- 19 Aralık 2016
- 177
- 277
- 103
- Konu Sahibi karlarduser
- #1
En büyük sıkıntı İLETİŞİMSİZLİK.
Eşimle evliliğimizin 2. ayı, ortak kişiler görüştürdüler biz de anlaştık, sevdik, saydık ve çok şükür yuvamızın temelini attık. Kendisi sessiz sakindir, anlayışlıdır, cömerttir, aileme karşılı saygılı sevgilidir keza bende aynı şekilde onun ailesine karşı öyleyimdir. Eşimle tartışmamız çok nadir olur o da ben de ılıman bir yapıdayız hatta yerine göre ben ondan daha fevridiyimdir, tartışma esnasında o da o an ki sinirimden dolayı yanaşmaz yanıma bir şey demez sakinleşmemi bekler ( tabi dediğim gibi çok nadirdir hatta ilk sanırım ). Cumartesi akşamı tartıştık konuşmadan geçip uyudum, pazar günü çiçek alıp geldi o sırada misafirlerim olduğu için bakmadım o da zaten utangaçtır odaya bıraktı, yemek yiyip dışarıya çıktı. Tabi bana normal sıcak mesajlar atıyor bende daha konuyu konuşup çözmediğimiz için soğuk cevaplar veriyorum üzerini kapatmak istemiyorum aynı şeyi tekrar yaşamamak için. Akşam eve geldi çiçeği getirip verdi bende bana bir açıklama yapman gerekmiyor mu dedim gerekli açıklamayı yaptı hallettik sıkıntımızı tabi benim içim hala yumuşamadı tatmin olmadım sanırım ama uzatmak istemediğimden ve de kıyamadığımdan kapattım konuyu. Bir müddet sonra ben yatıyorum diyerekten beni öpüp yatağa gitti. Tabi ondan sonra benim sessiz ağlamalarım başlar ( aşırı duygusal biriyimdir malesef). Neden ilgilenmiyor, neden yanaşmıyor tabi kafam da bin bir türlü şey kuruyorum. Sonra dayanamadım gittim yanına ben mutlu değilim deyip ağlıyorum tabi arkadaş şok :) sarılıyor öpüyor kokluyor kısacası güzel şeyler söylüyor tamamen asıl o zaman içim rahatladı benim sarılıp uyuduk. Geleceğim nokta şu ki; normalde yanına gitmezdim orada oturduğum yerde ağlar durur kafamda kurar da kurardım, sonra soğuk davranmaya devam ederdim o da hala uzatacak mısın derdi tekrar bir tartışma yaşardık ve ben gururumu yenip kalkıp yanına giderekten hem içimi rahatlatmış oldum hem de karşılıklı konuşup dertleşip anlaşmış olduk içimde tereddüt kalmadan. Diyeceğim şu ki konuşalım arkadaşlar, karşı taraftan bir adım bekleyip kendi kendimizi yiyip bitireceğimize, sıkıntı yaşadığımız herkesle içimizden geçen duygularımızı düşüncelerimizi korkmadan gurur yapmadan konuşalım ki evliliklerimizi, hayatımızı, aile ilişkilerimizi, iş hayatımızı kurtaralım. Burada herkesin yazdığı sıkıntıları okuyorum ve de kendim yaşıyormuşum gibi çok üzülüyorum bir yuva kolay kurulmuyor önemsiz şeyler uğruna yok olup dağılıyor ve de herkes kendi acısıyla kalıyor. Benim konuşmadığım çok yer vardır özellikle iş hayatımda ezilip kaldığım ve inanın ki insanın kendine verdiği zarardan başka hiçbir işe yaramıyor. Artık konuşmaya karar verdim, bu suskun yapımdan sıyrılıp problemleri sıcağı sıcağına çözmeye karar verdim ilk deneme mi yapıp faydasını da fazlasıyla görmüş oldum. Kendimiz için sabredip doğru iletişimi kurmaktan vazgeçmemek umuduyla..
Eşimle evliliğimizin 2. ayı, ortak kişiler görüştürdüler biz de anlaştık, sevdik, saydık ve çok şükür yuvamızın temelini attık. Kendisi sessiz sakindir, anlayışlıdır, cömerttir, aileme karşılı saygılı sevgilidir keza bende aynı şekilde onun ailesine karşı öyleyimdir. Eşimle tartışmamız çok nadir olur o da ben de ılıman bir yapıdayız hatta yerine göre ben ondan daha fevridiyimdir, tartışma esnasında o da o an ki sinirimden dolayı yanaşmaz yanıma bir şey demez sakinleşmemi bekler ( tabi dediğim gibi çok nadirdir hatta ilk sanırım ). Cumartesi akşamı tartıştık konuşmadan geçip uyudum, pazar günü çiçek alıp geldi o sırada misafirlerim olduğu için bakmadım o da zaten utangaçtır odaya bıraktı, yemek yiyip dışarıya çıktı. Tabi bana normal sıcak mesajlar atıyor bende daha konuyu konuşup çözmediğimiz için soğuk cevaplar veriyorum üzerini kapatmak istemiyorum aynı şeyi tekrar yaşamamak için. Akşam eve geldi çiçeği getirip verdi bende bana bir açıklama yapman gerekmiyor mu dedim gerekli açıklamayı yaptı hallettik sıkıntımızı tabi benim içim hala yumuşamadı tatmin olmadım sanırım ama uzatmak istemediğimden ve de kıyamadığımdan kapattım konuyu. Bir müddet sonra ben yatıyorum diyerekten beni öpüp yatağa gitti. Tabi ondan sonra benim sessiz ağlamalarım başlar ( aşırı duygusal biriyimdir malesef). Neden ilgilenmiyor, neden yanaşmıyor tabi kafam da bin bir türlü şey kuruyorum. Sonra dayanamadım gittim yanına ben mutlu değilim deyip ağlıyorum tabi arkadaş şok :) sarılıyor öpüyor kokluyor kısacası güzel şeyler söylüyor tamamen asıl o zaman içim rahatladı benim sarılıp uyuduk. Geleceğim nokta şu ki; normalde yanına gitmezdim orada oturduğum yerde ağlar durur kafamda kurar da kurardım, sonra soğuk davranmaya devam ederdim o da hala uzatacak mısın derdi tekrar bir tartışma yaşardık ve ben gururumu yenip kalkıp yanına giderekten hem içimi rahatlatmış oldum hem de karşılıklı konuşup dertleşip anlaşmış olduk içimde tereddüt kalmadan. Diyeceğim şu ki konuşalım arkadaşlar, karşı taraftan bir adım bekleyip kendi kendimizi yiyip bitireceğimize, sıkıntı yaşadığımız herkesle içimizden geçen duygularımızı düşüncelerimizi korkmadan gurur yapmadan konuşalım ki evliliklerimizi, hayatımızı, aile ilişkilerimizi, iş hayatımızı kurtaralım. Burada herkesin yazdığı sıkıntıları okuyorum ve de kendim yaşıyormuşum gibi çok üzülüyorum bir yuva kolay kurulmuyor önemsiz şeyler uğruna yok olup dağılıyor ve de herkes kendi acısıyla kalıyor. Benim konuşmadığım çok yer vardır özellikle iş hayatımda ezilip kaldığım ve inanın ki insanın kendine verdiği zarardan başka hiçbir işe yaramıyor. Artık konuşmaya karar verdim, bu suskun yapımdan sıyrılıp problemleri sıcağı sıcağına çözmeye karar verdim ilk deneme mi yapıp faydasını da fazlasıyla görmüş oldum. Kendimiz için sabredip doğru iletişimi kurmaktan vazgeçmemek umuduyla..
