sanırım seçimlerim yanlış, ya da gidiş yönüm bilmiyorum.üniversite öğrencisiyim, 21 yaşındayım. arkadaşlar, benim bitirme ve yetinme problemim var sanırım. bir ilişkiyi bitirmekte çok acizim, devam eden ilişkimde de karşı tarafla hiç yetinemiyorum,yaptıklarından tatmin olmuyorum. bugün işten erken çıktım( boş günlerimde bir kafede garsonluk yapıyorum) erkek arkadaşımı arayıp görüşelim dedim, özlemiştim. o da kabul etti. buluştuk 30 dk sonra ailemden bir haber aldım ve bir saatlik işim çıktı. ayrılırken bana iş yerine uğrayıp geleceğim dedi. bekle ALLAH yok. Daha sonra aradı, markete gidip misafirler için alışveriş yapması gerektiğini, geleceğinde geç olacağını söyledi. Herkesin işi çıkabilir. Ama her buluşmamızda bir şekilde erken gidiyor, arkadaşlarıyla ailesiyle plan yapıyor ama bana hiç ''blleg haftasonu şunu yapalım mı, şuraya gidelim mi?'' dediğini hatırlamıyorum. telefonda ağladım sinirden. Tamam gelme istemiyorum dedim. 6 aydır sevgiliyiz daha ilk kez geçen hafta sinemaya benim zorumla gittik. yemeğe gidelim, alışverişe gidelim, birlikte oyunlar oynayalım, ne bileyim müzik dinlemeye gidelim her sevgili gibi zaman geçirelim istiyorum. o kadar odun ki.. 6 ayda bana bir çiçek almadı, bir ne güzel olmuşsun demedi.Vay efendim açık giyiniyormuşum, vay efendim evlenince 3 çocuk istermiş. yemek yapmak kadının göreviymiş.Evlendiğimizde bize gelen misafirlerle haremlik seramlık oturacakmışız. Babası çalgılı düğün istemezmiş. GİYECEĞİM GELİNLİĞE KADAR AÇIK OLMASIN DİYOR. Bunlar üzerinde tartıştığımızda asla fikirlerinden caymıyor. kendisinin etnik kökeni farklı, muhafazakar bir ailesi var. eğitim seviyesi olarak da üniyi açıktan bu sene okumaya başladı. lise mezunu. İnanın çok aşık olmuştum, bunlar yüzünden ayrıldım zamanında. 4 gün yaşamadım sayıyorum, bir insan ağlayarak uyanır mı? ben her sabah ağlayarak uyanıyordum. velhasılkelam barıştık.. ancak mutlu değilim. ben mi abartıyorum bilmiyorum