abartının doruklarını yaşıyorsunuz...
neymiş çocukların beynine geniş aile fikrini sokuyorlarmış... amman ne kötü şey, sanki terorü aşılıyorlar... bir de aklı başında cevap verenlere, asabi cevaplar veriyorsunuz... yani siz de pek sağlıklı davranmıyorsunuz...ayrıca insan ilişkilerinde kabahat hiç bir zaman tek taraflı da değildir... bunu da bir düşünün isterseniz...
kabile hayatı yaşayalım demiyoruz, aynı evde yaşamaya ben de karşıyım ama bu neyin kini, nefreti anlamadım... bir çocuk için dede, anneanne, babaanne büyük bir zengilliktir...ben de sevmem özellikle kayınpederimi ama, çocuğum onla zaman geçirdikçe seviniyorum... ben dedemlerden, nenemlerden bir kötülük görmedim, aksine çok güzelşeyler öğrendim, deyişler, masallar, eski zamanla ilgili bilgiler.. annem de zamanında çok çekmiş, ama iyiki de bu kişisel kini yüzünden bizi uzaklaştırmamış... çocuğum için iki üç lafa, densiizliğe de sabrediyorum... hem benim de gençliğimden gelen hatalarım olmuştur, oluyordur...
en kötüsü de aslında eşimizden kayneklanan sorunları hemen kayınvalidelere yüklemek... eşler aradaki mesafeyi ayarladıktan sonra iki üç lafla ölmeyiz, yeter ki eşimiz yanımızda olsun.. ben böyle düşünüyorum.. baktı ki problemler çoğaldı erkek gibi eşini alıp uzaklara götürmesini de bilecek...