arkadaşlar daha önce sima olarak tanıdığım birisiyle yollarımız kesişti ve birbirimizi tanımaya karar verdik.1 buçuk aydır msn ve tlf aracılığıyla görüşüyor,1 aydır da haftasonları birlikte zaman geçiriyoruz.başta çok istekli başladım bu ilişkiye,olur gözüyle baktım,ama bu bir ay içinde bazı şeylerin olmayacağını zamanla gördüm.onu da rahatsız eden şeyler olduğunu farkettim.son 2 haftadır yorgun ve düşünceli görünüyordu yada bana öyle geldi bilmiyorum.sonunda birşeyler üstüste gelince artk daha fazla uzatmamanın en mantıklı yol olacağına karar verdim ve bu ilişkiyi bitirmek istedim.başta ısrarcı olmak istedi o kadar zaman ayırdık birbirimize birçok şey paylaştık dedi ama ben kararımı vermiştim artk üzülüyordum ama mecburdum kesin konuştum arkadaş kalalım dedim istemiyorum çık hayatımdan dedi,gece özür msjı attım.bir iki msjlaştık.
10 gün oldu görüşmüyoruz beni bir kere olsun arayıp sormasını bekledim çünkü ben düşmanca ayrılmak hiç istemedim,bunun için bir sebep yoktu,benimle evlenme hayalleri kuran şubat tatilinde nişanımızı yapalım diyen bir insan madem beni bu kadar ciddiye alıyordu tekrar denemek için bir kez daha şansını zorlamazmıydı.hem de hırslı biri olduğunu söylerdi ki öyleydi,benim bu kadar kesin konuşmammı yıldırdı onu,inanamıyorum
sanırım ilk günden bu kadar atıp tutan birine karşı daha temkinli olmak ve çok fazla inanmamak gerekiyor.27 yaşında bi insan benim geçmişte neler yaşadığımı merak etmeden benimle evlenme kararı alıyor,benimle ilk buluşmasında 'aşksız olmaz,aşksız yaşanmaz' gibi konuşmaları hala kulağımda,ama daha önceki ilişkilerini sorduğumda hiç olmadı diyor,bu nasıl bir çelişkidir,varsa söyle diyorum,platonik oldu diyor,
şimdi ayrılığı isteyen benim ama hep acabalar var aklımda,acaba başka birisimi vardı,gerçekten ciddi değilmiydi,başka şeyler peşindemiydi,neden böyle oldu,eğer birşeyler hissettiyse neden unutması bu kadar kolay oldu,hissetmediyse her hafta memleketinden yanıma gelmeyi göze almazdı ozaman.valla paylaşmazsam çatliycam ne zor bu erkekelri anlamak.sonunda saplantı haline gelecek.madem ayrıldık oldu bitti yol ver gitsin diyemiyorum işte.
10 gün oldu görüşmüyoruz beni bir kere olsun arayıp sormasını bekledim çünkü ben düşmanca ayrılmak hiç istemedim,bunun için bir sebep yoktu,benimle evlenme hayalleri kuran şubat tatilinde nişanımızı yapalım diyen bir insan madem beni bu kadar ciddiye alıyordu tekrar denemek için bir kez daha şansını zorlamazmıydı.hem de hırslı biri olduğunu söylerdi ki öyleydi,benim bu kadar kesin konuşmammı yıldırdı onu,inanamıyorum
sanırım ilk günden bu kadar atıp tutan birine karşı daha temkinli olmak ve çok fazla inanmamak gerekiyor.27 yaşında bi insan benim geçmişte neler yaşadığımı merak etmeden benimle evlenme kararı alıyor,benimle ilk buluşmasında 'aşksız olmaz,aşksız yaşanmaz' gibi konuşmaları hala kulağımda,ama daha önceki ilişkilerini sorduğumda hiç olmadı diyor,bu nasıl bir çelişkidir,varsa söyle diyorum,platonik oldu diyor,
şimdi ayrılığı isteyen benim ama hep acabalar var aklımda,acaba başka birisimi vardı,gerçekten ciddi değilmiydi,başka şeyler peşindemiydi,neden böyle oldu,eğer birşeyler hissettiyse neden unutması bu kadar kolay oldu,hissetmediyse her hafta memleketinden yanıma gelmeyi göze almazdı ozaman.valla paylaşmazsam çatliycam ne zor bu erkekelri anlamak.sonunda saplantı haline gelecek.madem ayrıldık oldu bitti yol ver gitsin diyemiyorum işte.
