- 12 Temmuz 2016
- 6.965
- 30.812
- 548
- 31
- Konu Sahibi kackaloribu
- #1
Tüm ülkeme çok geçmiş olsun diyorum.
Depremden dolayı evsiz kalan teyzemleri bize getirmiştim Hatay'dan. Daha eve 2 gün önce geldik.
Geldiğimiz gün akşamı İstanbul'dan eşimin amcası, yengesi, yengesinin erkek kardeşi ve iki kızının Nevşehir'den Ankara'ya hastalık durumdan dolayı başka bir kız kardeşleri için geldiklerini öğrendik. Kardeşleri acil ambulansla buradaki bir şehir hastanesine sevk edilmiş, 3. gün bugün hala hastanede yatıyor kardeşleri ve heyet işleri de olacakmış, ameliyat işleri de. sanırım haftaya da buradalar. Akşam geliyorlar, yemek çay yatma sabah kahvaltı sonrası hastaneye gidip geri bize geliyorlar. 1 kişi de hastane de kalıyor hastalarının yanında zaten.
Buraya kadar her şey mecburi sebeplerden ve üzücü şeyler. Ama bu kadar kişi benim evimde (3 biz, 3 benim akrabalarım, 5 kişi de eşimin akrabaları toplam 11 kişi) yaşamaya çalışırken kayınvalidem umursamıyor. Ben çıldırıyorum. Herkes mecburen bizde, kimseye birşey diyemiyorum tabiki ama çocuk odasında teyzemler kalıyor, salonda eşimin amcasıgiller hep birlikte kalıyor. Karman çorman bir ortam. Dayanamadım kayınvalidemi arattım eşime kendi taraflarını o ağırlasın diye. Benim başımda kocam mı var bende napacaklar diyor. Ne alaka kocanın olup olmamasıyla bu durumun. Resmen istemedi bir de akşam çaya geliriz diyor. Ben de kabul etmedim eşime işaret ettim o da biz zaten kalabalığız bir de sen gelme o zaman dedi.
Yani şu durumda bu konuyu açmak istemezdim ama sinirlerim laçkalaştı. Gerçekten bu anlayışsızlığa tahammülüm yok. Çıldırmamak elde değil. İçimi dökmek istedim işte.
Depremden dolayı evsiz kalan teyzemleri bize getirmiştim Hatay'dan. Daha eve 2 gün önce geldik.
Geldiğimiz gün akşamı İstanbul'dan eşimin amcası, yengesi, yengesinin erkek kardeşi ve iki kızının Nevşehir'den Ankara'ya hastalık durumdan dolayı başka bir kız kardeşleri için geldiklerini öğrendik. Kardeşleri acil ambulansla buradaki bir şehir hastanesine sevk edilmiş, 3. gün bugün hala hastanede yatıyor kardeşleri ve heyet işleri de olacakmış, ameliyat işleri de. sanırım haftaya da buradalar. Akşam geliyorlar, yemek çay yatma sabah kahvaltı sonrası hastaneye gidip geri bize geliyorlar. 1 kişi de hastane de kalıyor hastalarının yanında zaten.
Buraya kadar her şey mecburi sebeplerden ve üzücü şeyler. Ama bu kadar kişi benim evimde (3 biz, 3 benim akrabalarım, 5 kişi de eşimin akrabaları toplam 11 kişi) yaşamaya çalışırken kayınvalidem umursamıyor. Ben çıldırıyorum. Herkes mecburen bizde, kimseye birşey diyemiyorum tabiki ama çocuk odasında teyzemler kalıyor, salonda eşimin amcasıgiller hep birlikte kalıyor. Karman çorman bir ortam. Dayanamadım kayınvalidemi arattım eşime kendi taraflarını o ağırlasın diye. Benim başımda kocam mı var bende napacaklar diyor. Ne alaka kocanın olup olmamasıyla bu durumun. Resmen istemedi bir de akşam çaya geliriz diyor. Ben de kabul etmedim eşime işaret ettim o da biz zaten kalabalığız bir de sen gelme o zaman dedi.
Yani şu durumda bu konuyu açmak istemezdim ama sinirlerim laçkalaştı. Gerçekten bu anlayışsızlığa tahammülüm yok. Çıldırmamak elde değil. İçimi dökmek istedim işte.
