Kızlar bana varsa fazla pozitif enerjilerinizi yollar mısınız ? :) :)
En son evde kalmaktan, hayata dair bir umut besleyememekten,amaçsızlıktan, mutsuzluklarımdan dolayı depresyonda olduğuma karar vererek pskologa gittim.
Ufak ufak adımlar atmam gerektiğini söyledi, depresyon bir kuyu gibidir, kuyunun dibinde ışığı göremezsin ama bir iki adım atınca o aydınlık çıkar karşına dedi.
O adımları atamıyorum. Atsam da anlamsız ve boş geliyor her şey, istemsizce.
Vakit öldürüyorum resmen. Ruh yaşım seksen oldu bence.
Eşim iki gündür yine iş seyahatinde.
Yine yalnızım.
Bu dipsiz kuyulardan nasıl çıkacağım?
Gerçekten hiç bir şey yapasım yok ya.
Bakırköy e filan gidip yatsam mı şöyle bir ay napsam ya