- Konu Sahibi gulseren4434
- #101
Sevgili Pelly,
Fenerbahceliymişsin ama ne yapalım mikro yaptırıyorsun, dayanamam ben sana... Sakaaaaaaa
Canım ben 2007 Martta bir mikro yaptırdım. Eşimde agır derecede morfoloji bozuklugu ve bende de PKO var. İlk mikromuzda benim PKO tedavi edilmemişti cunku benim yumurtlamamı etkilemiyordu, duzenli yumurtluyordum. 19 yumurta cıkardım 13'ü dollendi, 3'ü 3. gün transfer edildi. Ama maalesef ilk mikrom (uzun protokol) hezimetle sonuclandı. Hemen sonraki sonraki ay spotan hamile kaldım. Ve o bebegi 7. hafta sonunda kaybettik kalbi atmış ama sebebini bilmediğimiz bir nedenle durmuştu. 2 ay içinde yaşadığım yenilginin büyüklüğünü tarif edemem. İşte o zaman delirmemek için çok dua ettim ama en iyisi iyi bir psikayatra gitmekti. Sonrası 1 yıl boyunca psikolojik tedaviler vs.
2008 mart ayı sonuna dogru esimin tayini rusyaya cıktı ve hemen bir mikro yapmalıyız gitmeden dedik. Eski bilgilerimi soooye bir hatırlamaya calıstım ve hemen doktoruma sabah sabah "flair up" a ne dersiniz diye bir telefon ettim. Beni sonuna kadar her acıdan cok destekleyen doktorum yine ayarlarımın bozuk oldugunu dusunerek hemen gel bakiim dedi. Sabah karar verdim öğlen ilk mikro iğnemi yapmıştım bile. Kısa protokol (flair up) uygulandı ve eşimin gitmesine yetişti. Kısa protokolde 23 yumurta cıkardım (PKO nun avantajı). 14'ü döllendi. 3 'ü 3. gün transfer edildi ve 10 tanesini de embryologun zoruyla dondurduk. Cok güzel olduklarını cöpe atamayacagını soyledi. Doktorum dondurmaktan yana degil bu arada benim... Sonrasında hiperstimülasyon (OHSS) hafifce basgosterdi. Yumurtalıklarım normal buyukulugunun 5 katına cıkmıstı ve surekli gulle tasıyor hissi ile gezdim.
Bildigin gibi o kabus 12 gun gecti ve degerimi bildirmek uzere doktorum aradı. Degerim yuksekti ve ikiz olabailecegini soyledi. Ama halen OHSS beni etkileri devam ediyordu. Karnım 5 aylık hamile gibiydi. Surekli dua ediyordum cunku bunun bir tedavisi yok, ilerleyip su toplamamak için duadan baska alternatifim yoktu.
İlk U/s de 1 kese gorduk ve bir hafta ben yattım kalktım 2 kese oldugunu hissediyorum diye doktorumla iddialastım. Bunun dışında bir de OHSS şişlikleri indigi icin bebeğin yine ölmüş olabileceğine takmıştım kafayı. Ama OHSS gectiği için karnımın indiğini anlamadım. Benim hamilelik semptomlarım geçti diyerek doktora koştum. İkinci gidisimde iki kucucuk kalp atısı bize hayatın aslında ne kadar guzel oldugunu haykırıyordu. Ve doktorum yine ayarlarımı bozmamak için ilk u/s de gordugu ikinci keseyi beni umitlendirmemek için soylememiş oldugunu farkettim.
Sukurler olsun dedim. İki buyuk yenilgiden sonra Tanrı yuzumuze gulmustu. Ve hayata karsı 2-2 berabereydik. Tanrım bu defa bebeklerimi sağlıkla koklamayı da nasip edecek inşallah.
Benim 2,5 yıl süren ama beni bitirmek üzereyken tabir-i caiz ise direkten döndüğüm hikayem böyle...
Sürekli tıbbi yayın okumaktan, internette okumadık yayın ve konusmadık embryolog bırakmamıstım. Doktorum okuma dedikce bizim caremizin nerde hangi ülkede oldugunu sorusturup durdum. kanada Amerika, İngiltere heryeri okuyordum ve bütün networklerde forumlarda benim gibi olan ve bebek sahibi olmayı basarabilen iyi ornekler arıyordum. Ama yanıt aynı, denemek denemek denemek baska yol yoktu...
Umarım tedavi yolunda asgari duzeyde yıpranırsınız. Yıpranmayın diyemiyorum cunku bu gercekten mumkun degil. Bu sure zarfında kendi doktorum bile surekli haftaya asistanım olarak gel basla diyip duruyordu. Bilmedigim tıbbi terminoloji, elimi atmadığım tedavi yöntemi gercekten kalmamıstı. Ama azmim ve Allaha olan inancım beni delirmekten kurtardı demek en dogrusu sanırım. Bunu psikayatrım da aynen soyluyor.
Hepinizin, bu yorucu yolculugu basarı, mutluluk ve en iyi kazanımlarla tamamlamanızı dilerim.
Kucak dolusu sevgiler
Neyse evlenir evlenmez tedaviye başladık.
