17 yasindayim. Butun arkadaslarimin sevgilisi veya onceden iliskileri falan oldu. Yani sonuc olarak begeniliyolar erkekler tarafindan. Ben su gune kadar kimden hoslandiysam beni istemedi. Kisiligimle ilgili oldugunu dusunmuyorum cunku hoslandigim kisilerle onceden tanisikligimiz olmuyordu. İsin garibi, cevremdeki herkes bana cok guzel oldugumu soyluyor surekli hatta herkes sasiriyor bu kiza nasil sarmiyo erkekler diye. Aslinda ben de aynaya bakinca kendimi guzel bulmuyor degilim. Gozlerim yesil, burnum oldukca guzel, beyaz tenliyim, boyum normal, kilom normal, arkadaslarim tarafindan cok sevilirim, keman calarim, sesim cok guzeldir, oldukca sosyal bi insanim. Bunlari gercekten egoistlik yapmak icin soylemiyorum, oyle insanlardan nefret ederim zaten. Ama durum bu. Ve ben artik bu duruma dayanamiyorum. Beni begenen erkekler oldu tabiki ama onlar gercekten hicbi kizin hosuna gitmiycek tipler. Bunlar da ortaokuldayken oldu. Liseye gectigimden beri bi tane bile cikma teklifi veya benzer bir sey almadim. Artik kendimi cirkin bi kiz olarak dusuneyim diyorum, cevremdekiler buna izin vermiyor. Nankorlesme sen milyon kat daha guzelsin, iyi kalplisin, hayat dolusun diyip duruyorlar ben de kiziyorum onlara. Depresyona girmek uzereyim. Belki bu durum o kadar da ciddi bir sey degildir ama bi genc kiz olarak ben de begenildigimi hissetmek istiyorum. Ama olmuyor iste offf
(