ah canım yaaa üzüntünün verdiği yorgunlukla naqsıl yiyip yutuyosun :Ç))))Bunun tam tersini düşünün şimdi öyleyse. Biri size çirkin dese o gün hiçbir sey yemiyorsunuz. Anneniz size ufacık sesini yükseltse kendinizi açlıktan bayılmak üzere bi halde buluyorsunuz. Iste bende öyleyim.
Küçücük bir şeye sinirlendim sabah ya küçücük... Şu an mideme sancılar giriyor yemekten ama hala aç hissediyorum. Duşa girdim, temiz hava aldım, kahve ictim, yesil cay ictim ama olmuyor bastırmıyor
Yine, yine ve yeniden başlayan duygusal yeme krizlerim sanırım en büyük sınavım...
Çocukluğumdan beri neye üzülsem koştum buzdolabına ve yiyeceklere sarıldım.
Yıllarca antidepresan tedavisi gördüm ama hicbir işe yaramadığı gibi inanılmaz kilo aldırdı.
En ufak hüzünde, kafama takılan en ufak şeyde yeme krizlerine giriyorum ve 3 kişinin yiyip tıka basa doyacağı şeyleri tek öğünde kısa süre içinde yiyorum. Ardındansa bana kalan fazla kilolar, ağlama krizleri...
Bunu aslında diyete girdiğimden beri büyük ölcüde bastırmıştım ama tekrar yaşamaya başladım. Yıllarca psikolojik tedavi gördüm kullandığım ilaçlar hep daha kötü bir noktaya getirdi. Dayanamıyorum artık lütfen yardım edin. Bütün çözüm yollari kapandi..
Her üzüntü sonrasında bunu yaşamaktan veya abartı sekilde alkol tüketmekten nefret ediyorum. KENDİMDEN NEFRET EDİYORUM. Bu kadar kontrolsüz olmaktan nefret ediyorum.
Bunu aşabilen yok mu?
Aynı ben dicem mesela dün eşimle kavga ettim stres mideme vuruyor kahvaltıda sadece yumurta yemiştim sabaha kadar aç gezdim yemek görünce sinirlerim bozuluyorAynı ben.lokma süremem azıma.sanki tıka basa yemişimde doymuşum gibi miğdem bulanır resmen.eşimle bi tartışalım iki günde süzülürüm
Aynen bende böyleyim valla son bir aydır çok cokuntudeyim kv kaynaklı yemek yiyemez oldum bugün sabahtan beri sadece yarim kase çorba ve bir dilim ekmek yedim oda midem bulana bulana şuan açlıktan midem gurulduyo ama yiyesim yok midem ağzımda nasil düzelirim hiç bilmiyorum varsa bi bilen banada söylesin 6 ay daha çekmek zorundayım o zamana kadar açlıktan ölmem inşallah diye düşünmeye basladimBunun tam tersini düşünün şimdi öyleyse. Biri size çirkin dese o gün hiçbir sey yemiyorsunuz. Anneniz size ufacık sesini yükseltse kendinizi açlıktan bayılmak üzere bi halde buluyorsunuz. Iste bende öyleyim.
Küçücük bir şeye sinirlendim sabah ya küçücük... Şu an mideme sancılar giriyor yemekten ama hala aç hissediyorum. Duşa girdim, temiz hava aldım, kahve ictim, yesil cay ictim ama olmuyor bastırmıyor
Canım yanlış anlamazsan 47 kilo çok az değilmi.Aynı ben dicem mesela dün eşimle kavga ettim stres mideme vuruyor kahvaltıda sadece yumurta yemiştim sabaha kadar aç gezdim yemek görünce sinirlerim bozuluyor
Doktor musunuz? Zira bunlar bana doktorumun kurduğu cümlelerdi... Çok teşekkür ederim bunları duymak çok iyi geldiÖncelikle geçmiş olsun. Burdan bi teşhiste bulunmak sağlıklı olmaz ancak sanki bir tür bağımlılık geliştirmişsiniz. Doldurulamayan bir boşluk ve bunu yemekle alkolle doldurmaya çalışan bir bünye var ortada. Muhtemelen yeme bozukluğu konusunda tedavi gördünüz. Ancak bunun sadece ilaçlarla çözülemeyeceğini biliyorsunuzdur. Tedavi süresi kişiden kişiye ve soruna göre değişkenlik gösterir. Bağımlılıkların temelindeki etkenler: Kendinden kaçmak. Korku. Kendini sevmeyi bilememek.. Duygusal açlıklarımız ve bunun sonucunda geliştirdiğimiz bağımlılıklar bizi kısır bir döngüye sokar ve irademizi felç eder. Kişi iradesini zorladıkça en başa döner ve her defasında daha da doyumsuz bir şekilde gerçekleşir bu. Bu kısır döngüyü kırmaktan başka bir yol yok. Daha önce tedavi oldunuz ve çözülmedi diye hayat boyu böyle yaşayacaksınız anlamına gelmez bu. Denemeye devam, terapiye başlayın yeni baştan, özellikle de yeme bozukluğu,bağımlılıklar gibi konularda uzmanlaşmış bir uzman psikolog bulun. Bilişsel terapiyle son yıllarda birçok konuda çok çok başarılı sonuçlar elde ediliyor. Üstelik bu kez çok daha bilinçlisiniz, başarı şansınız çok yüksek.
O boşluğu biliyorum da yerini dolduramıyorum işteMerhaba,
Beni de yazın listenize :)
Üstelik ben tüp mideliyim, zamanında 70 kilo verdim ancak bu duygusal yeme olayı benim için yeniden kilo almak demek tabi.
Ben bu sorunun iki ayağı olduğunu düşünüyorum. Biri psikolojik destek biri de disiplin. Ben kendi adıma psikolojik destek için kendimi yanında rahat hissedebildiğim bir psikolog buldum. Derdimi ona döküyorum o da elden geldiğince çözümler üretmem için beni yönlendiriyor.
İkinci basamak da disipline olabilmek için bir diyetisyene başladım. Minik bir defterim var, yediklerimi not ediyorum. Önünüzde yazılı olunca gün içinde yedikleriniz daha caydırıcı olabiliyor tekrar tekrar buzdolabına koşmak. Bu istek geldiğinde ise başka şeylere yöneltmeye çalışıyorum ilgimi,örgü örmek,sürükleyici bir kitap okumak gibi.
Aslında bu bahsettiğimiz duygusal açlık içimizde yemekle doldurulamayan bir boşluk. Onun ne olduğunu bulup doldurmaya çalışmak en önemlisi. Bazen dönem dönem vuruyor bu duygu. Aynı nasıl grip,nezle olacağımızı hissettiğimiz o ilk boğaz kaşıntısında önlem alıp ballı bir bitki çayı içiyorsak, bu kriz vuracağı anda ki o sıkıntıları hissettiğiniz an kendinizi durumdan uzaklaştıracak bir şeyler yapmayı deneyin.
Umarım yardımı dokunur,sevgiler :)
O boşluğu biliyorum da yerini dolduramıyorum işte
Şimdi sakin kafayla düşündükce isyanı kesince bu yazılanlar öylesine doğru geliyor ki...
İyi ki varsiniz teşekkür ederim
Canim boyum kısa benim 156 cm internette ideal kilomu hesapladım orada 47 yazdığı için 57 olmak istiyorum bekarken de o kilodaydim hatta 42 yi bile gormuslugum varCanım yanlış anlamazsan 47 kilo çok az değilmi.
Valla duygusal mı değil mi bilmiyorum ama ben de inanılmaz iştahlıyımdır. Artık son çare iştah kapatıcı şurup araştırmıştım, hatta buraya da konu açmıştım ama kimse yazmadı. Güç bela bi 5 kilo verdim ama 2 günde geri alabilme yeteneğine sahibim. Ben de aynen 3 kişinin yediği yemeği yiyebilirim. Özellikle de hamurişi. Kendimi tutmaya çalışıyorum, hazır kilo vermişken dikkat edeyim diyorum. Çikolata, cips, çekirdek, bisküvi almıyorum eve. Tam buğday ekmeği yiyorum o da sadece kahvaltıda, diğer öğünlerde yok. Pirinç pilavı yemiyorum artık, tatlı yemiyorum. Yine de çok zor veriyorum. Artık şaşırdım ne yapacağımı. Karnım doyuyor ama gözümü doyuramıyorum. Toksam bile yine oturup eni konu sofra kurup yemek yiyebilirim. Tok bile olsam! Gözümü doyuramıyorum
Alkol ve antidepresan haricinde be nde ayniydim. Millet uzulunce yemeden icmeden kesilir. Bende dolaba kosardim. Hersey beyinde bitiyor bunu unutmayin. Insanoglugunun karar verdikten sonra yapamayacagi hic bir sey yok. Ben buna inaniyorum. 73 kiloydum. Simdi 55 kg.yum. simdide kilo alirim korkusuyla kendimi tutmaya calisiyorum.Yine, yine ve yeniden başlayan duygusal yeme krizlerim sanırım en büyük sınavım...
Çocukluğumdan beri neye üzülsem koştum buzdolabına ve yiyeceklere sarıldım.
Yıllarca antidepresan tedavisi gördüm ama hicbir işe yaramadığı gibi inanılmaz kilo aldırdı.
En ufak hüzünde, kafama takılan en ufak şeyde yeme krizlerine giriyorum ve 3 kişinin yiyip tıka basa doyacağı şeyleri tek öğünde kısa süre içinde yiyorum. Ardındansa bana kalan fazla kilolar, ağlama krizleri...
Bunu aslında diyete girdiğimden beri büyük ölcüde bastırmıştım ama tekrar yaşamaya başladım. Yıllarca psikolojik tedavi gördüm kullandığım ilaçlar hep daha kötü bir noktaya getirdi. Dayanamıyorum artık lütfen yardım edin. Bütün çözüm yollari kapandi..
Her üzüntü sonrasında bunu yaşamaktan veya abartı sekilde alkol tüketmekten nefret ediyorum. KENDİMDEN NEFRET EDİYORUM. Bu kadar kontrolsüz olmaktan nefret ediyorum.
Bunu aşabilen yok mu?
Canim boyum kısa benim 156 cm internette ideal kilomu hesapladım orada 47 yazdığı için 57 olmak istiyorum bekarken de o kilodaydim hatta 42 yi bile gormuslugum var
O manken olcusudur. Kurdan olcusu derim ben ona. Ideal kilonuzun ustune 5 kg koyun o olcu normaldir. Sizin idealiniz 52 kg.dur.Canim boyum kısa benim 156 cm internette ideal kilomu hesapladım orada 47 yazdığı için 57 olmak istiyorum bekarken de o kilodaydim hatta 42 yi bile gormuslugum var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?