Ebeveynliğe eş olmayı feda etmek

berlin8982 .!.:

Ya insanlara da gıcık oluyorum bazen , ev kitap va dolu. Açıp oluyorum ‘ah ah öyle kitapta yazdığı gibi değil gelsin de görürsün’ diyorlar . Sanki canavar doğacak . İnsanı direkt buna kodluyorlar sana da bana da kolay gelsin bacım ne diyelim :)

Genişletmek için tıkla...

Renklihatun .!.:

cok tatlisiniz canavar cikabilirde cikmayabilir de tamamen şans isişöyle ki kizim 6 yasinda hic bana bagimli olmadi ki tam bir koc burcudur kendileri hala da oyle ozgur ruh amma oğlum var ki 2 yasinda bana yapışık yasiyor desem ki ben hic o tip bi anne degilim özgürlüğüme duskun beni sevsinler bagli olalım ama bagimlilik bana ters diyen bir anneydim ki dedigim gibi oglum buna direnmek icin gelmis adeta daha cok yenilerde isyan edip disari cikmaya basladim eşim aliyorda biraz rahat ediyorum yani cidden her kuzu farkli

Genişletmek için tıkla...

berlin8982 .!.:

Hap kadar boylarıyla oynatıyorlar parmaklarında bakalım artık ne yapalım.

Genişletmek için tıkla...

Renklihatun .!.:

sadece akışa birak benim diyebileceğim bu şöyle ki cidden bebe doğduğu an bambaşka bi dünya açılıyor her annenin önüne kimi bebek aylarca kolik olup anneyi delirtirken kimisi de kitap bebegi oluyor yani sakin emip uyuyan vs vs ama genel olarak ne kadar okusarsan oku dinle karşına bambaşka birsey çıkıyor ve içgüdülerinle devam ediyorsun bu surece bol sevmeli opmeli koklamali olsun sağlıkla gelsin kuzucuk

Genişletmek için tıkla...

Uzmanhnm .!.:

Yazan fikir veren herkese çok teşekkür ediyorum
Bu konuyu açma sebebim benzer şeyleri yaşayan başka ailelerin de olduğunu bilmem ve hem onlara hem bana burda destek ve yapıcı fikirler bulabilmekti ve beklediğim gibi de oldu
Eşimle bugün 2 saat oturup konuştuk,ben buraya yazdığım gibi herşeyi etraflıca anlattım,zaten dün akşam konulara girmeden ya ayrılık ya boşanma demiştim..
Eşimin aklından hiç bir zaman geçmemiş ayrılık, dün akşam ölene kadar bizden vazgeçmeyeceğini söylemişti sarılıp ağlamıştık orda kalmıştı konu.. bugün enikonu konuştuk.o da neden kendini bu kadar geri çektiğini itiraf etti. Benim aşırı gergin ve maskülenleşmeye başlamış halimin onu soğuttuğunu,yaklaşmaya bile korkar hale geldiğini söyledi..
Zaman verdik birbirimize, benim işleri yoluna koyduğumda yatakları da birleştireceğiz..
Hepinize sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

Uzmanhnm .!.:

Yazan fikir veren herkese çok teşekkür ediyorum
Bu konuyu açma sebebim benzer şeyleri yaşayan başka ailelerin de olduğunu bilmem ve hem onlara hem bana burda destek ve yapıcı fikirler bulabilmekti ve beklediğim gibi de oldu
Eşimle bugün 2 saat oturup konuştuk,ben buraya yazdığım gibi herşeyi etraflıca anlattım,zaten dün akşam konulara girmeden ya ayrılık ya boşanma demiştim..
Eşimin aklından hiç bir zaman geçmemiş ayrılık, dün akşam ölene kadar bizden vazgeçmeyeceğini söylemişti sarılıp ağlamıştık orda kalmıştı konu.. bugün enikonu konuştuk.o da neden kendini bu kadar geri çektiğini itiraf etti. Benim aşırı gergin ve maskülenleşmeye başlamış halimin onu soğuttuğunu,yaklaşmaya bile korkar hale geldiğini söyledi..
Zaman verdik birbirimize, benim işleri yoluna koyduğumda yatakları da birleştireceğiz..
Hepinize sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

Uzmanhnm .!.:

5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
Son sayfaya mesaj olarak yazdım ama buraya da ekleyim
Edit:
Yazan fikir veren herkese çok teşekkür ediyorum
Bu konuyu açma sebebim benzer şeyleri yaşayan başka ailelerin de olduğunu bilmem ve hem onlara hem bana burda destek ve yapıcı fikirler bulabilmekti ve beklediğim gibi de oldu
Eşimle bugün 2 saat oturup konuştuk,ben buraya yazdığım gibi herşeyi etraflıca anlattım,zaten dün akşam konulara girmeden ya ayrılık ya boşanma demiştim..
Eşimin aklından hiç bir zaman geçmemiş ayrılık, dün akşam ölene kadar bizden vazgeçmeyeceğini söylemişti sarılıp ağlamıştık orda kalmıştı konu.. bugün enikonu konuştuk.o da neden kendini bu kadar geri çektiğini itiraf etti. Benim aşırı gergin ve maskülenleşmeye başlamış halimin onu soğuttuğunu,yaklaşmaya bile korkar hale geldiğini söyledi..
Zaman verdik birbirimize, benim işleri yoluna koyduğumda yatakları da birleştireceğiz..
Hepinize sevgiler..

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Mutluluklar diliyorum. Çok sevindim konuşabilmenize eşinizle. Evlilikte gerçekten 3. Yıl, 5. Yıl, 10. Yıl diye bir şey yok. İnsanlar uzaklaşabiliyor zamanla birbirinden.

Üst üste yaptıkları hatalar bazen çok küçük şeylerde patlıyabiliyor.

Güçlü karakterlerle evlilikler, zorlayıcı olabiliyor diğer eş için. Bu bazen kadın, bazen erkek oluyor.

Karşı taraf daha sakin bir insansa, iki türlü ilişki geliştiriyor:

1) boyun eğiyor. onun istediği gibi davranıp, bozduğunda susuyor, bağırdığında idare ediyor, ilişki böyle gidiyor.

2) küsüyor. boyun eğmeyi de yediremiyor , sinmiyor ama kendi sözünü dinletecek kadar da otoritesi ya da kavgacı bir yapısı olmadığı için o da pasif direnişe geçiyor.

Ben sizde ve eşinizde bunu hissetmiştim biraz. Cinselliğin olmayışında da. Çünkü bu durumda erkekler hadım edilmiş gibi hissediyorlar. Psikolojik olarak. Ya cinsellikten uzaklaşıyor, ya aldatıyor, ya da ayrılıyorlar.

Ben bunun pek çok örneğini gördüm yıllardır çevremde, hem erkek hem kadın tarafından. Ayrılan da oldu, evliliğini sürdürebilen de, ya da sizin başta söylediğiniz gibi mutsuz bir evlilikte hapis gibi hissedip anne baba olduğu için sürdüren Ama 15 yıllık evliliğinin 14 yılını ayrı odalarda yatarak geçiren de. Öyle ki erkeğin kokusu artık kadına yabancı bir adamın kokusu gibi geliyor. Ve onun yattığı odayı muhakkak havalandırıyor her sabah.

Cinsellik çok önemli. Ama en önemlisi aynı yatağı paylaşmak. Yatarken birbirine dokunmak. Ayağına değmek. İlişkinin bir normali demeyeceğim ama bırakın 6 ayı, en fazla iki hafta olmamışsa cinsellik bu kavga ve uzaklaşma sebebidir.

Burada iki tarafa da iş düşüyor. Ben böyleyim, o da biraz delikanlı olsun, susmasın, alınmasın; Ya da ben böyleyim o da biraz hassas olsun, dikkat etsin sözlerine demekle olmuyor. Tek taraflı değil.

Ben eşinizin umut kesilecek bir adam olmadığını düşünüyorum, sizin de. Burada adımlarınızı paylaşın bence ilk zamanlarda. Bir anda olmayacaktır, ama küçük hoşluklar ve buradakilerin de küçük destekleriyle sağlam köprüler kurabileceğinizi düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yagmurlarakalan .!.:

Konu sahibi arkadasım gercekten c ook mutlu oldum senin adına inşallah hersey dilediğin gibi olur. Her evlılıkte olur böyle krizler . Bizde çocuklardan sonra bır dönem uzaklasıp sonradan toparlamıstık şimdi hiçbir sorunumuz kalmadı çok şükür . İnşallah sizin ilişkiniz de öyle olur.

Genişletmek için tıkla...

whiteroses09 .!.:

Bir yerde duymuştum sanırım Müge Anlı söyledi;
Evliliği önce çocuk bitiriyor. ..
E artık seksapel olunmuyor süt verici anaç falan
Erkek de üreme dönemi görevini tamamlıyor ve flörtlesme bitiyor...
Nietzsche demiş ki Aşk Üremenin Aldatmacasi!
Doğru da ama biz modern dünyada yaşamımızı daha iyileştirmek ile mükellefiz...olması gereken bu. .Kişisel konforunu ve hayattan asıl ne beklediğini bilmelisiniz arkadaşim..maalesef çoğumuz bilmeden başımıza gelen razı yaşayıp gidiyoruz...sevgiler

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Merhaba benzer durumları yaşamış ve hala bir miktar yaşayan biri olarak nacizane fikrimi sunayım.

Bazı arkadaşlar çocukla alakası yok demiş ama çok alakası var. En nihayetinde her ebeveyn çocuktan sonra evliliği sürdürme konusunda aynı başarıyı gösteremiyor. Bazıları hiçbir değişiklik yaşamayıp denge kurmakta zorlanmazken, siz ve benim gibi insanlar zaten pek var olmayan kadınlık hallerini çocuktan sonra tamamen yok sayıyor.

En büyük yanlış yatakları ayırmak. Ben de bunu yaptım ki şu an oğlumu tek yatırmakta çok zorlanıyorum. Zamanla ayrılacak diye umud ediyorum. Mevzu sadece sevişmek değil. Birlikte yatarken, tenlerin birbirine değmesi, sabah kalkınca sarılmak bile aradaki ilişkiyi güçlendiriyor. Bunlar olmayınca zamanla cinsellik de bitiyor. Tenine yabancılaştığın insanı arzulamıyorsun haliyle. Gece boyu çocuğuna sarılıp yattığın ve bunu alışkanlık haline getirdiğin için de kadın yerine anne oluyorsun sadece. Bir müddet sonra eşiniz de sizi sadece anne olarak görmeye başlıyor.

İletişimin bitmesi tamamen kısır döngü. Her iki taraf da bir süre sonra içten içe karşı tarafı suçlayıp ondan adım bekliyor. O adımlar atılmayınca da soğukluk artarak devam ediyor. Ben konu açmadan önce birbirimize neredeyse düşman gibiydik. Asla konuşmaz, birbirimizden Rahatsız olurduk.

Sonra ben buradaki arkadaşların da gazıyla o adımı attım. Elbette sihirli bir değnek değmedi bize. Her şey bir anda düzelmedi. Ancak düzelmeye başladı. Sohbet etmeye başladık. Çocuğu uyutunca kahve yapıp oturmaya başladık. Cinsellik en büyük problem. O kısmı henüz aşamadık ama Uğraşıyoruz. Geçenlerde eşim ayrı yatmayı bırakalım artık dedi. Zira bu durum cinselliği epey etkiliyor. Bu gerçekleşince, cinsel sorunların da düzeleceğine inanıyorum.

Umutsuzluğa kapılmayın. Ben bitmiş bir şey göremiyorum. Soğukluk, iletişim kopukluğu ve kendi alemlerinde yaşamaya alışmış iki insan var sadece. Biraz çaba ve adımla düzelebilir efenim :)

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Merhaba benzer durumları yaşamış ve hala bir miktar yaşayan biri olarak nacizane fikrimi sunayım.

Bazı arkadaşlar çocukla alakası yok demiş ama çok alakası var. En nihayetinde her ebeveyn çocuktan sonra evliliği sürdürme konusunda aynı başarıyı gösteremiyor. Bazıları hiçbir değişiklik yaşamayıp denge kurmakta zorlanmazken, siz ve benim gibi insanlar zaten pek var olmayan kadınlık hallerini çocuktan sonra tamamen yok sayıyor.

En büyük yanlış yatakları ayırmak. Ben de bunu yaptım ki şu an oğlumu tek yatırmakta çok zorlanıyorum. Zamanla ayrılacak diye umud ediyorum. Mevzu sadece sevişmek değil. Birlikte yatarken, tenlerin birbirine değmesi, sabah kalkınca sarılmak bile aradaki ilişkiyi güçlendiriyor. Bunlar olmayınca zamanla cinsellik de bitiyor. Tenine yabancılaştığın insanı arzulamıyorsun haliyle. Gece boyu çocuğuna sarılıp yattığın ve bunu alışkanlık haline getirdiğin için de kadın yerine anne oluyorsun sadece. Bir müddet sonra eşiniz de sizi sadece anne olarak görmeye başlıyor.

İletişimin bitmesi tamamen kısır döngü. Her iki taraf da bir süre sonra içten içe karşı tarafı suçlayıp ondan adım bekliyor. O adımlar atılmayınca da soğukluk artarak devam ediyor. Ben konu açmadan önce birbirimize neredeyse düşman gibiydik. Asla konuşmaz, birbirimizden Rahatsız olurduk.

Sonra ben buradaki arkadaşların da gazıyla o adımı attım. Elbette sihirli bir değnek değmedi bize. Her şey bir anda düzelmedi. Ancak düzelmeye başladı. Sohbet etmeye başladık. Çocuğu uyutunca kahve yapıp oturmaya başladık. Cinsellik en büyük problem. O kısmı henüz aşamadık ama Uğraşıyoruz. Geçenlerde eşim ayrı yatmayı bırakalım artık dedi. Zira bu durum cinselliği epey etkiliyor. Bu gerçekleşince, cinsel sorunların da düzeleceğine inanıyorum.

Umutsuzluğa kapılmayın. Ben bitmiş bir şey göremiyorum. Soğukluk, iletişim kopukluğu ve kendi alemlerinde yaşamaya alışmış iki insan var sadece. Biraz çaba ve adımla düzelebilir efenim :)

Genişletmek için tıkla...

berlin8982 .!.:

Boşanın boşanmayın demeye gelmedim ...
sadece yakında 5 aylık hamile olacak bir kadın olarak çok korkuyorum ... çocuk yapmak için bu kadar uğraşırken , ailemi büyütmeye çalışırken ya bende kocamla böyle uzaklaşırsam ? O kadar çok karşılaştım ki bu sitede çocuk olduktan sonra evlilik kalmıyor vs. Diye ...ama neden ?
özür dilerim sizin derdinize hiç bir katkım Yok , fikrim Yok ... belki bencillik olacak kendimi araya katmak ama neden çocuk olunca kopukluk oldu ? Ben çok korkuyorum

Genişletmek için tıkla...

panic_attack .!.:

Ben de. Ya şu anki mutlu, eğlenceli halimiz yok olursa diye korkuyorum. Ya ben bile değişirsem diye korkuyorum ki daha hamile miyim değil miyim onu da akşam öğrenicem.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Bazı insan agresifliği kaldıramaz. Size bir anlık patlama gibi gelen şey, onun için sevgisizliğin göstergesi olabilir. Ve birbirinizden beklerken iyice uzaklaşabilirsiniz. Eşiniz bu yüzden yıpranmış olabilir diye tahmin ediyorum.

Gerçekten emeksiz olmuyor ilişki. Erkekler de biraz mankafa afedersin. Söylemedikçe anlayamayabiliyorlar.

Ben mesela arada bir kendime sürpriz yaptırıyorum eşime bana çiçek alabilirsin diyorum mesela, o da birkaç gün içinde çiçek çikolata gönderiyor.içine esprili bir not. Ben acayip mutlu ben teşekkür edince o da çok seviniyor. Seni seviyorumlar filan derken tatlı bir muhabbet oluyor işte. Yoksa ona bıraksam, bir ömür boyu çiçek alacağımı sanmıyorum :)

Genişletmek için tıkla...

azerinnn .!.:

Bence konu sahibi esini seviyor ama gururu agir basiyor.esi 1 adim atsa ona 5 adimla geri donecek.
Birak canim bu gururu evlilikte gurur olmaz sen yaklas olmazsa da elinden geleni yapmis oldugundan ilerde keske demeyeceksin en azindan

Genişletmek için tıkla...