premetecimmm canım benim o güzel yazın için çok tşk ederim inan çok duygulandım..Sizde hep benim yanımda oldunuz kendi acınızı yana bırakarak.Biz hepimiz içiniz..Evet bugün benim için can acıtan günüm..Keremimsiz geçen bir koskoca sene geride kaldı..Yanına gidip dua edeceğim dertleşeceğim ve onun için sabah kalkıp helva kavurdum ve dağıtmaya çıkacağım birazdan dua toplamak için...allah hepimize sabırlar versin çok zor bir gün allahım bundan sonra kimseye böyle bir sınav vermesin.başarması güç bir sınav ama veren allah alan allah sabrınıda veren yine allah.ona inacımız sonsuz ve allahım bizlere inş en yakın zamanda sağlıklı hayırlı evlatlar bahşetsin..
Canım duaların için allah razı olsun her türlü zorlu yola hazırım yeterki sağlıklı bebeğim kucağıma gelsin..
Sende hayırlısınla bebeğine sağlıklı kavuşacaksın herşey sorunsuz geçecek güzelim hiç merak etme korkma küveze girmeden kollarında olacak hayırlısınla..Sen güven ve inan bizler dualarımızdan eksik etmiyoruz..
Birde birşey daha paylaşmak istiyorum..Yazmışsınki sen ne kadar iyi bir insansın...Keşke benim can dostum dediklerim arkadaşlarımda böyle düşünse..Onların her türlü kederlerinde sıkıntılarında kavgalarında ihtiyaçlarında yanlarında oldum ama gelin görünki benim en zorlu süreçlerimde en zor gecelerimde hatta en kötü günümde yanımda olmadılar.Ama hiç kimsenin yüzüne vurmadım hep sustum.
Ama şimdi ben onları aramıyorum yada sıksık görüşmüyorum diye bana tafra yapıp imalı mesaj göndermeler yapıp ve sana karşı ne yanlış ne hatta yaptım bilmiyorum eğer yaptıysam özür diliyorum ama aramıza mesafe koymak istiyorsan koy bende saygı duyarım diye mesaj atmış..Sadece güldüm.Demek ben bugüne kadar herkesin kaprislerini sineye çekerken iyidimde şimdi susunca kabuğuma girerken kötü oldum..İşte arkadaşlık yada arkadaş zannettiğim kişiler buymuş..
Ama benim yüzümü görmeyen satırlarımdan beni burdan sizler tanırken en sırdaş arkadaşım olurken diğer can dostlarım hala canımı acıtıyor..
Ama anlamalarını beklemiyorum artık bende ama eskiye silik bir çizgi atıyorum
Canim Allah sabirlar versin ilk dogum günü cok zor oluyor biliyorum ama zamanla herseye alisiyorsun, alismasanda senden baska kimse hatirlamiyor dahada cok üzülüyorsun iste...
Benim oglumun 3. ölüm yildönümü bu ayin 25 inde esim ve benden baska hic kimse hatirlamayacak biliyorum ama artik herkese mesafemi koydum islerine gelirse...
Bu aciyi cekmeyen biri bizim halimizden anlamaz öz annen dahi olsa kendi dertlerini öne sürüyor anlamiyorki hayatin dertleriyle ölmüs bir bebegin kiyas edilmeyecegini...
Biraz uzun oldu canim kusura bakma her gecen gün icim dahada cok karariyor iste
Yeniden bebegi dogan bütün melek annelerini tebrik ediyorum Allah bebeginizi sizlere bagislasin hayirli uzun ömür versin bebislerinize..
Hamile Melek annelerininde saglikli bir sekilde bebeklerine kavusmasini diliyorum Allahtan...
Premete üzülme canim cokta erken dogurmayacaksin yeterki oglunun sagligi yerinde olsunda karnindan ciktiktan sonrada büyür Allahin izniyle...
Tedavi gören bütün arkadaslarada bol sabir ve tez zamanda bebisler diliyorum...
Benim gibi hala bekleyen Arkadaslarada tez zaman hayirli evlatlar nasip etsin yüce Rabbim..
Canim Allah sabirlar versin ilk dogum günü cok zor oluyor biliyorum ama zamanla herseye alisiyorsun, alismasanda senden baska kimse hatirlamiyor dahada cok üzülüyorsun iste...
Benim oglumun 3. ölüm yildönümü bu ayin 25 inde esim ve benden baska hic kimse hatirlamayacak biliyorum ama artik herkese mesafemi koydum islerine gelirse...
Bu aciyi cekmeyen biri bizim halimizden anlamaz öz annen dahi olsa kendi dertlerini öne sürüyor anlamiyorki hayatin dertleriyle ölmüs bir bebegin kiyas edilmeyecegini...
Biraz uzun oldu canim kusura bakma her gecen gün icim dahada cok karariyor iste
kızlar ben kuzenimin bebek mevlütüne gittim bu ara akrabalardan çok bebeği olan oldu herkezin kucağında yeni doğmuş bebekler emziriyolar falan üzüldüm ama tahmin ettiğim kadaretkilemedi beni hatta bitanesini kucağıma aldım sevdim ama bi anda bi erkek bebek emekliyerek kucağıma geldi sevdim biraz sonra annesi geldi kucağında öteki kızı kuzenimin eltisi benden iki gün sonra doğum yapmıştı ikizlerine onunda erken doğmuştu o bebeklerin onlar olduğunu anlayınca kendimi tutamadım mevlüttün ortasında herkesin içinde ağladım o kadar zorduki aklıma neler neler geldi sizde tahmin edersiniz çok zor ama imtahanımız işte mecbnur dayanmak zorundayım benim kızımda emekliyip benim kucağıma gelecekti belkide düşünmeden edemiyorum onlar doğduğu zaman ben korkmuştumküveze girmişlerdi çıkamazlar sanmıştım ikiz oldukları halde sağlıklılar sizinle paylaşabiliyoruz sadece siz anlıyosunuz ben doğum yaptığımdan beri hep aynı zamanda doğum yaptıklarımdan uzaklaşmöıştım ilk defa benim kızımla yaşasaydı aynı olabilecek bi bebek gördüm ve kötüyüm
Evet canım şükürler olsun. Tek sağlıklı olsun varsın biraz erken doğsun üzülme. Vallahi Allah bizede sağlıklı sıhatli bebeğimize kavuşmayı nasip etsin. Bezen aklıma geliyor 34. hftayı görebilirmiyim diyorum, inan çok korkuyorum. Allahım bana da sağlıkla 38.haftala gelmeyi nasip etsin inşallah.
Canım inşallah hayırlısıyla sorunsuzca bebişine kavuşacaksın.Bizde 25. haftayı devirdik ama endişeler korkular dizboyu hayırlısıyla zamanında sağlıcakla kavuşalım inşallah.
İnşallah güzel haberlerini alırız premetecim her zaman dualarımdasınız tüm melek anneleri
premetecimmm canım benim o güzel yazın için çok tşk ederim inan çok duygulandım..Sizde hep benim yanımda oldunuz kendi acınızı yana bırakarak.Biz hepimiz içiniz..Evet bugün benim için can acıtan günüm..Keremimsiz geçen bir koskoca sene geride kaldı..Yanına gidip dua edeceğim dertleşeceğim ve onun için sabah kalkıp helva kavurdum ve dağıtmaya çıkacağım birazdan dua toplamak için...allah hepimize sabırlar versin çok zor bir gün allahım bundan sonra kimseye böyle bir sınav vermesin.başarması güç bir sınav ama veren allah alan allah sabrınıda veren yine allah.ona inacımız sonsuz ve allahım bizlere inş en yakın zamanda sağlıklı hayırlı evlatlar bahşetsin..
Canım duaların için allah razı olsun her türlü zorlu yola hazırım yeterki sağlıklı bebeğim kucağıma gelsin..
Sende hayırlısınla bebeğine sağlıklı kavuşacaksın herşey sorunsuz geçecek güzelim hiç merak etme korkma küveze girmeden kollarında olacak hayırlısınla..Sen güven ve inan bizler dualarımızdan eksik etmiyoruz..
Birde birşey daha paylaşmak istiyorum..Yazmışsınki sen ne kadar iyi bir insansın...Keşke benim can dostum dediklerim arkadaşlarımda böyle düşünse..Onların her türlü kederlerinde sıkıntılarında kavgalarında ihtiyaçlarında yanlarında oldum ama gelin görünki benim en zorlu süreçlerimde en zor gecelerimde hatta en kötü günümde yanımda olmadılar.Ama hiç kimsenin yüzüne vurmadım hep sustum.
Ama şimdi ben onları aramıyorum yada sıksık görüşmüyorum diye bana tafra yapıp imalı mesaj göndermeler yapıp ve sana karşı ne yanlış ne hatta yaptım bilmiyorum eğer yaptıysam özür diliyorum ama aramıza mesafe koymak istiyorsan koy bende saygı duyarım diye mesaj atmış..Sadece güldüm.Demek ben bugüne kadar herkesin kaprislerini sineye çekerken iyidimde şimdi susunca kabuğuma girerken kötü oldum..İşte arkadaşlık yada arkadaş zannettiğim kişiler buymuş..
Ama benim yüzümü görmeyen satırlarımdan beni burdan sizler tanırken en sırdaş arkadaşım olurken diğer can dostlarım hala canımı acıtıyor..
Ama anlamalarını beklemiyorum artık bende ama eskiye silik bir çizgi atıyorum
Yeniden bebegi dogan bütün melek annelerini tebrik ediyorum Allah bebeginizi sizlere bagislasin hayirli uzun ömür versin bebislerinize..
Hamile Melek annelerininde saglikli bir sekilde bebeklerine kavusmasini diliyorum Allahtan...
Premete üzülme canim cokta erken dogurmayacaksin yeterki oglunun sagligi yerinde olsunda karnindan ciktiktan sonrada büyür Allahin izniyle...
Tedavi gören bütün arkadaslarada bol sabir ve tez zamanda bebisler diliyorum...
Benim gibi hala bekleyen Arkadaslarada tez zaman hayirli evlatlar nasip etsin yüce Rabbim..
kızlar ben kuzenimin bebek mevlütüne gittim bu ara akrabalardan çok bebeği olan oldu herkezin kucağında yeni doğmuş bebekler emziriyolar falan üzüldüm ama tahmin ettiğim kadaretkilemedi beni hatta bitanesini kucağıma aldım sevdim ama bi anda bi erkek bebek emekliyerek kucağıma geldi sevdim biraz sonra annesi geldi kucağında öteki kızı kuzenimin eltisi benden iki gün sonra doğum yapmıştı ikizlerine onunda erken doğmuştu o bebeklerin onlar olduğunu anlayınca kendimi tutamadım mevlüttün ortasında herkesin içinde ağladım o kadar zorduki aklıma neler neler geldi sizde tahmin edersiniz çok zor ama imtahanımız işte mecbnur dayanmak zorundayım benim kızımda emekliyip benim kucağıma gelecekti belkide düşünmeden edemiyorum onlar doğduğu zaman ben korkmuştumküveze girmişlerdi çıkamazlar sanmıştım ikiz oldukları halde sağlıklılar sizinle paylaşabiliyoruz sadece siz anlıyosunuz ben doğum yaptığımdan beri hep aynı zamanda doğum yaptıklarımdan uzaklaşmöıştım ilk defa benim kızımla yaşasaydı aynı olabilecek bi bebek gördüm ve kötüyüm
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
premete bebişini kucağına sağlıkla aldıgında herşey gececek hayatında herşey çok güzel olcak
bu arada bnm cnm çok sıkkın kasık ağrılarım adetim bittiğinden beri devam ediyor
ve çok afedersiniz sümük gibi eskiye nazaran daha yoğun akıntı geliyor acaba yeni doğum yaptıgım için normal mi diyorum dr iltihap diyor ama ben korkuyorum
sizlerde de oldumu böle bişey
esmeray bende aynı durumdayım her gun iç çamaşır değiştiıroum çok ıslanıo neden bılmıorum
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
Eşim biraz önce evi temizlemeye gitti. O kadar dolmuşum ki o gittiğinden beri ağlıyorum, gözlerim şişti. Neredeyse 1,5 aydır yata çıka hastanedeyiz. Kafamda yapmayı planladığım çok iş vardı ama hamileliğim problemli geçince hiçbir şey yapmaya fırsat bulamadım. Kendim yapamadığım gibi yardım edecek hiçkimsem de yok, her iş eşime kaldı. Canım işinden izin aldı hem başımı bekliyor, hem her işime koşuyor, hem de bana moral vermeye çalışıyor. Kendimi bu dünyada yapayalnız hissediyorum. Daha önce bahsetmiştim benim annem hayatta değil, onun yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki. O yaşasaydı her şeyi benden önce düşünür, ben birşey demeden her işime koşardı. Bir derdin var mı, birşeye ihtiyacın var mı diye soranım yok. Hayatta herşeyi yalnız yaşamak zorunda kaldım. Evlendim her işime kendim koşturdum, belime bağlanacak kırmızı kuşağı bile gittim tuhafiyeden kendim aldım çünkü benden başka düşünen yoktu. Hamile kaldım hamileliğim problemli geçti yine yalnızdım. Doğum yaptım, oğlumu kaybettim yine yalnızdım. Şimdi yine problemli bir hamilelik geçiriyorum ve yine yapayalnızım. Babam ikinci evliliğini yaptı eşiyle bir problemimiz yok ama bir yere kadar işte. Salı veya çarşamba doğum yapacağım diyorum tarih kesinleşsin de öyle gelelim diyorlar. Sanki bir gün önce gelseler, burada bir gün fazladan kalsalar çatlarlar, uzak bir yerde de yaşamıyorlar gelecekleri yer İzmir'e 2,5 saat. Kayınvalidem desen aynı şehirde yaşıyoruz ama o kadar zamandır hastanede yatıyorum sadece bir gün yanıma geldi, arıyor akşamları oğlunu yemeğe çağırıyor, birşeye hitiyacınız var mı diye ona soruyor sanki eşim nereden bilecekse benim eksiğimi gediğimi. Zaten iyice duygusal oldum, herşey zoruma gidiyor. Biliyorum belki insanlara haksızlık ediyorum, belki herşeyi abartıyorum ama şu an çok hassas bir dönemden geçiyorum, zor günler geçiriyorum insanlardan birazcık ilgi beklemek hakkım değil mi. Hayat bindikçe biniyor omuzlarıma, artık hiçbirşeyi sırtlaycak gücüm kalmadı. Kusura bakmayın sizinde canınızı sıktım ama içimi dökecek başka kimsem yok. Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?