Düşüncelerinizi bekliyorum

Yeni evlenmişler veya evlilik tecrübesinden geçmişler; evliliğin 6-7.aylarında zor mudur bukadr evlilik ?
Yoğun bunalmalardan geçilir mi ?
Keşke evlenmeseydim ,annemin babamın yanında bukadr iş tutmuyordum, huzurlu mutluydum denilir mi?
Çok zor geliyor akşama yemek çıkarmak zorunda olmak,haftada en az 2 çamaşır yıkamak asmak toplamak,ortalığı yerleştirmek bulaşıklarla başetmek..
Mutlu değilim ben ,seve seve yapamıyorum işleri annemin babamın evindeki gibi .daralıyorum .birde hiç anlaşılamıyorum ,karım normal bu bocalamaların birlikte aşıcaz diyen bir kocam yok benim.sana 10 tane hizmetçi tutacağım sözü vermedim evlenirken tarzı abartı laflar diyen kocam var.yalnız hissediyorum kendimi hep ailemin yanına gidesim hiç ayrılmayasım geliyor . sevmiyor değil beni kendince, elinden geldiğince yardımda bulunmaya çalışıyor iş konusunda ama devede kulak kalıyor benim için.sinir krizlerine girer oldum aşırı öfke doluyum.uyuyup uyandığımda kendimi beyin olarak çok rahatlamış hissediyorum .düşünemediğim için olsa gerek.

Alisirsizniz, hicbirimizin 10 tane hizmetcisi yok. Arada salin arada toparlayin.
Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama bir de çalışan kadınları düşünün. Ayrıca hayat müşterek, eşinizi bu fikre alıştırın ki zaten yardım ediyormus

Hergün temizlik yapmayın mesela , bebek falan yok şuan düzenlidir eviniz . Kendinize vakit ayırın , yemeğinizi hazırlayın ohh mis sakin sakin yiyin.
Sizin anlattığınız dönemleri özlemiş biri olarak yazıyorum , akşam yemeklerimiz tam bir aksiyon filmi mesela bizim iki çocukla ... Zamanla düzene oturtursunuz evliliğin alışma evreleri.

1moonse3 .!.:

Yeni evlenmişler veya evlilik tecrübesinden geçmişler; evliliğin 6-7.aylarında zor mudur bukadr evlilik ?
Yoğun bunalmalardan geçilir mi ?
Keşke evlenmeseydim ,annemin babamın yanında bukadr iş tutmuyordum, huzurlu mutluydum denilir mi?
Çok zor geliyor akşama yemek çıkarmak zorunda olmak,haftada en az 2 çamaşır yıkamak asmak toplamak,ortalığı yerleştirmek bulaşıklarla başetmek..
Mutlu değilim ben ,seve seve yapamıyorum işleri annemin babamın evindeki gibi .daralıyorum .birde hiç anlaşılamıyorum ,karım normal bu bocalamaların birlikte aşıcaz diyen bir kocam yok benim.sana 10 tane hizmetçi tutacağım sözü vermedim evlenirken tarzı abartı laflar diyen kocam var.yalnız hissediyorum kendimi hep ailemin yanına gidesim hiç ayrılmayasım geliyor . sevmiyor değil beni kendince, elinden geldiğince yardımda bulunmaya çalışıyor iş konusunda ama devede kulak kalıyor benim için.sinir krizlerine girer oldum aşırı öfke doluyum.uyuyup uyandığımda kendimi beyin olarak çok rahatlamış hissediyorum .düşünemediğim için olsa gerek.

Genişletmek için tıkla...

Nedense işler bu kadar zor geliyor ki bnm szin gibi olmadı.. Size tavsiyem işleri biriktirmeyin ve kafanızda da büyütmeyin altı üstü bir ev yani Allah başka derrt vermesin.. Ilk zaman olduğu için alışma sürecinde olabilirsiniz.. Annenizin evindeyken mecbur değildiniz burda siz yapmazsanz işleri yapan biri yok ve eli mecbur Size kalıyor ya ondan çok gözünüzde büyümüş olabilir. Alışırsın

3 cocugum var ne evin isi bitiyor ne cocuklarin dertleri
2 kişinin isi nedirki
Cokmu igrasli yemek yapiyorsun acaba
Pratik firin yemekleri denesen
Bulasigi biriktirme 1 kasikmi var makineye at
Sık sık evi supurursen cok toz olmaz surekli silmende gerekmez
Bence biraz bocalamis gorunuyorsun planli yasarsan aşarsin

Düzenli şekilde her işi yapınca ne ortalık dağılır..ne işler buyur gözünde.Çalışıyor musun bilmiyorum ama çalışan olarak düşün bir de kendini..Hayat bu herkesin işleri dolu..Büyütme gözünde.O zaman daha zorlanirsin..

Ben 9 aydir evliyim hic boyle hissetmedim şükür.. İş dediginiz gunluk rutin seyler iki kisilik nüfus olan bir ev eşiniz de gunduz ise gidiyorsa dogru duzgun kirlenmiyor bile. Haftada iki kere camasir elde yikamiyorsunuz sonucta makineye at cikar as bu kadar zor degil acikcasi.. Bence sizin esinizle problemleriniz var bunlar da size o yuzden zor geliyor.. Cunku sirf esim isten gelince mutlu olsun diye onun sevdigi yemekleri yapmaktan mutluluk duyuyorum.

begonyas .!.:

Ben 9 aydir evliyim hic boyle hissetmedim şükür.. İş dediginiz gunluk rutin seyler iki kisilik nüfus olan bir ev eşiniz de gunduz ise gidiyorsa dogru duzgun kirlenmiyor bile. Haftada iki kere camasir elde yikamiyorsunuz sonucta makineye at cikar as bu kadar zor degil acikcasi.. Bence sizin esinizle problemleriniz var bunlar da size o yuzden zor geliyor.. Cunku sirf esim isten gelince mutlu olsun diye onun sevdigi yemekleri yapmaktan mutluluk duyuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Belki de ondandır . Bana yanıtları sert geliyor ,yanımda destekleyici biri olarak göremiyorum

1moonse3 .!.:

Yeni evlenmişler veya evlilik tecrübesinden geçmişler; evliliğin 6-7.aylarında zor mudur bukadr evlilik ?
Yoğun bunalmalardan geçilir mi ?
Keşke evlenmeseydim ,annemin babamın yanında bukadr iş tutmuyordum, huzurlu mutluydum denilir mi?
Çok zor geliyor akşama yemek çıkarmak zorunda olmak,haftada en az 2 çamaşır yıkamak asmak toplamak,ortalığı yerleştirmek bulaşıklarla başetmek..
Mutlu değilim ben ,seve seve yapamıyorum işleri annemin babamın evindeki gibi .daralıyorum .birde hiç anlaşılamıyorum ,karım normal bu bocalamaların birlikte aşıcaz diyen bir kocam yok benim.sana 10 tane hizmetçi tutacağım sözü vermedim evlenirken tarzı abartı laflar diyen kocam var.yalnız hissediyorum kendimi hep ailemin yanına gidesim hiç ayrılmayasım geliyor . sevmiyor değil beni kendince, elinden geldiğince yardımda bulunmaya çalışıyor iş konusunda ama devede kulak kalıyor benim için.sinir krizlerine girer oldum aşırı öfke doluyum.uyuyup uyandığımda kendimi beyin olarak çok rahatlamış hissediyorum .düşünemediğim için olsa gerek.

Genişletmek için tıkla...

Ben nefret ediyorum ev işi yapmaktan ve bunu her seferinde de söylüyorum eşime. Hatta bazen acayip sinirleniyorum. O da hemen gelip sakinleştiriyor beni, birlikte yapıyoruz. Ama şu da bir gerçek ki ben 2.5 sene ağlaya ağlaya ev işi yaptım (hamileliğimin son zamanlarında dahi), eşim evde yokken yapıyordum zaten. Hem ona kıyamıyordum hem de nefret ediyordum. Yani bir çıkmazdaydım, çözümü de ağlamakta hatta bazen bağıra bağıra küfür etmekte bulmuştum. Şimdi ise zaten zamanım olmuyor pek, ev dağınık, umrumda değil. Mutfakta dağ gibi bulaşık dağınıklık var, her yer her yerde. Sadece süpürdüğümde toplu oluyor ev. O da anında geri dağılıyor zaten.

Yani özetle, ev işinden nefret ediyorum, artık eskisi kadar yapmıyorum, yaptığımda da çoğunlukla eşimle yapıyoruz. Eşim bana evlenirken sana 10 tane hizmetçi tutarım sözü vermedim dese hiç yapmazdım sanırım. Az ye de 1 tane hizmetçi tut o zaman, yapmıyorum derdim sanırım. 1 yıllık evliyken oturup konuşmuştuk, hatta bana ne yapmamı istiyorsun yazma bağlayıp börek mi açayım demişti. Ben de gerekiyorsa yap evet, istiyorum. Ben her şeyi tek yapan olmak istemiyorum, yardım değil iş paylaşımı istiyorum demiştim. O zamandan beri daha çok yardımcı olmaya özen gösteriyor. Bebeğimiz iki aylık olana kadar neredeyse her şeyi o yaptı mesela. Allah razı olsun ondan.

Çok yazdım ya kusura bakma, benim evlilikte en en en en dertli olduğum, kanayan yaram bu. :)

Biraz esine is birakmaya calis. Biraz mizmiz, birazda becereksiz ol. Yani esin en basit bulasiklari yapsin. Camasiri toplasin,..

Ev hanimi olman seni o evin hizmetcisi yapmiyor. O evin sorumlulugunu ikinizde tasiyorsunuz. Yani kesinlikle kendini sirf yeni gelinsin diye paralama. Yapan degil, yapmayan deger görüyor.

serkaps .!.:

Ben nefret ediyorum ev işi yapmaktan ve bunu her seferinde de söylüyorum eşime. Hatta bazen acayip sinirleniyorum. O da hemen gelip sakinleştiriyor beni, birlikte yapıyoruz. Ama şu da bir gerçek ki ben 2.5 sene ağlaya ağlaya ev işi yaptım (hamileliğimin son zamanlarında dahi), eşim evde yokken yapıyordum zaten. Hem ona kıyamıyordum hem de nefret ediyordum. Yani bir çıkmazdaydım, çözümü de ağlamakta hatta bazen bağıra bağıra küfür etmekte bulmuştum. Şimdi ise zaten zamanım olmuyor pek, ev dağınık, umrumda değil. Mutfakta dağ gibi bulaşık dağınıklık var, her yer her yerde. Sadece süpürdüğümde toplu oluyor ev. O da anında geri dağılıyor zaten.

Yani özetle, ev işinden nefret ediyorum, artık eskisi kadar yapmıyorum, yaptığımda da çoğunlukla eşimle yapıyoruz. Eşim bana evlenirken sana 10 tane hizmetçi tutarım sözü vermedim dese hiç yapmazdım sanırım. Az ye de 1 tane hizmetçi tut o zaman, yapmıyorum derdim sanırım. 1 yıllık evliyken oturup konuşmuştuk, hatta bana ne yapmamı istiyorsun yazma bağlayıp börek mi açayım demişti. Ben de gerekiyorsa yap evet, istiyorum. Ben her şeyi tek yapan olmak istemiyorum, yardım değil iş paylaşımı istiyorum demiştim. O zamandan beri daha çok yardımcı olmaya özen gösteriyor. Bebeğimiz iki aylık olana kadar neredeyse her şeyi o yaptı mesela. Allah razı olsun ondan.

Çok yazdım ya kusura bakma, benim evlilikte en en en en dertli olduğum, kanayan yaram bu. :)

Genişletmek için tıkla...

+1

Çalışıyor musunuz?

1moonse3 .!.:

Yeni evlenmişler veya evlilik tecrübesinden geçmişler; evliliğin 6-7.aylarında zor mudur bukadr evlilik ?
Yoğun bunalmalardan geçilir mi ?
Keşke evlenmeseydim ,annemin babamın yanında bukadr iş tutmuyordum, huzurlu mutluydum denilir mi?
Çok zor geliyor akşama yemek çıkarmak zorunda olmak,haftada en az 2 çamaşır yıkamak asmak toplamak,ortalığı yerleştirmek bulaşıklarla başetmek..
Mutlu değilim ben ,seve seve yapamıyorum işleri annemin babamın evindeki gibi .daralıyorum .birde hiç anlaşılamıyorum ,karım normal bu bocalamaların birlikte aşıcaz diyen bir kocam yok benim.sana 10 tane hizmetçi tutacağım sözü vermedim evlenirken tarzı abartı laflar diyen kocam var.yalnız hissediyorum kendimi hep ailemin yanına gidesim hiç ayrılmayasım geliyor . sevmiyor değil beni kendince, elinden geldiğince yardımda bulunmaya çalışıyor iş konusunda ama devede kulak kalıyor benim için.sinir krizlerine girer oldum aşırı öfke doluyum.uyuyup uyandığımda kendimi beyin olarak çok rahatlamış hissediyorum .düşünemediğim için olsa gerek.

Genişletmek için tıkla...

Bosuna bekarlik sultanlik demiyorlar

serkaps .!.:

Ben nefret ediyorum ev işi yapmaktan ve bunu her seferinde de söylüyorum eşime. Hatta bazen acayip sinirleniyorum. O da hemen gelip sakinleştiriyor beni, birlikte yapıyoruz. Ama şu da bir gerçek ki ben 2.5 sene ağlaya ağlaya ev işi yaptım (hamileliğimin son zamanlarında dahi), eşim evde yokken yapıyordum zaten. Hem ona kıyamıyordum hem de nefret ediyordum. Yani bir çıkmazdaydım, çözümü de ağlamakta hatta bazen bağıra bağıra küfür etmekte bulmuştum. Şimdi ise zaten zamanım olmuyor pek, ev dağınık, umrumda değil. Mutfakta dağ gibi bulaşık dağınıklık var, her yer her yerde. Sadece süpürdüğümde toplu oluyor ev. O da anında geri dağılıyor zaten.

Yani özetle, ev işinden nefret ediyorum, artık eskisi kadar yapmıyorum, yaptığımda da çoğunlukla eşimle yapıyoruz. Eşim bana evlenirken sana 10 tane hizmetçi tutarım sözü vermedim dese hiç yapmazdım sanırım. Az ye de 1 tane hizmetçi tut o zaman, yapmıyorum derdim sanırım. 1 yıllık evliyken oturup konuşmuştuk, hatta bana ne yapmamı istiyorsun yazma bağlayıp börek mi açayım demişti. Ben de gerekiyorsa yap evet, istiyorum. Ben her şeyi tek yapan olmak istemiyorum, yardım değil iş paylaşımı istiyorum demiştim. O zamandan beri daha çok yardımcı olmaya özen gösteriyor. Bebeğimiz iki aylık olana kadar neredeyse her şeyi o yaptı mesela. Allah razı olsun ondan.

Çok yazdım ya kusura bakma, benim evlilikte en en en en dertli olduğum, kanayan yaram bu. :)

Genişletmek için tıkla...

Tek olmadığımı görmek büyük rahatlık verdi .artık kendimi yargılar oldum ben mi acayibim diye .ama sevilmiyorsa sevilmiyor işte herkes her kadın ev işi sevecek tek başına yüklenmek isteyebilecek kadar kendinden verici olamayabiliyor.benim eşimde konuşmalarında beni teskin edici olsa yaralarımı tırmalamasa bukadr olacağımı düşünmüyorum da .yok işte.

TurkuaZveMoR .!.:

Çalışıyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Çalışıyordum ayrıldım 3-5 aylığına .tekrar uygun bir işte çalışmak istiyorum inşallah.

1moonse3 .!.:

Tek olmadığımı görmek büyük rahatlık verdi .artık kendimi yargılar oldum ben mi acayibim diye .ama sevilmiyorsa sevilmiyor işte herkes her kadın ev işi sevecek tek başına yüklenmek isteyebilecek kadar kendinden verici olamayabiliyor.benim eşimde konuşmalarında beni teskin edici olsa yaralarımı tırmalamasa bukadr olacağımı düşünmüyorum da .yok işte.

Genişletmek için tıkla...

Erkeklerin çoğu öküz ne yazık ki. Ev işini seviyorum diyenlere şaşırıyorum ben, neresini seviyorlar acaba? Kendini o kadar paralamak bana acayip saçma geliyor. Karşı taraf yapmıyor, neden ben yapayım ki? Onun pipisinin olması sorumluluk almasına engel olmamalı, artık devir değişti. Ha ama hep evde olduğumda, işim uğraşım olmadığında ben de eşime iş bırakmam, ses etmem. Yazık yoruluyor o kadar, ama ben de çalışıyorsam ondan beklerim, doğalı bu bence. Eşin zamanla daha anlayışlı olur umarım. :)

yalnız yaşadığınızı düşünün..
kendiniz için ne yapardınız?
ev işi yemek gözünüzde büyütmeyin bunları. pratik olmaya çalışın.

ben böyle konuları çok seviyorum.
evlendiğimde yeni bir ev, seçtiğimiz eşyalar, annemin yaptığı değil istediğim yemekler...
bunlar bana çok cazip geliyordu. evi temizlemekten keyif alıyordum.
düğünden sonra sadece 1 hafta izin kullanıp işime döndüm.
ilk yıl hiç yardımcı almadım. eşim cumartesi çalışıyordu öğlene kadar.
biz sabah birlikte kalkıp kahvaltı yapıyorduk ben süpür sil toz al banyoları temizle işini yapıyordum.
o gelene kadar hazırlanıyordum, biraz kitap dergi karıştırıyordum. çıkıyorduk, ailelerimize gidiyorduk bazen, arkadaşlarımızla buluşuyorduk, geziyorduk..

evde her şeyin bir yeri var. ortalıkta pek bir şey yoktur bende.
her şeyi zamanında yerine yerleştirmişsem zaten ev dağılmaz.
çok aksesuar seven biri de değilim.
çamaşır yıkama serme ütüleme işini hafta içi yapıyordum. (hala da öyle yaparım, ütüyü hep kendim yaptım)
buzdolabını alışveriş yapmadan önce toplar silerdim.
mutfağı pazar kahvaltı sonrası tamamen elden geçirirdim. tezgah, ocak,dolap kapakları...
hafta içi klozetleri yatmadan önce fırçalardım beş dakika

ev genel olarak derli toplu olduğu için sürekli büyük temizlik yapmazdım.
mesela eşimin akşam işi uzayacaksa veya yemek yiyip gelecekse diyelim kapıları silerdim. 15 günde bazen ayda bir olurdu bu.
camları oda oda silerdim..

yemekte ilk zamanlar biraz zorlandım.
sonra bir gün tavuk bir gün kuru fasulye veya nohut, bir gün soslu makarna/börek/kendi yaptığım pizza gibi hamur işi, bir gün kıymalı bir yemek köfte veya kebap gibi, bir gün sebze yemeği böyle bir düzen oluşturmuştum.
hafta sonları genelde dışarıda veya ailelerde yerdik.

e tabi her gün enerji dolu bir şekilde işten eve koşup "oley temizlik yapacağım" demiyordum.
bazen çekip yorganı uyumak istiyordum.
bazen tv başında oturmak istiyordum.
ama genel düzeni de çok aksatmıyordum..

şimdi iki çocuk var, evde küçüğe bakıcı bakıyor.
onun düzeni var biraz, kendini rahat hissetsin diye çok karışmıyorum.
arada aile toplantısı, vs gibi bir şey olacaksa, yardımcı alıyorum. arkadaşlarla dışarıda görüşüyoruz:)
bakıcımız destek oluyor sağolsun. en azından derli toplu bir ev bırakıyor bana.

Kiz birde calisiyor olsan ne yapacaksin acaba:) Hafta da 1 kere supurur silerim evimi 2 defa makinaya camasir.Asmaya bende useniyordum ama sevdigim bir muzik esliginde bende soyleyerekten hallediyorum.1 tabak bile olsa atarim makinaya maksat dagilmasin.Birde islak mendil olsun elinin altinda gordugunde hemen silersin bu kadar.Yemekleride aksamdan yapiyorum zaten 2 kisiyiz cok zahmetli olmuyor. Cunki calisinca zor.Birazda icinizden gelmesi gerek)
Sevgiler...

Evlilik toz pembe değil.
Kızlar böyle zannediyor nedense.
Evlilik eşinle beraber mutlu ve neşeli olacaksan güzel. Hayatı paylaştığın gibi evin sorumluluğunu da paylaşıyorsan güzel.
Yoksa evin işini yapan kim mutlu olabilir ki?
Eşin yemek de yapacak temizlik de.
Yapmıyorsa senin gibi biri mutlu olamaz. Hele sen çalışırken o keyif çatıyorsa iyice delirirsin.
Şahsen benim eşim temizlik de yapar, çamaşır da yıkar asar , yemek de yapar....
Yapmak zorunda çünkü. Ben canımı sokakta bulmadım ona hizmetci de gitmedim.
Böyle biri olmasaydı evlenmezdim.
Siz de evlenmemeliydiniz böyle biriyle eğer bu kadar mutsuzsanız.

1moonse3 .!.:

Yeni evlenmişler veya evlilik tecrübesinden geçmişler; evliliğin 6-7.aylarında zor mudur bukadr evlilik ?
Yoğun bunalmalardan geçilir mi ?
Keşke evlenmeseydim ,annemin babamın yanında bukadr iş tutmuyordum, huzurlu mutluydum denilir mi?
Çok zor geliyor akşama yemek çıkarmak zorunda olmak,haftada en az 2 çamaşır yıkamak asmak toplamak,ortalığı yerleştirmek bulaşıklarla başetmek..
Mutlu değilim ben ,seve seve yapamıyorum işleri annemin babamın evindeki gibi .daralıyorum .birde hiç anlaşılamıyorum ,karım normal bu bocalamaların birlikte aşıcaz diyen bir kocam yok benim.sana 10 tane hizmetçi tutacağım sözü vermedim evlenirken tarzı abartı laflar diyen kocam var.yalnız hissediyorum kendimi hep ailemin yanına gidesim hiç ayrılmayasım geliyor . sevmiyor değil beni kendince, elinden geldiğince yardımda bulunmaya çalışıyor iş konusunda ama devede kulak kalıyor benim için.sinir krizlerine girer oldum aşırı öfke doluyum.uyuyup uyandığımda kendimi beyin olarak çok rahatlamış hissediyorum .düşünemediğim için olsa gerek.

Genişletmek için tıkla...

Alışırsınız zamanla düzeniniz oturur hem çok yorulmazsınız hemde sıkılmazsınız. Ben 1 yıldır evliyim. ilk günlerde bi gün eşim bana bu ev ne zaman düzene girecek demişti o kadar ağırıma gitmişti ki bir taraftan çalışıyorum hem kışlıkları çıkartıyorum hem yazlıkları toparlamaya çalısıyorum(ekim ayında evlenmiştim benim düğünümden sonra bi anda hava soğumuştu) 1 hafta olmuş evleneli kıyafetleri yerleştirmeye çalışıyorum dağ gibi ütü var siz düşünün halimi. Bi kaç ay sonrada bi akşam ütü yapıyodum. Döndüm eşime ben seninle bu yüzden mi evlendim saat kaç oldu ben ne zaman oturup dinlenicem demiştim. Şok olmuştu pişman oldum sanmıştı. Kaç kere onun söylediklerine üzülüp ağladım. Şimdi amaaaan o beni tanıdı bu zaman zarfında bende onu yapmasam niye yapmadın demez. Üzülmeyin hepsi geçecek eşinize de kızmayın o da sizin gibi alışmaya çalışıyo. Hayırlı olsun bu arada.