Benimki çok aşırı bir konuma geldi artık. Yarım saat önce yediklerime pişmandım az önce bi o kadar daha yedim mideme ağrılar girdi midem bulandı yemeye devam etti gerçekten artık güçsüz hissediyorum kendimi.Emotional hunger.Pencesinden kurtulamiyoruz.Dermansiz dert resmen.
Bunun tam tersini düşünün şimdi öyleyse. Biri size çirkin dese o gün hiçbir sey yemiyorsunuz. Anneniz size ufacık sesini yükseltse kendinizi açlıktan bayılmak üzere bi halde buluyorsunuz. Iste bende öyleyim.nasıl yiyosun lütfen banada söyle bende üzülünce buzdolabına koşayım üzülünce asla ağzıma bir lokma koyamam zayıflarım eririm biterim
Olmuyor... Soğuk duş aliyorum kahveler, yesil caylar iciyorum ariyorum sevdigim insanlarla konusuyorum olmuyor. Kendimi sevememe nedenim zaten şu aptal bağımlılıklarım.öncelikle ise kendinizden nefret etmeyi birakip sevmeyle baslamanizi tavsiye ederim.buzdolabinin üstüne not felan yapistirsaniz.her sinirle üzüntüyle gidip yemek istediginizde, sizi alikoyacak bir seyler yazabilirsiniz.bazen bilincsizce istem disi yapiliyor boyle seyler.aliskanlik oluyor.dikkatinizu farkli yerlere yonlendirseniz.bir kac sefer farkli bisey denerseniz zamanla yemenin yerine onu koyabilirsiniz.mesela cikip yürümek, uyumak, muzik yada film acmak yada bitki caylari icmek v.s farkli seylerde olabilir.umarim en kisa surede atlatirsiniz bu durumu..
Benim sorunumda iste burda basliyor... Aç olsam kahve bastirir evet ama şu an yediklerim 5000 kaloriyi rahat geçti. Yazmaya utaniyorum. Ağrıdan ölüyorum ama bıraksalar hala yerim.Güçlü ve başarılı insan iradesine sahip çıkabilendir.
Konunuzu okuyunca aklıma Elif Şafak'ın mahrem kitabındaki şişman kadin(ismini hatırlayamadım karakterin) geldi. Onunda böyle bir durumu vardı. Kitabın sonuna doğru ortaya çıktı , çocukken uğradığı taciz sonrasi hızla yemek yemeye başlamış olduğu ,o günden sonrada önünü alamadığı,kısırdöngüye girdiği,çok etkilenmiştim o karakterden.
Sizide tetikleyen birşey olmuştur belkide. Hoş tedavide görmüşsünüz sanırım ,belkide devam etmeliydiniz. Yapabiliyorsanız yemeğin yerine başka şeyler koymaya çalışın. Atıyorum su içersiniz yada dolaba yönelmek yerine başka birşeylerle kafanızı dağıtmaya çalışırsınız. Bende mutsuzken yemek isterim,yerimde ama sonra çok mutsuz olup vicdan azabı çektigim için,kahve tüketiyorum,kitap alıyorum elime,yada büyükler için olan boyama kitaplarindan,bir şekilde atlatıyorum o anki krizi.
Ne önerebilirim başka bilemedim.
Aaah ah bugünle bitse elbette derim. Yarına da dengelerim ama bitmiyor. 2 gün sonra tekrar olusacak. Kilomdan geçtim sancıdan bayılmak üzereyim artık...Kilon öyle abartı bir kilo değil ki.. girme ağlama krizine sonrasında. Yani pişman olma yedikten sonra. Çok Yedim yarın biraz daha dikkat ederim de. Yemeği duygularla çok bağdaştırmışız biz. Oysa asıl amaç vücudumuza gereken protein karbonhidrat vitamin minareli sokmak. Ama tabağa tok olduğumuz için az yemek koyunca küsen anneler büyüttü bizi , o tabak bitmeden kalkmak yoklar, bir araya gelince yapılacak en eğlenceli aktivite yemek yemek gibi algılıyoruz. Açken yemekten aldığımız hazzı aslında tokken almıyoruz ve hatta tokken yiyince doyduktan sonra yemeğe devam edince bin çeşit rahatsızlık oluyor vücutta. Ama gel de bunu bilinç altına anlat
Kendine engel olamadığın durumlarda büyük pişmanlık yaşama başlangıç olarak. Yemek olayına bakış açını da değiştirmeye çalış hiç değilse bilinç düzeyinde...
yürüyüş denediniz mi?evde durdukca dikkatinizin orda olmasi daha yüksek.Olmuyor... Soğuk duş aliyorum kahveler, yesil caylar iciyorum ariyorum sevdigim insanlarla konusuyorum olmuyor. Kendimi sevememe nedenim zaten şu aptal bağımlılıklarım.
Böyle yaparak daha da büyütürsün beyninde yemek olayını. Yemek istediğin zaman suç işliyormuş gibi hissetme, yememeyi de ceza olarak görme. Vücudunu anlamaya çalış. Moralin bozukken yiyeceksen ye yemek ama yavaş ye kendini dinle , doydum mu diye sor, istediğin zaman tekrar yiyebileceğini hatırlat kendine. Şu an bir suç işliyorum psikolojisine girersen battı balık yan gider diye düşünürsün.Olmuyor... Soğuk duş aliyorum kahveler, yesil caylar iciyorum ariyorum sevdigim insanlarla konusuyorum olmuyor. Kendimi sevememe nedenim zaten şu aptal bağımlılıklarım.
Ama işte onu kafadan atmak gerekiyor öyle yada böyle. Bende mutsuzken tokta olsam atıştırmak istiyorum. Teşhis konulmuş bir durumum yok ama yemeden içmeden kesilenlerden değilim,gözüm dönüyor,işte bu noktada kendimle imtihanım başlıyor. Muhakkak başka şeyler yapıyorum kafamı dagıtacak ama çıkıp yürüyorum,ama kitap okuyorum,ama alışverişe çıkıp birşeyler deniyorum. Yemezsem ki yemiyorum uzun zamandır 1-2saat sonra iyi hissediyorum,geciyor. Birde ben iki öğün beslenmeye başladım,aralarda asla atıştırmamam gerekiyor,kendimi birazda buna şartlandırdım,dolayısıyla atıştırma,ara öğün vs diyerek yemiyorum. Tabiki sizin durumunuz daha ileri düzeyde olabilir,5000 kalori diyorsunuz,herşeyi gectim sağlık problemi yaşarsınız böyle giderse.Benim sorunumda iste burda basliyor... Aç olsam kahve bastirir evet ama şu an yediklerim 5000 kaloriyi rahat geçti. Yazmaya utaniyorum. Ağrıdan ölüyorum ama bıraksalar hala yerim.
Benimde yeme krizlerimin sebebi çocukluğuma dayanıyor sebebi de bulundu. 1 yıl çocukken tedavi gördüm ardından 3 yıl daha gördüm hep daha kötü noktaya geldi..
Aynı ben.lokma süremem azıma.sanki tıka basa yemişimde doymuşum gibi miğdem bulanır resmen.eşimle bi tartışalım iki günde süzülürümnasıl yiyosun lütfen banada söyle bende üzülünce buzdolabına koşayım üzülünce asla ağzıma bir lokma koyamam zayıflarım eririm biterim
Güzel filmdir severimNe alaka ama su an kelebek etkisini izliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?