Şuan herşey yolunda gidiyor.Ama mutsuzum tabıkı bu evde huzurlu değilim.Eşim bır tanıdıklarının evının kıralık oldugunu soyledı oturdugumuz sokakta eger ben işe girersem orayı rahatlıkla tutarız dedi.Ama ben iş bulamıyorum tabıkı.Eşime de kızıyorum yanı o günlerde bana uygun bır ev bulursak tutarız deseydi ben işten ayrılmazdım.Biliyorsunuz işten boşanıyorum diye ayrıldım.Eve dönmek kesınlıkle yoktu aklımda aslında düşünce ben nekadar kesın konusyordum bırden nasıl bu kararı verdım dıye kendıme hayret edıyorum.Evdekılerle bir sorunum yok suan için ama buyuk gorumcem geldıgı zaman laf sokuyo kızım sana söyluyorum gelınım sen anla mısalı ben hiç oralı olmuyorum.Başka şeylerle uğrasıyorum.Eşim her gun tel da bır sorun yok dımı dıye soruyor evde olmadıgı zamanlarda.Ben iş bulsaydım o evı tutsaydık çok ıyı olcaktı.Ama her işte vardır bir hayır.Buraya bıle tekrar nasıl dondum bılmıyorum okadar kesın konusurken agzım dılım bağlandı ve eşime donuyorum dedım :).Şuan evdeyim sürekli arada anneme gidiyorum yada eşimle kızımla oluyorum onun dısında iş arıyorum umraım yakın zamanda iş bulurum ve o evı tutarız.