- 17 Eylül 2007
- 829
- 452
- 658
[SUP][/SUP]
benim de bu yük omuzlarıma ağır geliyo arkadaşlar hiç kaldıramıyorum dayanamıyorum. 2 sene boyunca sorsan hep ben kaprisliyim sorun çıkarıyorum güzel giden bişeyi mahvediyorum. inanın kapris sorun çıkarmak ne demektir iyi bilirim alakam yokken bi de bunlarla, ona güvenmemekle onu silip atmakla suçlanıyorum. ben hep derdim ki ben bu adamdan ayrılamam ya onun benden ayrılması lazım ya da benim bi başkasına aşık filan olmam lazım.. o kadar güçtü ki benim için. zaten deli gibi severken ayrılmak zorunda bırakıldığıma mı yanayım yoksa anlaşılamamaya mı yanayım. hem severken ayrılmanın yükü hem suçlanmanın anlaşılamamanın yükü. ben mi kafayı yedim acaba hakikaten ruh hastası mıyım kaprislimiyim düşüncesi.. inanın varya kızlar ne kaprisler yapıyolar sevgililerine şok geçiriyorum. onlar el üstünde tutulurken ben bu kadar anlayışlılıkla gene sürekli sorun çıkarmakla suçlanıyorum. bari beni suçlamasaydı zaten ayrılığın kararı yükü de, sevginin özlemin yükü de benim omuzlarıma kaldı. ben bu kadar net ve tatlı dilli bi insanken inanın acaba bende bi anormallik mi var diye düşünür oldum. gerçi kime anlatsam olayı objektif bi şekilde bana bi sorun bulamıyo ya... kendi en yakın dosyu bile..sorun bana bu ilişkiden ne ders aldın kendine bedazzld? benim aldığım tek ders demekki şirret olmak lazımmış, sevdiğini belli etmemek lazımmış, aşağlamak azarlamak lazımmış o zaman kıymetli olunuyomuş. halbuki ben hep bi sorun varsa tatlı dille suçlamadan konuşularak hallolur, ilişkiler böyle böyle oturur sanıyodum. demekki ya susup oturmak lazımmış ya da karşındakini aşağlamak azarlamak üste çıkmak lazımmış...benim bu ilişkiden anladığım tek şey bu. doğrusu bu mu yani? ne kadar saçma....
böyle sağlıklı ilişki mi yürür? ha belki aşık edersin kendine ama sağlıklı ömür boyu böyle yürür mü? saçma...inatla doğru kalıcam bozmucam kendimi sonunda ömür boyu yalnızlık olsa da.. nasıl olsa bi gün doğru beni gelir bulur.. ama yük hakikaten büyük..
benim de bu yük omuzlarıma ağır geliyo arkadaşlar hiç kaldıramıyorum dayanamıyorum. 2 sene boyunca sorsan hep ben kaprisliyim sorun çıkarıyorum güzel giden bişeyi mahvediyorum. inanın kapris sorun çıkarmak ne demektir iyi bilirim alakam yokken bi de bunlarla, ona güvenmemekle onu silip atmakla suçlanıyorum. ben hep derdim ki ben bu adamdan ayrılamam ya onun benden ayrılması lazım ya da benim bi başkasına aşık filan olmam lazım.. o kadar güçtü ki benim için. zaten deli gibi severken ayrılmak zorunda bırakıldığıma mı yanayım yoksa anlaşılamamaya mı yanayım. hem severken ayrılmanın yükü hem suçlanmanın anlaşılamamanın yükü. ben mi kafayı yedim acaba hakikaten ruh hastası mıyım kaprislimiyim düşüncesi.. inanın varya kızlar ne kaprisler yapıyolar sevgililerine şok geçiriyorum. onlar el üstünde tutulurken ben bu kadar anlayışlılıkla gene sürekli sorun çıkarmakla suçlanıyorum. bari beni suçlamasaydı zaten ayrılığın kararı yükü de, sevginin özlemin yükü de benim omuzlarıma kaldı. ben bu kadar net ve tatlı dilli bi insanken inanın acaba bende bi anormallik mi var diye düşünür oldum. gerçi kime anlatsam olayı objektif bi şekilde bana bi sorun bulamıyo ya... kendi en yakın dosyu bile..sorun bana bu ilişkiden ne ders aldın kendine bedazzld? benim aldığım tek ders demekki şirret olmak lazımmış, sevdiğini belli etmemek lazımmış, aşağlamak azarlamak lazımmış o zaman kıymetli olunuyomuş. halbuki ben hep bi sorun varsa tatlı dille suçlamadan konuşularak hallolur, ilişkiler böyle böyle oturur sanıyodum. demekki ya susup oturmak lazımmış ya da karşındakini aşağlamak azarlamak üste çıkmak lazımmış...benim bu ilişkiden anladığım tek şey bu. doğrusu bu mu yani? ne kadar saçma....
böyle sağlıklı ilişki mi yürür? ha belki aşık edersin kendine ama sağlıklı ömür boyu böyle yürür mü? saçma...inatla doğru kalıcam bozmucam kendimi sonunda ömür boyu yalnızlık olsa da.. nasıl olsa bi gün doğru beni gelir bulur.. ama yük hakikaten büyük..