- 23 Şubat 2018
- 335
- 209
- 103
- 34
Teşekkür ederim benim derdim aslında bu ilerleyen zamanlara taşıyıp kişilik ve karakter oluşumunda bir yara açmak istemiyorum gelen tavsiyeleri önemsiyorum çünkü akıl akıldan üstündür
Teşekkür ederim benim derdim aslında bu ilerleyen zamanlara taşıyıp kişilik ve karakter oluşumunda bir yara açmak istemiyorum gelen tavsiyeleri önemsiyorum çünkü akıl akıldan üstündüryeğenimde de benzer bir durum vardı. ergenliğe kadar geldi yaşı. biraz düzeldi. sizin gayet sabırlı olmanız ve sevginizi çocuğunuza hissettirmeniz gerekli. yapacağınız başka birşey yok. çocuğunuza sevildiğini hissettirin. fakat yaptığı hoşolmayan tavırları ise desteklemeyin. yanlış olduğunu bilsin. nasıl yaparsınız bilemiyorum ama. Allah yardımcınız olsun
Günlük hiç aklıma gelmemişti..ara ara bana mektup yazmasını isterim bende ama orda da hiç aksi şeyler yazmaz beni babasını ve kardeşini çok sevdiğini beni üzdüğünü ama bir daha yapmayacgini falan yazar kendince ufak isteklerde bulunur oyuncak falan...o şekilde ama günlük de fena değilmiş denemk lazım birde bizim okulda problemimiz yok çok çalışkan sadece biraz geveze der öğretmeniBenim kizim okula basladiginda cok hevesliydi o yastayken sonra biz tasindik tasindiktan sonra okulda ayni sorunlari yasadik ders yapmama oda toplamama herseyi öylece birakma bi kitap bile eline alip okumama ikinci ücüncü sinif zor gecti benim icin cünkü bend ehep bagiraral yaptirdim herseyi sonra bana hep sordu anne sen beni seviyonmu diye icten icten kardeslerini kiskandi günlük tutmak istedi günlük aldim ve günlügünde hic benim aklima gelmicek seyleri yazdigini gördüm onlarin üzerine yogunlastim ve bu sene cok sükür okuldan gelir yemek yer hemen dersine gecer odasini toplar cok sükür o krizli dönemi atlattik
Bağırıp çağırma ve dengesiz tutum sergileme konusunda hak veriyorum ve bu yüzden buraya yazdım çocuğumu her anne gibi çok seviyorum ve asla ona zarar gelsin istemem psikolog konusunu sizin dediğiniz gibi oturup sohbet edebileceğimiz biri olarak söyledim bana anlatmak istemediği ve yolunda olmayan birşeylerin olduğunu dusunuyorsan onunla kinusabilirsin bende yanında olurum hatta beraber sohbet ederiz birbrimize ne istediğimizi anlatırız falan dedim benim de yanlışların olabilir neticesinde insanız ve yaşayarak öğreniyoruz buradan tavsiye beklemem o yüzdendir"geriye dönüp baktığında çocukluğunda sürekli azarlanmis bastırılmış bir cocuk hatirlasin istemiyorum" demişsiniz ama öyle bir çocukluk vermissiniz ki nasıl güzel hatırlasın?
Devamlı bağira bağıra öyle normalleştirmişsiniz ki,çocuk bunu da uyarının bir parçası sanıyor.
Her durumda 'iyi bari,bağırınca yaparim' diyor.
Ki çok normal...
Ayrıca 8 yasinda hangi çocuk yap dediğinizi yapar ki anında? Maaşlı eleman mi da ağzınızdan çıkanı anında yapsın? Çok yapmasını istiyorsanız emir vermeden, seçenekler sunarak ,oyunlarla yaptığının yapacağını.
Mesela mahalleye çıktı. Eve çağırdiniz gelmedi... Ona bir saat alin öncesinde. Çıkmadan önce de erken gel yerine ' ne istersin? Saat 3.30da gelip yarım saat TV izleyip mi odevine geçmek istersin yoksa 4te gelip direkt odeve geçmek mi?' deyin. O seçsin, ona göre davransin.
Odayı toplaaaa! Kardeşin de yardim etsin! Bıktım bu dağınıklıktan! Diye bağırmayin.
Bir oyun kurun mesela.
odada yapılacakların olduğu bir kağıt çıktısı alın, onu da PVC kaplatin (2 lira).
Odasını biraz daha dağıtın (komik şekilde. Yastığı dolaba saklayarak falan mesela) ve siz otel muduruymüşsünüz de o housekeepingmiş gibi ukala ukala on dakika icinde odanın toplanacağını ve müşterinin geleceğini söyleyin.
Süre tutun.
Bunu oyun gibi yapın ama, otelci rolüne bürünün. İnanın yapacaktır.
Çocuklar role girmeyi severler. Bu saydığım işin aynısını yapmak için kidzania kidzmondo gibi yerlerde yarım saat sıra bekliyorlar.
Ya da diğer metod. Ev mi toplanacak? yılın belli zamanlarında bizle yaşayan bir çocuk var. Ben onunla beraber liste yapıyorum. Salon supur salon sil eşyaları dolaba tık çöpü indir gibi herşeyin net bir şekilde yapıldığı. Kendimiz seçiyoruz, "şunu ben yapacam bunu ben yapacam" diye. Ve yapıyoruz.
Çocuklar kendi seçtikleri şeyi yaparlar çünkü. Ama tepeden inme-emir verilen şeyi neden yapsınlar ki?
Ayrıcaaa güzellikle yaptım olmadı, kızdım olmadı, öyle sinir krizi geçirdim gibi cümleler sizin sabırlı bir anne olduğunuzu değil dengesiz olduğunuzu gösterir. Öyle dengesiz davranışlarınız olmuş ki inşallah çocuk sizi örnek almaz ileride... Benim annem de sizin gibiydi. Hep önce güzellikle söyler ama bir süre sonra heyheylenirdi.
Sonuc?
Aramızda sıra dağlar var...
Kimse kendisine bağıran çağıran insanla bir arada olmak istemez. bugun size muhtaç. Ama inanın yarın sizden kaçacak yer arayacaktır. (Ya da sizin gibi olup o da öfkesini düzgün aktarmayı bilmeyen biri olur. Öyle olursa araniz iyi olabilir tabii)
Dayanamadim bağırdım o kadar saçma bir cümle ki... Benim babamın iki tane kızı var. Çok da yorucu bir işte çalışıyor, bazen pazarları bile ise gider. Ama otuz yıldır baba, bir gün sinirlerine hakim olamayıp bize bağırmadi.
Demek ki isteyen yapabiliyormus sakin kalmayı. Ayrıca gittiğiniz doktora sinirlenince bagirabiliyor musunuz?
Devlet dairesinde memur sizin işi sallarsa ona bagirabiliyor musunuz? Peki o gudubet öğretmene bagirdiniz mi?
Cevap tabii ki hayır. Ne kadar sinirli de olsanız kendinizi tutuyorsunuz. Çünkü onlara saygı duyuyorsunuz.
İşte çocuğa bağırmanizin tek sebebi ona saygı duymamaniz. Ve gücünüzün ona yetmesi.
Bence çocuğunuz çok normal ve güzel bir çocuk. Anormal ve hatalı olan sizsiniz.
Ve ona ne yaparsanız yapın kendinizi değiştirmediğiniz sürece hiç etkili olmayacaktır.
*Çocuğa Psikologa gidelim dedim stres oldu nedir ya?
Çocuk ne bilsin psikoloğu? Hastane disci gibi birşey sanmıştır. Kaldı ki çocuklar böyle yerlerden nefret eder. Yapmanız gereken doktora gidecekmiş gibi davranmak değil.
Ortada bir hata-hastalik-yanlis birşey varmıs gibi davranmak da değil. Çocuk daha çok gerilir ve gitse bile kendi gibi olamaz.zaten içine kapanık çocukmuş, utanir konuşmaz bile.
Olması gereken şey normal ,günlük gidilen bir yermiş (mesela sizin gribiniz için aile hekimine gider gibi) gidip 'abla senle konuşmak istiyormus' demek. Olay dogal seyrinde devam etsin.kendisini hasta koltuğunda hissetmesin de doktor ablayla sohbet ediyor gibi hissetsin.
Çoçuğunuza psikoloğu nasıl tarif edip yardım almayı teklif ettiniz? Bilmiyorum.Haklısınız çünkü bunu ciddi ciddi düşünmeye başladım korkum su yonde ona birlikte psikoloğa gitmeyi teklif ettiğimde çok üzüldü yani belliki bunu normal olarak görmüyor bunu ona nasıl anlatabilirim
Günlük hiç aklıma gelmemişti..ara ara bana mektup yazmasını isterim bende ama orda da hiç aksi şeyler yazmaz beni babasını ve kardeşini çok sevdiğini beni üzdüğünü ama bir daha yapmayacgini falan yazar kendince ufak isteklerde bulunur oyuncak falan...o şekilde ama günlük de fena değilmiş denemk lazım birde bizim okulda problemimiz yok çok çalışkan sadece biraz geveze der öğretmeni
Teşekkür ederim zaman ayırıp uzun uzun yazmışsınız öğrenmek istediğim şeyler bunlar insanlar herşeyi bilmek ve herşeyi doğru yapmak zorundaymis gibi bir algı var herhalde ben hatalarimi ve eksiklerimi kabul etmeme rağmen eleştiri üstüne eleştiri geliyor sizin gibi yorum yapan ve yol gösteren kişilere ihtiyacım var sağolunÇoçuğunuza psikoloğu nasıl tarif edip yardım almayı teklif ettiniz? Bilmiyorum.
Çoçuğunuzun yaşını da tam bilmiyorum.
Ergenlik öncesi yaşlarda yani kızlarda 12 erkeklerde 13 yaş öncesindeki çocuklara önceden çok ayrıntılı ve uzun uzadıya bilgi vermeyi ve onay istemeyi doğru bulmuyorum.
Kısa,kararlı ve net bir bilgi yeterli.
Konuyu uzatıp ayrıntılara girmek ve çocukla tartışmak, çoçuğun kaygısını arttırabilir.
Ayrıca çocuk, kendisi için neyin doğru ve gerekli olup olmadığına karar verecek yaş ve olgunlukta değil.
Ergenlikte de bu olgunlukla olmamakla birlikte o yaş grubuna daha farklı yaklaşmak gerekiyor.
Çoçuğunuz için profesyonel yardıma ihtiyaç duyduğunuzda uzmandan randevuyu aldınız diyelim,düşündüğünüz gibi ilk randevuya çocuğunuzun elinden tutup birlikte gitmeyeceksiniz.
Çocuklarda yaşanan sorunlarda önce aileyi dinler ve aileyle çalışırız biz.
Çocukla istediğimiz kadar çalışalım, evi ve ebeveyn yaklaşımlarını düzenlemeden sadece çocuğa yapacağımız terapiyle yol alamayız.
Uzman psikolog sizden çocuğunuzun kısa bir gelişim öyküsünü dinler.
Sorunlarınızı,yaşadığınız sıkıntıları anlatırsınız o notlarını alır.
Çoçuğunuzu ne zaman görmeyi uygun bulursa o seansa davet eder, siz de getirirsiniz.
Uzman zaten size çoçuğunuza ne söylemeniz gerektiğini anlatır.
Bu ayrıntılara takılıp odağınızı kaybetmeyin.
Psikoloğunuz size ihtiyaç duyduğunuz her konuda yardımcı olacaktır.
İlle de önceden bilgi vereceğim,neyi,nasıl söylemeliyim diyorsanız yazarım.
Bunu kesin deneyeceğim tekrar teşekkür ederimGünlügü okucagibizi bilmezse icini döker bizde öyle oldu bi sürede okumadim sonra epey vi yazdiktan sonra okudum aynis ekilde yerine biraktim arada hala bakiyorum güzel seyler yaziyor
Bu arada oğlum 8 yaşına girecekÇoçuğunuza psikoloğu nasıl tarif edip yardım almayı teklif ettiniz? Bilmiyorum.
Çoçuğunuzun yaşını da tam bilmiyorum.
Ergenlik öncesi yaşlarda yani kızlarda 12 erkeklerde 13 yaş öncesindeki çocuklara önceden çok ayrıntılı ve uzun uzadıya bilgi vermeyi ve onay istemeyi doğru bulmuyorum.
Kısa,kararlı ve net bir bilgi yeterli.
Konuyu uzatıp ayrıntılara girmek ve çocukla tartışmak, çoçuğun kaygısını arttırabilir.
Ayrıca çocuk, kendisi için neyin doğru ve gerekli olup olmadığına karar verecek yaş ve olgunlukta değil.
Ergenlikte de bu olgunlukla olmamakla birlikte o yaş grubuna daha farklı yaklaşmak gerekiyor.
Çoçuğunuz için profesyonel yardıma ihtiyaç duyduğunuzda uzmandan randevuyu aldınız diyelim,düşündüğünüz gibi ilk randevuya çocuğunuzun elinden tutup birlikte gitmeyeceksiniz.
Çocuklarda yaşanan sorunlarda önce aileyi dinler ve aileyle çalışırız biz.
Çocukla istediğimiz kadar çalışalım, evi ve ebeveyn yaklaşımlarını düzenlemeden sadece çocuğa yapacağımız terapiyle yol alamayız.
Uzman psikolog sizden çocuğunuzun kısa bir gelişim öyküsünü dinler.
Sorunlarınızı,yaşadığınız sıkıntıları anlatırsınız o notlarını alır.
Çoçuğunuzu ne zaman görmeyi uygun bulursa o seansa davet eder, siz de getirirsiniz.
Uzman zaten size çoçuğunuza ne söylemeniz gerektiğini anlatır.
Bu ayrıntılara takılıp odağınızı kaybetmeyin.
Psikoloğunuz size ihtiyaç duyduğunuz her konuda yardımcı olacaktır.
İlle de önceden bilgi vereceğim,neyi,nasıl söylemeliyim diyorsanız yazarım.
O zaman size tavsiyem oyun terapisi de yapabilen ve ofisinde oyun terapisi için uygun bir ortam bulunan çocuk-ergen psikoloğu bulmanız.Bu arada oğlum 8 yaşına girecek
Yine de insanı geren bir şey psikolog. Türkiye'deki insanların hepsi psikolog nedir bilir. Ameliyat etmeyecegini-caninin acimayacagini-kendisine zorla birşey yapilmayacagini hatta giderse ona iyi geleceğini ..Bağırıp çağırma ve dengesiz tutum sergileme konusunda hak veriyorum ve bu yüzden buraya yazdım çocuğumu her anne gibi çok seviyorum ve asla ona zarar gelsin istemem psikolog konusunu sizin dediğiniz gibi oturup sohbet edebileceğimiz biri olarak söyledim bana anlatmak istemediği ve yolunda olmayan birşeylerin olduğunu dusunuyorsan onunla kinusabilirsin bende yanında olurum hatta beraber sohbet ederiz birbrimize ne istediğimizi anlatırız falan dedim benim de yanlışların olabilir neticesinde insanız ve yaşayarak öğreniyoruz buradan tavsiye beklemem o yüzdendir
Normalde yazmak istemiyordum ama bunu okuyunca dayanamadım. Gerçekten çocuğunuzun anlamadığından emin misiniz? Aynı şeyi bana da yapmayı denediler çünkü. bir süre günlük tuttum ve son derece samimi bir günlüktü. İçinde iyi şeyler de vardı bir takım rahatsızlıklar hatta kaba sayılabilecek hakaret içerebilecek fikirler de... Çünkü bir çocuktum ve iç dünyamın tüm karmaşasını dökmüştüm.Günlügü okucagibizi bilmezse icini döker bizde öyle oldu bi sürede okumadim sonra epey vi yazdiktan sonra okudum aynis ekilde yerine biraktim arada hala bakiyorum güzel seyler yaziyor
Dünyanın en zor en çok zahmet isteyen ve en stresli ama en paha biçilmez işi annelik bence :) bende cocuklarim 20li yaşlara geldiğinde sizin gibi hissetmesin istiyorum bir üyenin verdiği tavsiye üzerinden hareket edip çocuğumla birlikte oyunlu terapi yapan bir uzmanla görüşeceğim onları kaybedilmiş yitik bireyler olarak görmek beni çok üzer çünkü :)Yine de insanı geren bir şey psikolog. Türkiye'deki insanların hepsi psikolog nedir bilir. Ameliyat etmeyecegini-caninin acimayacagini-kendisine zorla birşey yapilmayacagini hatta giderse ona iyi geleceğini ..
Değil mi?
Ama yine de insanlar Psikologa gitmezler.
Para mı?
Devlet destekli ücretsiz psikologlar da var..
Ama insanlar yine de gitmezler.
Demek ki psikolog o kadar da koşa koşa gidilesi bir yer değil insanlar için. Cocugunuza söyleyip onu (bir bilinmez ile) stres yapmakansa sizin için gitmis gibi yapın ve olay dogal akisanda-sohbet formunda ilerlesin...
Buraya açık bir şekilde yazip hatalarınizi artık yapmak istememeniz de güzel. Farkına varmak birşeyleri düzeltmek için en iyi yoldur
Benim annemin farkına varması 25 yılını aldı mesela. Kendisini hep en mükemmel anne olarak tanımlardi. Herkese çocuk beslenmesi-cocuk psikolojisi-iyi annelik konusunda ahkam keser,insanları elestirirdi. Çünkü çocuklarını çok sevmiş, hep korumuş, mahalleye salmak yerine kitap alışkanlığı verip evde kitap okutmuş, Psikologa deli doktoru denen yıllarda Psikologa götürmüş, bebekken çocukları için beslenme danışmanligi almış,ergenken (zorla) onları sınav stresini yensin diye kamplara yollamış vs vs.. kendisini harika anne zannettiği için de hiçbir konuda değişmek için tek adım atmamış... Adeta bir at gözlügü. Oysa iki kızıyla da arasında devasa bir duvar var, asla onla birşey paylaşmayız, onun burcundan insanla arkadaş bile olmayız:) ve ilk defa 25 yaşindayken büyük bir kavga anında ona ne kadar kötü bir anne olduğunu, onun yüzünden ot gibi bir çocukluk geçirdiğimi, hep 'onune gelen anne olmasin-annelige ehliyet verilsin' dediğini ama oyle bir uygulama olsa ona asla anne olma ehliyeti vermeyeceğimi soyledim.
Sonuç olarak ilk defa anneligiyle yüzleşti ve o günden sonra aramız çok daha iyi.
Yani anneliğiyle yuzlesmek büyük bir adım ve bu adımı atmadan yaslanan- kendisini harika anne zanneden nice insan var.
Bence onlardan iyi durumdasiniz :)
Bir an önce ikinci adıma gecip sinirlerinize hakim olmayı, onun dilinden konuşmayı öğrenirsiniz problemleriniz çözülecektir. Onu da bir birey gibi kabul edin. Onun da istediklerini yapma hakkına sahip olduğunu bilin, emir vermeden ve onu yaftalamadan konusun.
Umarim problemlerinizi cozersiniz. Ama çocukluk hafızası sandığınızdan daha güçlüdür. Siz bugün bağırdığinizi yarın unutuyorsunuz ama o bunu 20sene sonra bile hatırlayacaktır.Daha dün ablamla çocukluk anılarından bahsettik. O kadar küçük şeyleri bile hatırlıyoruz ki , anaokulu çağında yaşanan... Bence bunu bilin, çok sinirliyken ofkenizi yansıtacak çocuklarınız dışında birşey bulun.
Annelikte bol şans diliyorum
Insan burda bunu öğreniyor ışte :) bir başkanın doğrusu sizin için yanlış uygulanmış bir yöntem olmuş ve gayet haklısınız su an düşündüğümde böyle bir şey sezsem bende farklı bir dünya yarattığım heralde ://Normalde yazmak istemiyordum ama bunu okuyunca dayanamadım. Gerçekten çocuğunuzun anlamadığından emin misiniz? Aynı şeyi bana da yapmayı denediler çünkü. bir süre günlük tuttum ve son derece samimi bir günlüktü. İçinde iyi şeyler de vardı bir takım rahatsızlıklar hatta kaba sayılabilecek hakaret içerebilecek fikirler de... Çünkü bir çocuktum ve iç dünyamın tüm karmaşasını dökmüştüm.
Bana günlüğümün okunduğunu hiç söylemediler. Fakat olumlu 3 şey değişmiş olsa bile ben bildikleri minik bir ayrıntıdan, bir ufak alınganlıklarından ne bileyim cümle içinde geçen bir tek kelimeden anladım günlüğümü okuduklarını ve olumlu değişimlerin de bir anlamı kalmadı. Çünkü güvenimi ve inancımı kaybettim bu konuda. Bir daha asla geride buna benzer ulaşabilecekleri bir şey bırakmadım. Yazdım mı peki anladıktan sonra? Yazdım. Ama hepsi şeker hamurundan yapılmış gibi güzel, sıradan sıkıntıların olduğu cümlelerdi. Asla beni kıran, zorlayan gerçek ve büyük sorunları yazmadım. Çünkü içimi dökecek kadar güvenmedim. Çünkü gerekirse bir uzman yardımı alarak beni açmak yerine özelime saygısızca girildiğini hissettim. Ve bu durum bende bir alışkanlık halini aldı. Hiçbir sorunumu kimseyle paylaşamam yada içimi dökmek için sonradan yakacak bile olsam bir şey yazamam.
Bunu sizin çocuğunuz da böyledir demek için yazmadım. Sizi yada ebeveynliğinizi eleştirmeye de çalışmıyorum. Yalnızca aynı şeyi yaşamış bir çocuk olarak konuşmak, düşüncemi beyan etmek istedim.
Nolur yazılanlara güvenip arkanıza yaslanmayın. Ve lütfen ama lütfen ona bunu yapmayın. Çocuklar çok dikkatli varlıklar. Anlarsa -umarım anlamamıştır- bunun onda yaratacağı hasarı asla onaramayabilirsiniz.
Bu sorunlar 8 yas cocugu icin cok normal degil mi 1.sinifta onda hengame yasamis cocuk muhtemelen dogru duzgun bir duzen oturtamamis. Neyin ne oldugunu anlamamis bir cocuk var karsinizda daha cocugun babasi cezaevinden cikmasi, sizin birinci sinifta yaptiginiz baskilari, kardesinin olmasini vs. Kabullenecek zamani olmamistir. Cok yukleniyorsunuz biraz daha ilimli yaklasin. Yazinizi okuyunca gozumde 14 15 yaslarinda bir cocuk belirdi ama bu cocuk daha 8 yasina gireceködev yap derim uyku saatine yakın başlar yat derim hazırlanması dakikalarca sürer okul çantasını akşamdan söylememe rağmen hazirlamaz tam okula gideceği saat gelip catar çanta hazırlar ortalığı döker dağıtır bunda sorun yok ama asla işi bitince toplamaz
Off kucucuk cocuga gel seni psikologa gotureyim mi dediniz. Allah askina zaten psikolog icin etrafta bunca on yargi dolasirken cocuga boylemi teklif ettiniz. Umarim buraya yazdiginiz gibi direkt teklif etmemissinizdir.Haklısınız çünkü bunu ciddi ciddi düşünmeye başladım korkum su yonde ona birlikte psikoloğa gitmeyi teklif ettiğimde çok üzüldü yani belliki bunu normal olarak görmüyor bunu ona nasıl anlatabilirim
Canım İnan biz stres yapınca onlarda stres oluyor.Benim suratım bozuk olsa büyük kızım hemen sorar ,anne birşey mi oldu diye.Biraz silkelen,kendine gel.Sen ve çocukların birbiriniz için çok ozelsiniz.Ben yatmadan önce hemen el çırparak hadi evimizi düzene sokalim derim,herkes çantasını hazırlasin,suyunu koysun derim,tabi bende kalkar onlara yardım ederim.Aaaabak şunu unutmuşsun bebeğim,yada bak kalemlerin kalmış galiba görmedin canım diyerek yardım ettim hep.Sonuç olarak ikisinde şimdi aynı benim gibi toplayip,çantalarını hazırlıyorlar.Pes etme ,kızma , sinirlenme.İcinden beşe kadar sayyyy ve derin nefes alllll.8 yaşına girecek inşallah dediğim gibi son bir seneye kadar hiç böyle sorunlarımız yoktu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?