- 20 Ocak 2019
- 246
- 425
- 103
- Konu Sahibi Kalbinin sesini dinle
-
- #1
Merhaba,öncelikle yazacaklarımdan dolayı vicdan azabı çekiyorum ama birileriyle paylaşmam lazım.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.