, ve geldiğimde 66 kilo idim. Yani 2 senede yalnız başıma kendime bakamamaktan, abur cubura yönelmekten, yalnızlıktan, can sıkıntısından, hareketsizlikten, kullandığım bipolar bozukluk tedavisi yapan ve de iştah açan ilaçlardan, tembellikten bazen de oburluktan yani bir çoğumuzda ortak olan bu sorunlardan ötürü 10 kilo aldım. Bir süre önemsemedim. Yemeye devam ettim. Bir gün yersem bir gün dikkat etmeye çalıştım. Bir günü serbest gün ilan edip, kendimi hiç kısıtlamaksızın istediğim her şeyi yedim. Ertesi gün ise bunun diyetini ödercesine kendimi açlığa mahkum ettim. Ama her zaman olduğu gibi yine popomu kaldırıp spor, en azından yürüyüş bile, yapamayacak kadar tembeldim ve yorgun hissediyordum. Ve erteledikçe erteledim. İş kıyafetleri içinde, bir de topuklu ayakkabıları ayağıma geçirdiğimde çok da kötü görünmediğimi düşünerek kendimi avutuyordum. Bu arada yeri gelmişken belirtmekte fayda var 17 yaşımdan bu yana (şu an 24 yaşındayım.) topuklu ayakkabı giyiyorum. Topuksuz ayakkabım yok gibi bir şey. Zamanların %98'inde falan ayakkabılarım topuklu:) Neden ? Çünkü uzun süre boy kompleksi yaşadım. Annem babam uzun boylu değiller. Ama anane, teyze,dayı falan uzun. Kız kardeşim var 19 yaşında o da benden uzun 1.66 falan boyu. Kuzenlerim de uzun. Herkes uzun! Ailemin de en kısası benimTopuklu ayakkabı giydiğimde kendime daha çok güveniyorum. Kısa boylu ve şişman olmaktansa, topuklu ayakkabılarımla biraz uzun ve kalıplı iyi duruyorum sanki.
Ama spor kıyafetlerle daha büyük sorun yaşıyordum. Kot pantolonlarım dar geliyordu, eteklerimle sakladığım fazlalıkları örtemiyordum pantolonlarla. Bu arada, vücut tipimden de biraz bahsetmekte fayda olabilir. Bacaklarımın ayak bileğinden dizime kadar olan bölümü ince ve düzgün. Dolayısıyla diz hizasında etek giydiğimde fena durmuyor. Kalçam büyük ve baldırlarım kocaman. Dar etek giydiğimde arkadan kocaman bir kütle fırlıyor:) Ve evet göbeğim de var. Kat kat. Göğüslerim ne büyük ne küçük. yuvarlak sayılırlar. Kollarım da kalın değil ama çok ince de sayılmazlar. Armuta yakın bir vücudum var diyebilirim. Dukan'ın sitesindeki teste göre ince kemikliyim. Yüzümün güzel olduğunu söylerler açık tenli sarı saçlı mavi gözlüyüm.
24 yaşındayım. 3 senedir çalışıyorum. Mühendisim. İyi okullardan mezunum. İyi bir ailem var. Çok şükür para da kazanıyorum. Hayatımda her şey yolunda gibi görünüyor. Bir çok kişinin gıpta ettiği özelliklerim var(mış). Ama ben çok mutlu sayılmam. Çevremdeki herkes ( ya da çoğu) benden zayıf ! Bir çok şeyi başardım ama hayatım boyunca dal gibi incecik olmayı bir başaramadım. Yüzü benden çirkin olan incecik kızları görünce sinirim bozuluyor. Kafası çalışmayan, derinliği olmayan insanların giyinip kuşanıp incecik bedenleriyle etrafta salınmaları canımı acıtıyor ve kendime çok kızıyorum. Bu kızgınlığım zaman zaman nefrete dönüşüyor. size belki tuhaf gelebilir ama blumik olmayı denemiştim bir ara. Tuvalete gidip saatlerce yediklerimi kusmaya çalışıyordum. Ama onu bile başaramadım sonunda.. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki şişman olacağıma ölmenin daha iyi olacağını bile düşündüm. Ama gözüm yemedi tabi ki ölmeyi de beceremedim. Aslında inanç sahibi biriyim. Nerden böyle abuk subuk düşüncelere kapıldığımı bilmiyorum ama düşüncelerim, duygularım beni ele geçiriyor bazen. Ve evet dış görüntümü takıyorum kafaya. İyi görünmek istiyorum. Zayıf olmak. Sanki zayıflarsam daha mutlu olucam, kendimi daha çok sevicem, kendimle iftihar edicem. Ve sanki böyle olursam ruh halim daha iyi olacak ve bir kaç senedir mücadele ettiğim bipolar bozukluk biraz durulacak..
Peki şimdiye kadar yazdığım bu dereden tepeden şeylerin Dukan ile ne alakası var?
Bir erkek arkadaşım var. 2 sene önce tanıştık. Ben 56 kilo iken.Kilolu kızları beğenmediğini çok sık söylemeye başladı. Sonra yediklerine dikkat demeler. Diyetisyene git bilmem ne...Ben sevdiğini biliyorum. Evlenmek gibi planlarımız da var. Ama benim onu elde ettiğim için, onu cepte saydığım için artık kendime bakmadığımı düşündüğünü söyledi. Bu canımı çok sıktı. Onun daha önceden beraber olduğu kadınları düşünmeye başladım yine. Acaba nasıldılar, kaç kiloydular, benden güzel miydiler? Kendimi, hiç tanımadığım ve hayalimde canlandırdığı insanlarla kıyasladım, yarıştırdım. Çok kötü hissettim ve çok yoruldum.
Sonra erkek arkadaşım kendi iş yerindeki 50 yaşlarındaki bir hanımın Dukan Diyetiyle eridiğini söyledi. Her yeni çıkan diyet kitabı gibi Dukan Diyeti de benim kitaplığımda idi zaten. Bunu duyunca kitabı raftan çıkardım. Okudum. Ve sonra Allahım dedim bana yardım et, ben bu işe başlıyayım. Zaten oldum olası sabırsızım bir şey hemen sonuç versin garantili olsun isterim. Dukan öyle geldi bana. İnandım ve çok şükürler olsun ki başladım.
Evet arkadaşlar, 04.03.2013 Pazartesi günü Dukan Diyeti'ne başladım.
Boy:160 cm
Kilo:65.3 kg
Bugün atak evresinin 5. günündeyim. Sabah tartıldım ve 64.0 kg geldim. Sonuçtan çok memnun değilim, ben daha hızlı tepki vermesini isterdim vücudumun ama buna şükür. Bu arada belirtmeliyim, çok spor yapmadım sadece günlük hayatımdaki hareketi arttırdım. İşten servisle geldim mesela, indiğim yerden eve kadar yürüdüm. İlk iki gün yulaf kepeği yemeyi unuttum. Ama hiç kaçamak yapmadım. Arkadaşlarım önümde bonny food yedi, ondan bile yemedim. Sabahları biraz yorgun uyandım ve baş dönmesi, ağrısı karışık bir şeyle uyandım ama iş yerine gelince hep düzeldim. Günde 3 litreye yakın sıvı tükettim. Sabahları iki katı yumurta, light beyaz peynir. Öğlenleri yemekhanede çıkan yemeklerin sadece protein ihtiva eden kısımları:) Öğleden sonra light yoğurt, süt,ayran, kefir...Allah ne verdiyse:) Arkadaşlarım önümde lezzetli yemekler yerken ben yemedim! 4 gün boyunca bunu başardım:)
Şu an tek isteğim diyeti bırakmamak. Çünkü kendimi iyi tanıyorum. Sabırsızlık iğrenç bir özellik. Her şey hemen olsun bitsin istiyorum. Çok emek verdiğimi ve hemen sonuç almayı hak ettiğimi düşünüyorum. Ama biliyorum ki bu bir süreç işi... İstikrar, azim ve motivasyon tek ihtiyacım, ihtiyacımız olan...Ve Allah'a diyeti bırakmamak için dua ediyorum.
Bu foruma yazıyorum, çünkü baya göz attım yazılanlara. İlk sayfalardan başladım ve burada ciddi bir paylaşım gördüm. Aynı dertlerden muzdaribiz. Yazdıklarınızı okudukça yalnız olmadığımı hissettim ve bu bana güç verdi. Bundan sonra aranızda olmaktan mutluluk duyarım. Belki benim buraya yazdıklarım da bir başkasının kendisini daha iyi hissetmesine sebep olur. Benim sizlere çok ihtiyacım olacak çünkü uzun bir yolum var 14 kilo kadar...ve motivasyonumun kırılmasından çok korkuyorum. Bunu başarmam lazım, yoksa kendime inancım kalmayacak. Ve başarırsam bu benim hayattaki en büyük başarım olacak..
Sevgiler,selamlar.
hepiniz beceriklisiniz ben sadece birşeyi tutturunca heyecanlanıp sizlerle paylaşıyorumsimlanın şu portakal kabuğu reçelini ben de yapıcam kaç gündür aklımda, buzlukta öyle bekliyo portakal kabuklarım. ben tabi donbul hanım kadar becerikli olmayıp fazlaca uyuşuk olduğumdan ne zamandır reçel olmayı bekliyo garibanlar buzluktayaparsanız sonuçları ve yapış tarzınızı da paylaşırsanız sevinirim
Şarküteri ürünleri açısından -her ne kadar şarküteriden sayılmasa da- hindi ya da tavuk füme öneririm. özellikle polonezin 1gr yağ 4 gr karbonhidrat 16 gram proteinli bi hindi fümesi var. 250 grlık bi pakette dilim dilim, uzun süre de gidiyor, fiyatını tam hatırlayamıyorum ama ben ondan kullanıyorum sucuk sosis isteğimi bastırmak adına.
seyir için de şöyle bişi söyleyebilirim naçizane. ben 5-5le başladım ve hala öyle devam ediyorum. kitaptan da biliyosunuzdur zaten bi süre sonra 1-1 ve 5-5in verdiği kilolar eşitleniyor. hangisini daha kolay yapabilecekseniz onu tercih edin bence o yüzden
bu arada kahve için de nes gold tavsiye ederim, 2si bir aradayı aratmıyo azıcık sütle yapınca
yeşilçay biz dukan yapanların henüz tam anlamyla keşfedemediğimz bi mucize bence. yeşilçay artı hareket çok çok önemli
ben her gün 3 kupa içiyorum, içmeyenler çmeye başlarlarsa bi iki hafta içinde hareketlenme görürler muhtemelen
mantarı bende deniyeceğim.kaşarlı yapıyordum ama buda çok güzel.hemen deneyeceğim.1-1 yada 5-5 e gelince ikisinin sonucu aynı oluyor.ben 1-1 yapıyorum çünkü hergün sadece protein yemek istemiyorum.5-2 kilosu daha azlar içindi sanırım.
sebze günleri ve mantar sevenler için bir tarifvereyim arkadaşlar:))hernekadar donbulun tarifleri gibi olmasada ben çok seviyorum,yapınca herkeste yiyor
orta büyüklükte hatta küçük sayılabilecek mantarları alıyoruz.saplarını çıkarıp içini oyuyoruz.peçeteyle güzelce siliyoruz.yıkamayalım çünkü yıkayınca mantarın vitamini gidiyormuş.birtarafta kırmızı biberle loru karıştırıyoruz.orjinal tarifte kaşar var ama kaşar light bile olsa yağı yüksek ve bize cısss.borcama yağlı kağıt koyup mantarları diziyoruz ve biberli loru mantarların içine koyuyoruz.200 derece fırında yaklaşık 15-20 dk pişiriyoruz.sonrasında da leblebi gibi afiyetle yiyoruz.mis mis:))))))))yarınki menüm bu
seni çılgın kız yine güldürdün.sonunda bitti geçmiş.
bugün tantitoniden 10 liraya muffin kabı aldım yarın da fırın alcam.
bide bugün termal şortum gelmiş. alırken kendimi küçük bişi görüp 38-40 beden almıştımilk başta içine giremedim çıkardım ablam giydi az esnetti. sonra o çıkardı tekrar girdim. annem ben ve ablamın zorlamasıyla içine girebildim nihayet bizimkiler bi kaç gün çıkarma mümkünse hergün böle uğraşcaz mı diyo ama görseniz popo dümdüz göbüş yok gibi duruyo mutlu oldum bi an. içine girerken ki çabalarımı kameraya çekip burda paylaşmak isterdim. eminim gülmekten kırılırsınız. ilk defa içine giremediğim bişi için bu kadar güldüm.
hmmm unutmayım markasını onuda denerim bitince
evet yaa patates nişastası yazıyo :44:
gideyim azıcık yürüyeyim kan dolaşımım hızlansın
Perşembelerin gönlümdeki kraliçelerinden kıdemlisi (öteki Lisabella saolsun oda bizim yarıştakini hazırlıyor), artık donatılacak yerin kalmadı altınla başka mücevheratlara geçmeden önce benim için en önemli olanı söylemek istiyorum çünki ben bugün 78,5 le 20 kiloyu fazlasıyla vermiş bulunmaktayım. Gönlün güzelki bizi desteklemen kendinden zaman fedakarlığı etmen bile bunun açık itirafıdır. Benim aklımda hep öyle kalacaksın gönlü güzel arkadaşım...
itiraf ediyorum tartı faciasıydı vs.ydi derken ben dijitalde gördüğüm kiloyu foruma yazmaya çok çok çok utanmıştım. Hoş sadece küsürattan kıssamda tez zamanda çok şükür toparlamıştım o açığı. İşte öyle bir psikolojiydi benimkide o zaman, itiraf ederek rahatladımmı hayır, şimdi nasıl pişmanım bu konuda bilemezsiniz. Nasıl birşeydi o halim şimdi bilmiyorum bile bu güzellik bütün kötü görüntüleri unutturdu bana. Hatırlatıyorum gri kabanıma girmek için parçalanıyordum şimdi gri kabanımı kat kat kazakla giyiyorum da banamısın demiyor. Gelinlik dedim hoş az bişi dar olsada korsajsız girmiş bulunmaktayım, şimdi yazıyorum nasıl bir duygu fırtınası yaşıyorum bilemezsiniz, gözlerim doluyor 20 kilo dile kolay bu 20 kilo bende nasıl bir ağırlık yaratıyordu da o kadar karamsardım kimbilir... Kimseye anlatamazsın, kimse görmesin yediklerimi diye gizli gizli yemeye çalışırsınız yada ay neyse ben çok buhranım bugün sanırım özgüven böyle birşey, BEN BUNU YAPABİLİRİM demek böyle birşeymiş. Herkese çok teşekkür ediyorum arkadaşlar ben görmeyi bile hayal edemediğim kilolardayım şuanda ve sadece 101 günde vücudumun beşte birinin arkasından bir eyvallah dedim gitti.... Şimdi de burada diyet yapan ve deneyimlerini paylaşan bütün arkadaşlarıma bir eyvallah diyorum hakkıma gelen her türlü iyiliğinizden faydanızdan yana hakkınızı helal edin. Rabbim merhametini ve şifasını esirgemesin üzerimizden...
Günaydın kızlar, Herkesin Kadınlar Günü Kutlu Olsun...
Bugün güne -300 gr la başladımdün p+s gününde mecburen sebzeyi fazla kaçırmama rağmen bu sonucu almak çok mutlu etti ama kesinlikle yeşil çayın faydası diye düşünüyorum kızlar sakın es geçmeyin
Selamlar,
Hayatım boyunca hiç zayıf olamadım. Hep böyle biraz toplu balık eti denebilecek biriydim ve 10 yaşımdan beri kiloma takık vaziyetteyim. Üniversiteye hazırlandığım sene, üniversiteden mezun olduğum sene ve işe yeni başladığım sene gibi belirli vakitlerde çok kilo aldım. Lise sonda 66 kilo olmuştum mesela bu boya. O da eriştiğim maksimum kilo. Sonra üniversiteyi kazanınca spora falan gittim yediklerime çok dikkat ettim 58 kiloya kadar düştüm. Ama yine istediğim kadar zayıf değildim. Üniversiteyi bitirirken ders,proje bilme ne telaşı derken 62'yi falan gördüm. Sonra diyetisyene gittim 2.5-3 ayda 56 oldum. Bu sefer daha ince idim. Ama yine zayıf denemez ! :)
Derken, iş dolayısıyla bir şehir değişikliği yaşadım ve bir başka şehre gittim. 2 yıl yalnız yaşadım Balıkesir'de.56 kilo idim oraya gittiğimde. Şimdi döndüm artık Ankara'da çalışıyorum 1 aydır, ve geldiğimde 66 kilo idim. Yani 2 senede yalnız başıma kendime bakamamaktan, abur cubura yönelmekten, yalnızlıktan, can sıkıntısından, hareketsizlikten, kullandığım bipolar bozukluk tedavisi yapan ve de iştah açan ilaçlardan, tembellikten bazen de oburluktan yani bir çoğumuzda ortak olan bu sorunlardan ötürü 10 kilo aldım. Bir süre önemsemedim. Yemeye devam ettim. Bir gün yersem bir gün dikkat etmeye çalıştım. Bir günü serbest gün ilan edip, kendimi hiç kısıtlamaksızın istediğim her şeyi yedim. Ertesi gün ise bunun diyetini ödercesine kendimi açlığa mahkum ettim. Ama her zaman olduğu gibi yine popomu kaldırıp spor, en azından yürüyüş bile, yapamayacak kadar tembeldim ve yorgun hissediyordum. Ve erteledikçe erteledim. İş kıyafetleri içinde, bir de topuklu ayakkabıları ayağıma geçirdiğimde çok da kötü görünmediğimi düşünerek kendimi avutuyordum. Bu arada yeri gelmişken belirtmekte fayda var 17 yaşımdan bu yana (şu an 24 yaşındayım.) topuklu ayakkabı giyiyorum. Topuksuz ayakkabım yok gibi bir şey. Zamanların %98'inde falan ayakkabılarım topuklu:) Neden ? Çünkü uzun süre boy kompleksi yaşadım. Annem babam uzun boylu değiller. Ama anane, teyze,dayı falan uzun. Kız kardeşim var 19 yaşında o da benden uzun 1.66 falan boyu. Kuzenlerim de uzun. Herkes uzun! Ailemin de en kısası benimTopuklu ayakkabı giydiğimde kendime daha çok güveniyorum. Kısa boylu ve şişman olmaktansa, topuklu ayakkabılarımla biraz uzun ve kalıplı iyi duruyorum sanki.
Ama spor kıyafetlerle daha büyük sorun yaşıyordum. Kot pantolonlarım dar geliyordu, eteklerimle sakladığım fazlalıkları örtemiyordum pantolonlarla. Bu arada, vücut tipimden de biraz bahsetmekte fayda olabilir. Bacaklarımın ayak bileğinden dizime kadar olan bölümü ince ve düzgün. Dolayısıyla diz hizasında etek giydiğimde fena durmuyor. Kalçam büyük ve baldırlarım kocaman. Dar etek giydiğimde arkadan kocaman bir kütle fırlıyor:) Ve evet göbeğim de var. Kat kat. Göğüslerim ne büyük ne küçük. yuvarlak sayılırlar. Kollarım da kalın değil ama çok ince de sayılmazlar. Armuta yakın bir vücudum var diyebilirim. Dukan'ın sitesindeki teste göre ince kemikliyim. Yüzümün güzel olduğunu söylerler açık tenli sarı saçlı mavi gözlüyüm.
24 yaşındayım. 3 senedir çalışıyorum. Mühendisim. İyi okullardan mezunum. İyi bir ailem var. Çok şükür para da kazanıyorum. Hayatımda her şey yolunda gibi görünüyor. Bir çok kişinin gıpta ettiği özelliklerim var(mış). Ama ben çok mutlu sayılmam. Çevremdeki herkes ( ya da çoğu) benden zayıf ! Bir çok şeyi başardım ama hayatım boyunca dal gibi incecik olmayı bir başaramadım. Yüzü benden çirkin olan incecik kızları görünce sinirim bozuluyor. Kafası çalışmayan, derinliği olmayan insanların giyinip kuşanıp incecik bedenleriyle etrafta salınmaları canımı acıtıyor ve kendime çok kızıyorum. Bu kızgınlığım zaman zaman nefrete dönüşüyor. size belki tuhaf gelebilir ama blumik olmayı denemiştim bir ara. Tuvalete gidip saatlerce yediklerimi kusmaya çalışıyordum. Ama onu bile başaramadım sonunda.. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki şişman olacağıma ölmenin daha iyi olacağını bile düşündüm. Ama gözüm yemedi tabi ki ölmeyi de beceremedim. Aslında inanç sahibi biriyim. Nerden böyle abuk subuk düşüncelere kapıldığımı bilmiyorum ama düşüncelerim, duygularım beni ele geçiriyor bazen. Ve evet dış görüntümü takıyorum kafaya. İyi görünmek istiyorum. Zayıf olmak. Sanki zayıflarsam daha mutlu olucam, kendimi daha çok sevicem, kendimle iftihar edicem. Ve sanki böyle olursam ruh halim daha iyi olacak ve bir kaç senedir mücadele ettiğim bipolar bozukluk biraz durulacak..
Peki şimdiye kadar yazdığım bu dereden tepeden şeylerin Dukan ile ne alakası var?
Bir erkek arkadaşım var. 2 sene önce tanıştık. Ben 56 kilo iken.Kilolu kızları beğenmediğini çok sık söylemeye başladı. Sonra yediklerine dikkat demeler. Diyetisyene git bilmem ne...Ben sevdiğini biliyorum. Evlenmek gibi planlarımız da var. Ama benim onu elde ettiğim için, onu cepte saydığım için artık kendime bakmadığımı düşündüğünü söyledi. Bu canımı çok sıktı. Onun daha önceden beraber olduğu kadınları düşünmeye başladım yine. Acaba nasıldılar, kaç kiloydular, benden güzel miydiler? Kendimi, hiç tanımadığım ve hayalimde canlandırdığı insanlarla kıyasladım, yarıştırdım. Çok kötü hissettim ve çok yoruldum.
Sonra erkek arkadaşım kendi iş yerindeki 50 yaşlarındaki bir hanımın Dukan Diyetiyle eridiğini söyledi. Her yeni çıkan diyet kitabı gibi Dukan Diyeti de benim kitaplığımda idi zaten. Bunu duyunca kitabı raftan çıkardım. Okudum. Ve sonra Allahım dedim bana yardım et, ben bu işe başlıyayım. Zaten oldum olası sabırsızım bir şey hemen sonuç versin garantili olsun isterim. Dukan öyle geldi bana. İnandım ve çok şükürler olsun ki başladım.
Evet arkadaşlar, 04.03.2013 Pazartesi günü Dukan Diyeti'ne başladım.
Boy:160 cm
Kilo:65.3 kg
Bugün atak evresinin 5. günündeyim. Sabah tartıldım ve 64.0 kg geldim. Sonuçtan çok memnun değilim, ben daha hızlı tepki vermesini isterdim vücudumun ama buna şükür. Bu arada belirtmeliyim, çok spor yapmadım sadece günlük hayatımdaki hareketi arttırdım. İşten servisle geldim mesela, indiğim yerden eve kadar yürüdüm. İlk iki gün yulaf kepeği yemeyi unuttum. Ama hiç kaçamak yapmadım. Arkadaşlarım önümde bonny food yedi, ondan bile yemedim. Sabahları biraz yorgun uyandım ve baş dönmesi, ağrısı karışık bir şeyle uyandım ama iş yerine gelince hep düzeldim. Günde 3 litreye yakın sıvı tükettim. Sabahları iki katı yumurta, light beyaz peynir. Öğlenleri yemekhanede çıkan yemeklerin sadece protein ihtiva eden kısımları:) Öğleden sonra light yoğurt, süt,ayran, kefir...Allah ne verdiyse:) Arkadaşlarım önümde lezzetli yemekler yerken ben yemedim! 4 gün boyunca bunu başardım:)
Şu an tek isteğim diyeti bırakmamak. Çünkü kendimi iyi tanıyorum. Sabırsızlık iğrenç bir özellik. Her şey hemen olsun bitsin istiyorum. Çok emek verdiğimi ve hemen sonuç almayı hak ettiğimi düşünüyorum. Ama biliyorum ki bu bir süreç işi... İstikrar, azim ve motivasyon tek ihtiyacım, ihtiyacımız olan...Ve Allah'a diyeti bırakmamak için dua ediyorum.
Bu foruma yazıyorum, çünkü baya göz attım yazılanlara. İlk sayfalardan başladım ve burada ciddi bir paylaşım gördüm. Aynı dertlerden muzdaribiz. Yazdıklarınızı okudukça yalnız olmadığımı hissettim ve bu bana güç verdi. Bundan sonra aranızda olmaktan mutluluk duyarım. Belki benim buraya yazdıklarım da bir başkasının kendisini daha iyi hissetmesine sebep olur. Benim sizlere çok ihtiyacım olacak çünkü uzun bir yolum var 14 kilo kadar...ve motivasyonumun kırılmasından çok korkuyorum. Bunu başarmam lazım, yoksa kendime inancım kalmayacak. Ve başarırsam bu benim hayattaki en büyük başarım olacak..
Sevgiler,selamlar.
Ben diyete başladığımdan beri ps günlerinin ertesi hep artı çıkıyorum. Hemde 1 kilo 1 buçuk kilosp günleri tekrar eksi. yeşilçayda içiyom ama nasıl bir bünye anlamadım :)
Ben diyete başladığımdan beri ps günlerinin ertesi hep artı çıkıyorum. Hemde 1 kilo 1 buçuk kilosp günleri tekrar eksi. yeşilçayda içiyom ama nasıl bir bünye anlamadım :)
Selamlar,
Hayatım boyunca hiç zayıf olamadım. Hep böyle biraz toplu balık eti denebilecek biriydim ve 10 yaşımdan beri kiloma takık vaziyetteyim. Üniversiteye hazırlandığım sene, üniversiteden mezun olduğum sene ve işe yeni başladığım sene gibi belirli vakitlerde çok kilo aldım. Lise sonda 66 kilo olmuştum mesela bu boya. O da eriştiğim maksimum kilo. Sonra üniversiteyi kazanınca spora falan gittim yediklerime çok dikkat ettim 58 kiloya kadar düştüm. Ama yine istediğim kadar zayıf değildim. Üniversiteyi bitirirken ders,proje bilme ne telaşı derken 62'yi falan gördüm. Sonra diyetisyene gittim 2.5-3 ayda 56 oldum. Bu sefer daha ince idim. Ama yine zayıf denemez ! :)
Derken, iş dolayısıyla bir şehir değişikliği yaşadım ve bir başka şehre gittim. 2 yıl yalnız yaşadım Balıkesir'de.56 kilo idim oraya gittiğimde. Şimdi döndüm artık Ankara'da çalışıyorum 1 aydır, ve geldiğimde 66 kilo idim. Yani 2 senede yalnız başıma kendime bakamamaktan, abur cubura yönelmekten, yalnızlıktan, can sıkıntısından, hareketsizlikten, kullandığım bipolar bozukluk tedavisi yapan ve de iştah açan ilaçlardan, tembellikten bazen de oburluktan yani bir çoğumuzda ortak olan bu sorunlardan ötürü 10 kilo aldım. Bir süre önemsemedim. Yemeye devam ettim. Bir gün yersem bir gün dikkat etmeye çalıştım. Bir günü serbest gün ilan edip, kendimi hiç kısıtlamaksızın istediğim her şeyi yedim. Ertesi gün ise bunun diyetini ödercesine kendimi açlığa mahkum ettim. Ama her zaman olduğu gibi yine popomu kaldırıp spor, en azından yürüyüş bile, yapamayacak kadar tembeldim ve yorgun hissediyordum. Ve erteledikçe erteledim. İş kıyafetleri içinde, bir de topuklu ayakkabıları ayağıma geçirdiğimde çok da kötü görünmediğimi düşünerek kendimi avutuyordum. Bu arada yeri gelmişken belirtmekte fayda var 17 yaşımdan bu yana (şu an 24 yaşındayım.) topuklu ayakkabı giyiyorum. Topuksuz ayakkabım yok gibi bir şey. Zamanların %98'inde falan ayakkabılarım topuklu:) Neden ? Çünkü uzun süre boy kompleksi yaşadım. Annem babam uzun boylu değiller. Ama anane, teyze,dayı falan uzun. Kız kardeşim var 19 yaşında o da benden uzun 1.66 falan boyu. Kuzenlerim de uzun. Herkes uzun! Ailemin de en kısası benimTopuklu ayakkabı giydiğimde kendime daha çok güveniyorum. Kısa boylu ve şişman olmaktansa, topuklu ayakkabılarımla biraz uzun ve kalıplı iyi duruyorum sanki.
Ama spor kıyafetlerle daha büyük sorun yaşıyordum. Kot pantolonlarım dar geliyordu, eteklerimle sakladığım fazlalıkları örtemiyordum pantolonlarla. Bu arada, vücut tipimden de biraz bahsetmekte fayda olabilir. Bacaklarımın ayak bileğinden dizime kadar olan bölümü ince ve düzgün. Dolayısıyla diz hizasında etek giydiğimde fena durmuyor. Kalçam büyük ve baldırlarım kocaman. Dar etek giydiğimde arkadan kocaman bir kütle fırlıyor:) Ve evet göbeğim de var. Kat kat. Göğüslerim ne büyük ne küçük. yuvarlak sayılırlar. Kollarım da kalın değil ama çok ince de sayılmazlar. Armuta yakın bir vücudum var diyebilirim. Dukan'ın sitesindeki teste göre ince kemikliyim. Yüzümün güzel olduğunu söylerler açık tenli sarı saçlı mavi gözlüyüm.
24 yaşındayım. 3 senedir çalışıyorum. Mühendisim. İyi okullardan mezunum. İyi bir ailem var. Çok şükür para da kazanıyorum. Hayatımda her şey yolunda gibi görünüyor. Bir çok kişinin gıpta ettiği özelliklerim var(mış). Ama ben çok mutlu sayılmam. Çevremdeki herkes ( ya da çoğu) benden zayıf ! Bir çok şeyi başardım ama hayatım boyunca dal gibi incecik olmayı bir başaramadım. Yüzü benden çirkin olan incecik kızları görünce sinirim bozuluyor. Kafası çalışmayan, derinliği olmayan insanların giyinip kuşanıp incecik bedenleriyle etrafta salınmaları canımı acıtıyor ve kendime çok kızıyorum. Bu kızgınlığım zaman zaman nefrete dönüşüyor. size belki tuhaf gelebilir ama blumik olmayı denemiştim bir ara. Tuvalete gidip saatlerce yediklerimi kusmaya çalışıyordum. Ama onu bile başaramadım sonunda.. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki şişman olacağıma ölmenin daha iyi olacağını bile düşündüm. Ama gözüm yemedi tabi ki ölmeyi de beceremedim. Aslında inanç sahibi biriyim. Nerden böyle abuk subuk düşüncelere kapıldığımı bilmiyorum ama düşüncelerim, duygularım beni ele geçiriyor bazen. Ve evet dış görüntümü takıyorum kafaya. İyi görünmek istiyorum. Zayıf olmak. Sanki zayıflarsam daha mutlu olucam, kendimi daha çok sevicem, kendimle iftihar edicem. Ve sanki böyle olursam ruh halim daha iyi olacak ve bir kaç senedir mücadele ettiğim bipolar bozukluk biraz durulacak..
Peki şimdiye kadar yazdığım bu dereden tepeden şeylerin Dukan ile ne alakası var?
Bir erkek arkadaşım var. 2 sene önce tanıştık. Ben 56 kilo iken.Kilolu kızları beğenmediğini çok sık söylemeye başladı. Sonra yediklerine dikkat demeler. Diyetisyene git bilmem ne...Ben sevdiğini biliyorum. Evlenmek gibi planlarımız da var. Ama benim onu elde ettiğim için, onu cepte saydığım için artık kendime bakmadığımı düşündüğünü söyledi. Bu canımı çok sıktı. Onun daha önceden beraber olduğu kadınları düşünmeye başladım yine. Acaba nasıldılar, kaç kiloydular, benden güzel miydiler? Kendimi, hiç tanımadığım ve hayalimde canlandırdığı insanlarla kıyasladım, yarıştırdım. Çok kötü hissettim ve çok yoruldum.
Sonra erkek arkadaşım kendi iş yerindeki 50 yaşlarındaki bir hanımın Dukan Diyetiyle eridiğini söyledi. Her yeni çıkan diyet kitabı gibi Dukan Diyeti de benim kitaplığımda idi zaten. Bunu duyunca kitabı raftan çıkardım. Okudum. Ve sonra Allahım dedim bana yardım et, ben bu işe başlıyayım. Zaten oldum olası sabırsızım bir şey hemen sonuç versin garantili olsun isterim. Dukan öyle geldi bana. İnandım ve çok şükürler olsun ki başladım.
Evet arkadaşlar, 04.03.2013 Pazartesi günü Dukan Diyeti'ne başladım.
Boy:160 cm
Kilo:65.3 kg
Bugün atak evresinin 5. günündeyim. Sabah tartıldım ve 64.0 kg geldim. Sonuçtan çok memnun değilim, ben daha hızlı tepki vermesini isterdim vücudumun ama buna şükür. Bu arada belirtmeliyim, çok spor yapmadım sadece günlük hayatımdaki hareketi arttırdım. İşten servisle geldim mesela, indiğim yerden eve kadar yürüdüm. İlk iki gün yulaf kepeği yemeyi unuttum. Ama hiç kaçamak yapmadım. Arkadaşlarım önümde bonny food yedi, ondan bile yemedim. Sabahları biraz yorgun uyandım ve baş dönmesi, ağrısı karışık bir şeyle uyandım ama iş yerine gelince hep düzeldim. Günde 3 litreye yakın sıvı tükettim. Sabahları iki katı yumurta, light beyaz peynir. Öğlenleri yemekhanede çıkan yemeklerin sadece protein ihtiva eden kısımları:) Öğleden sonra light yoğurt, süt,ayran, kefir...Allah ne verdiyse:) Arkadaşlarım önümde lezzetli yemekler yerken ben yemedim! 4 gün boyunca bunu başardım:)
Şu an tek isteğim diyeti bırakmamak. Çünkü kendimi iyi tanıyorum. Sabırsızlık iğrenç bir özellik. Her şey hemen olsun bitsin istiyorum. Çok emek verdiğimi ve hemen sonuç almayı hak ettiğimi düşünüyorum. Ama biliyorum ki bu bir süreç işi... İstikrar, azim ve motivasyon tek ihtiyacım, ihtiyacımız olan...Ve Allah'a diyeti bırakmamak için dua ediyorum.
Bu foruma yazıyorum, çünkü baya göz attım yazılanlara. İlk sayfalardan başladım ve burada ciddi bir paylaşım gördüm. Aynı dertlerden muzdaribiz. Yazdıklarınızı okudukça yalnız olmadığımı hissettim ve bu bana güç verdi. Bundan sonra aranızda olmaktan mutluluk duyarım. Belki benim buraya yazdıklarım da bir başkasının kendisini daha iyi hissetmesine sebep olur. Benim sizlere çok ihtiyacım olacak çünkü uzun bir yolum var 14 kilo kadar...ve motivasyonumun kırılmasından çok korkuyorum. Bunu başarmam lazım, yoksa kendime inancım kalmayacak. Ve başarırsam bu benim hayattaki en büyük başarım olacak..
Sevgiler,selamlar.
Buğdaycım tebrık ederım senı darısı dıger tum arkadaşlarımızın başına..Bence Güçlendırmeye geç 1 kılo verınce çunku guçlendırmede de kılo vereceksın muhtemel..hiç kasma kendını derım kardeşim..
Bu arada çok önemlı bır sınavım vardı ondan geçtıgımın haberını aldım az önce dünyalar benım oldu..dunya kadınlar gunu degıl dunya kurtuluş gunu oldu resmen bana..ALLAHIMA hamdolsun sonsuzkez..paylaşmak istedım..Ben bu gazla akşama kadar 2 kg verırım ya mutluluktan..hohoooyy
canım tebrikler... kiloları kendim vermiş gibi sevindim valla..kalan 3 kiloyu da 1 aya kalmaz verirsin. yaza harika gireceksin desene...
mantarı bende deniyeceğim.kaşarlı yapıyordum ama buda çok güzel.hemen deneyeceğim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?