hanımlar merhaba, şu an bu konu hakkında en doğru kişilere yazdığımın farkındayım. çünkü durum ev almakla alakalı. burada da ev alan, almak isteyen, ev borcu ödeyen yığınla kadın var. sizlerin fikirleri, deneyimleri benim için çok önemli bu sebeple. sorularıma birinci ağızdan cevaplar alacağımı biliyorum. uzatmadan konuya gelelim.
annem ve kardeşimle yaşıyorum, 27 yaşındayım. özel sektörde 3 senedir aktif biçimde çalışıyorum. bekarım, ufukta evlilik de yok
annem esnaf, onun işiyle alakalı detayları yorumlarda soranlara söyleyebilirim en azından konunun ilk mesajında uzatmak istemiyorum.
biz son zamanlarda ev alma kafasına girdik zira kiracıyız ve özellikle annemin hayatı boyunca kiracı olması onu çok yormuş vaziyette. allaha şükür kiramızı rahatça ödüyoruz birlikte bu arada kiramız şu an 1500 aylık. ama genel anlamda kira insanı yoruyor, kiracı olmak yoruyor biliyorsunuz ve en çok yoran kısmı zamlar + hayatınız boyunca kira ödemeye devam etme gerçeği. neyse konuşuyoruz işte kendi aramızda, annemin birikmişi var o parayı 140-150 bin vs yapmak istiyor 1 sene içinde ve peşinat +kredi ile bir ev alalım diyor. krediyi bana çektirecek çünkü kendisi bankalarla zamanında pek iyi anlaşamadı. ben temizim o konuda.
her ne kadar sonunda şu dünyada bir mülk sahibi olma fikri kulağıma hoş gelse de hayatın bazı gerçekleri beni korkutuyor. misal 8-10 sene kredi ödesek ve bu ödeme 3-4 bin civarında olsa. benim maaşım 3.500. ikimiz de çalıştığımız süre boyunca her ay ev kredisi sorun olmaz. ama ben böyle değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. gözüm korkuyor. bu haklı bir korku mu bilmiyorum. anneme veya onun işine bişey olsa kredi komple tamamen benim üstüme kalacak. çalışarak kazandığım para yetmezse ne yaparım? işle alakalı kafamda farklı planlar, fikirler de var bunları henüz hayata geçirmedim. aslında bu sorun gelirimi arttırmamla çözülebilir ve ben ev alınsa da alınmasa da zaten kazancımı arttırmak için projelerimi hayata geçireceğim ama korkuyorum işte.
bir de işin şu yönü de var. ben evlenmeyi bugüne dek hiç düşünmedim, zaten aday falan da yok. evlenmesem de olur o konuya takık biri değilim. ama madem gerçekleri düşünüyorum o halde ben yarın öbür gün biriyle evlenmek istesem bu kredi borcu sıkıntı yaratır mı? yani o adama da haksızlık değil mi evlenince birlikte yaşamayacağımız ev için ödeyeceğim krediler vs. burada da konusu açılıyor. ailesi için bu tarz borçlar altına giren sevgililer, nişanlılar sıkıntı oluyor karşı tarafa. doğruya doğru yani. özetle yarın öbür gün ben kendim yuva kurayım desem bu kredi borcu bana engel olacak. yanlış mı düşünüyorum? e şimdi diyeceksiniz ki annen var birlikte ödeyeceksiniz. allah gecinden versin annem ölürse ne yapacağım? kendi başıma kalacak o borç. altından nasıl kalkabilirim korkuyorum. çünkü ölmesi halinde şu anki işiyle alakalı bize bir pay vs düşmeyecek. (bu kısmı sormayın lütfen neden diye, karışık)
bunları ince hesap peşine düşmek gibi algılamayın hayatın hem iyi hem de kötü taraflarını düşünüyorum. nolursa olsun sonuçta ev, evdir. devamlı değeri artar. ben sadece bu kadar büyük bir borcun altına girmek mantıklı bir şey mi, sizler nasıl yapıyorsunuz onları merak ediyorum.
ha ev almasak hayat boyu kirada takılacağız maalesef. çünkü biz yapmazsak başka yapacak insan yok ailede.
ve şu gerçek de var, yine kendim için ben yapmazsam kimse benim için bir şey yapmayacak. biz öyle halasından, dedesinden mirası olan insanlar değiliz.
sizce düşüncelerim, endişelerim saçma mı? yoksa mantıklı mı? ne yapayım ben bu işten vaz mı geçeyim? annem bayağı bi iştahlandı. bu sene içinde almak istiyor sürekli fiyatlar arttığı için. hatta dün ağzını aradım ya belki bana kredi vermezler gelirim az gelir gözlerine dedim, sorun değil banka müdürü tanıdık var gerekirse onunla hallederiz bile dedi. yani etrafımda mal mülk sahibi olanlara bakıyorum, bizden daha kötü durumdakiler bile cesaret edip bu tarz şeylere giriyorlar. risk almadan da kazanç olmuyor malum. ben bugüne kadar hiçbir şeyin hazırına konmadım, yoktu çünkü. ne araba ne ev, ne bir yerlerden kalan emekli maaşı vs. ev alsak da almasak da ben hiçbir şeyin hazırına konmamaya, istediğim ne varsa çalışarak ve bir şekilde borçla harçla kendim yapmak zorundayım. eğer ben korkar ve vazgeçersem o ev alınmaz. birikim de değerlendirilmemiş olur enflasyon çıkmış %16, para her gün değer kaybediyor hanımlar biliyorsunuz. hani o paranın değerlendirilebileceği başka bir durum yok demek istiyorum.
fikirlerinizi bekliyorum.
annem ve kardeşimle yaşıyorum, 27 yaşındayım. özel sektörde 3 senedir aktif biçimde çalışıyorum. bekarım, ufukta evlilik de yok
annem esnaf, onun işiyle alakalı detayları yorumlarda soranlara söyleyebilirim en azından konunun ilk mesajında uzatmak istemiyorum.
biz son zamanlarda ev alma kafasına girdik zira kiracıyız ve özellikle annemin hayatı boyunca kiracı olması onu çok yormuş vaziyette. allaha şükür kiramızı rahatça ödüyoruz birlikte bu arada kiramız şu an 1500 aylık. ama genel anlamda kira insanı yoruyor, kiracı olmak yoruyor biliyorsunuz ve en çok yoran kısmı zamlar + hayatınız boyunca kira ödemeye devam etme gerçeği. neyse konuşuyoruz işte kendi aramızda, annemin birikmişi var o parayı 140-150 bin vs yapmak istiyor 1 sene içinde ve peşinat +kredi ile bir ev alalım diyor. krediyi bana çektirecek çünkü kendisi bankalarla zamanında pek iyi anlaşamadı. ben temizim o konuda.
her ne kadar sonunda şu dünyada bir mülk sahibi olma fikri kulağıma hoş gelse de hayatın bazı gerçekleri beni korkutuyor. misal 8-10 sene kredi ödesek ve bu ödeme 3-4 bin civarında olsa. benim maaşım 3.500. ikimiz de çalıştığımız süre boyunca her ay ev kredisi sorun olmaz. ama ben böyle değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. gözüm korkuyor. bu haklı bir korku mu bilmiyorum. anneme veya onun işine bişey olsa kredi komple tamamen benim üstüme kalacak. çalışarak kazandığım para yetmezse ne yaparım? işle alakalı kafamda farklı planlar, fikirler de var bunları henüz hayata geçirmedim. aslında bu sorun gelirimi arttırmamla çözülebilir ve ben ev alınsa da alınmasa da zaten kazancımı arttırmak için projelerimi hayata geçireceğim ama korkuyorum işte.
bir de işin şu yönü de var. ben evlenmeyi bugüne dek hiç düşünmedim, zaten aday falan da yok. evlenmesem de olur o konuya takık biri değilim. ama madem gerçekleri düşünüyorum o halde ben yarın öbür gün biriyle evlenmek istesem bu kredi borcu sıkıntı yaratır mı? yani o adama da haksızlık değil mi evlenince birlikte yaşamayacağımız ev için ödeyeceğim krediler vs. burada da konusu açılıyor. ailesi için bu tarz borçlar altına giren sevgililer, nişanlılar sıkıntı oluyor karşı tarafa. doğruya doğru yani. özetle yarın öbür gün ben kendim yuva kurayım desem bu kredi borcu bana engel olacak. yanlış mı düşünüyorum? e şimdi diyeceksiniz ki annen var birlikte ödeyeceksiniz. allah gecinden versin annem ölürse ne yapacağım? kendi başıma kalacak o borç. altından nasıl kalkabilirim korkuyorum. çünkü ölmesi halinde şu anki işiyle alakalı bize bir pay vs düşmeyecek. (bu kısmı sormayın lütfen neden diye, karışık)
bunları ince hesap peşine düşmek gibi algılamayın hayatın hem iyi hem de kötü taraflarını düşünüyorum. nolursa olsun sonuçta ev, evdir. devamlı değeri artar. ben sadece bu kadar büyük bir borcun altına girmek mantıklı bir şey mi, sizler nasıl yapıyorsunuz onları merak ediyorum.
ha ev almasak hayat boyu kirada takılacağız maalesef. çünkü biz yapmazsak başka yapacak insan yok ailede.
ve şu gerçek de var, yine kendim için ben yapmazsam kimse benim için bir şey yapmayacak. biz öyle halasından, dedesinden mirası olan insanlar değiliz.
sizce düşüncelerim, endişelerim saçma mı? yoksa mantıklı mı? ne yapayım ben bu işten vaz mı geçeyim? annem bayağı bi iştahlandı. bu sene içinde almak istiyor sürekli fiyatlar arttığı için. hatta dün ağzını aradım ya belki bana kredi vermezler gelirim az gelir gözlerine dedim, sorun değil banka müdürü tanıdık var gerekirse onunla hallederiz bile dedi. yani etrafımda mal mülk sahibi olanlara bakıyorum, bizden daha kötü durumdakiler bile cesaret edip bu tarz şeylere giriyorlar. risk almadan da kazanç olmuyor malum. ben bugüne kadar hiçbir şeyin hazırına konmadım, yoktu çünkü. ne araba ne ev, ne bir yerlerden kalan emekli maaşı vs. ev alsak da almasak da ben hiçbir şeyin hazırına konmamaya, istediğim ne varsa çalışarak ve bir şekilde borçla harçla kendim yapmak zorundayım. eğer ben korkar ve vazgeçersem o ev alınmaz. birikim de değerlendirilmemiş olur enflasyon çıkmış %16, para her gün değer kaybediyor hanımlar biliyorsunuz. hani o paranın değerlendirilebileceği başka bir durum yok demek istiyorum.
fikirlerinizi bekliyorum.
Son düzenleme:
endişelerinizi anlıyorum ama kira da zor, iyi ev sahibi de şans. Sanırım ben bütçemi ayarlayabilirsem ev alırdım bu durumda ama ödediğim kredi yaşam standartlarımı düşürmeyecekse eğer. Yani kredi öderken ay sonu ucu ucuna zor yetecekse, hiç geriye para kalmayacaksa, atıyorum ödemelerden sonra bir gram altın alıp kenara koyamayacaksam daha iyi maaş alacağım bir işe girene kadar beklerdim.
