- 6 Şubat 2016
- 53
- 108
- 93
Merhaba sevgili hanımlar üye olmadan aylar önceden bu topigi takip ediyorum. Ne kadar güzel bir paylaşım alanı burası. Süpersiniz kızlar ☺ size danışmak istediğim bir şey var. Kendimi , eski beni bulmakla ilgili. Yillarca kişisel gelişimi merak ettim , kendimce öğrendim,takip ettim. Farklı kitaplardan yazarlardan kendime bir şeyler kattım.
Tabiri caizse bir bilgi havuz oluşturdum. Çok olumlu geri dönüşler aldığım da oldu. Hayatımı değiştiren büyük adımlar ☺ en somut örneği eşimdir. Yapayalnızken bir mektup yazdım hayalimdeki eşi diledim ve Allah nasip etti bir cok özelliği istediğimle uyan biriyle evlendim ve sonra Rabbim çok şükür dünyalar tatlısı bir evlat lütfetti bana. Dünyamı aydınlattı. Varlığıyla beni musmutlu etti. Diyeceksiniz ki her sey boyle iyi guzel sıkıntı ne ?İşler biraz hamilelik süresince değişti. Zor bir hamilelikti ve ben çok yıprandım uzerine lohusalik döneminde daha da değiştim. İkili ilişkilerim buz oldu dondu. Eşimle olan ilişkimiz değişti biraz mesafe girdi aramıza. Kayinvalidemle sessiz bi mücadele içine girdik. Eskiden iyiydi sorunsuz bir ilişkimiz vardı. Dogum sonrasi hali tavrı her şeyi gözüme battı. Kendisi yeni doğum yapmış gibi eşime duskunlesti. Ben aramayınca beni aramaz oldu anladım ki ben yürüttüğüm için arayıp sorduğum için samimi bir ilişkimiz varmış ya da ben öyle sanmışım. Ben de çaba göstermeyince iyice yapmacık bir hal aldı iliskimiz. Fark ediyorum ki eşimi bana ve benim aileme karşı dolduruyor. Artik yuzunu gormek istemiyorum oyle ki telefonda ismini görünce sinirim bozuluyor. Bizim eşimle ilişkimizi de daha sorunlu kıldı. Eşimle mesafeli olan ilişkileri birden samimilesti. Kizlar ben evlenmeden önce onun annesiyle arasinin düzelmesi, kopan bağların onarilmasi icin hep yönlendirdim onu. Baya da fayda etti ki benim doğumumdan sonra birbirlerini yeni kavuşmuş gibi oldular. Ben bu kadar fedakar yaklaşmışken böylesine dislanmayi hazmedemedim. Esas sorun onların samimiyeti değil benim bunu kendi içimde tolere edememem. Daha fenası bunun bütün hayatıma sirayet etmesi gittikçe daha evhamli daha takıntılı oldum. Olumsuz düşüncelerle bogusmaktan mutlu olmayı şükretmeyi unuttum.Kendi kendime karar alıyorum ,olumlamalara başlıyorum ama devamı gelmiyor. Kendimi ozgurlestirmek istiyorum. Olumlu düşünerek, şükrederek eski beni hatırlamak istiyorum. Kızlar nerden başlayayım ben? Burası bir çeşit destek grubu bana. Sevgili
buttrfly
,
pofu
ve buradaki diger güzel yurekli hanımlar fikirlerinizi, önerilerinizi paylaşır mısıniz benimle de
Tabiri caizse bir bilgi havuz oluşturdum. Çok olumlu geri dönüşler aldığım da oldu. Hayatımı değiştiren büyük adımlar ☺ en somut örneği eşimdir. Yapayalnızken bir mektup yazdım hayalimdeki eşi diledim ve Allah nasip etti bir cok özelliği istediğimle uyan biriyle evlendim ve sonra Rabbim çok şükür dünyalar tatlısı bir evlat lütfetti bana. Dünyamı aydınlattı. Varlığıyla beni musmutlu etti. Diyeceksiniz ki her sey boyle iyi guzel sıkıntı ne ?İşler biraz hamilelik süresince değişti. Zor bir hamilelikti ve ben çok yıprandım uzerine lohusalik döneminde daha da değiştim. İkili ilişkilerim buz oldu dondu. Eşimle olan ilişkimiz değişti biraz mesafe girdi aramıza. Kayinvalidemle sessiz bi mücadele içine girdik. Eskiden iyiydi sorunsuz bir ilişkimiz vardı. Dogum sonrasi hali tavrı her şeyi gözüme battı. Kendisi yeni doğum yapmış gibi eşime duskunlesti. Ben aramayınca beni aramaz oldu anladım ki ben yürüttüğüm için arayıp sorduğum için samimi bir ilişkimiz varmış ya da ben öyle sanmışım. Ben de çaba göstermeyince iyice yapmacık bir hal aldı iliskimiz. Fark ediyorum ki eşimi bana ve benim aileme karşı dolduruyor. Artik yuzunu gormek istemiyorum oyle ki telefonda ismini görünce sinirim bozuluyor. Bizim eşimle ilişkimizi de daha sorunlu kıldı. Eşimle mesafeli olan ilişkileri birden samimilesti. Kizlar ben evlenmeden önce onun annesiyle arasinin düzelmesi, kopan bağların onarilmasi icin hep yönlendirdim onu. Baya da fayda etti ki benim doğumumdan sonra birbirlerini yeni kavuşmuş gibi oldular. Ben bu kadar fedakar yaklaşmışken böylesine dislanmayi hazmedemedim. Esas sorun onların samimiyeti değil benim bunu kendi içimde tolere edememem. Daha fenası bunun bütün hayatıma sirayet etmesi gittikçe daha evhamli daha takıntılı oldum. Olumsuz düşüncelerle bogusmaktan mutlu olmayı şükretmeyi unuttum.Kendi kendime karar alıyorum ,olumlamalara başlıyorum ama devamı gelmiyor. Kendimi ozgurlestirmek istiyorum. Olumlu düşünerek, şükrederek eski beni hatırlamak istiyorum. Kızlar nerden başlayayım ben? Burası bir çeşit destek grubu bana. Sevgili
buttrfly
,
pofu
ve buradaki diger güzel yurekli hanımlar fikirlerinizi, önerilerinizi paylaşır mısıniz benimle de
girip bakıp çıkıyorum çok takılmıyorum bu ara
