Erken doğumdan sonra bebeğini kaybedenler

bi kaç gündür gelip yazdıklarınızı okuyorum ama okduktan sonra hiç bişey yazamıyorum dağalıyorum hepimizin yaşadıkları aynı acılar korkular endişe çaresizlik hepsi tek tek gözümün önüne geliyo ve çıkıyorum hamileliğim iyi ve sizi çok seviyorum rabbim hepinizin gönlünden geçen güzellikleri nasip etsin inşallah uzun uzun yazabildiğim günlerde gelir
 

35. haftayı doldurduğum gün doğum yaptım.2.800 gr doğdu ama hastaneden 2.500 gr çıktı 1 gün küvezde kaldı çünki benim hayati tehlikem oldu. Aşırı bir kanamam olduğu için Çınar'ında tehlikesi oluşmaya başlamış. Normal şartlarda küveze girmeyecekti. İnşallah zamanında sağlıklı bir şekilde doğum yaparsın. Allah yardımcın olsun.
 

Sağol canım. Allahım sanada sağlıklı sıhatli yavruma kavuşmayı nasip etsin inşallah. Benim hikayem, bir çok arkadaşımın hikayesi şimdi burada alev alev yüreği yanan bütün melek annelerine umut olsun. Ateş hiç sönmüyor ama meleğinin kardeşi ateşin başındaki su pınarı oluyor. Yandıkça doya doya kokluyorsun. Allahım isteyen herkeze sağlıklı sıhatli çocuk nasip etsin inşallah.

İnşallah süt iznimi kullanabilirim. Çocuk sahibi olmak bütün melek anneleri gibi benim de çok meşakatliydi. 2007'den beri çocuk sahibi olmak için mücadele verdim. 3 kez dış gebelik amaliyatı oldum. Hepsinde izinliydim 2009'da ikizlerimi doğum yaptım doğum öncesi 15 gün doğum sonrası 2 ay olmak üzere 2,5 ay yoktum zaten son hamileliğimde neredeyse 4 ay evde 2 ay hastanede olmak üzere 6 ay raporlu geçirdim üstünede 6 ayda ücretsiz izin kullandım. Aslında Amirim benim için yasal haklar olsada sabrını zorladı. Tek kuzumun canı sağolsun, sağlığı sıhati yerinde olsun. Bunada şükür.
 
Merhaba hepinize... Yeni katilan melek annelerine bol sabir diliyorum...Uzun zamandir giremedim bugün kontroldeydik cooook sükür ilk defa bugün biraz sevindirici haberler aldik. Masallah cok sükür bebegimin sagligi cok iyiymis bebek icin Allaha sükür hersey yolunda hareket edip duruyor...Benim sürekli yatmaya devam etmem gerekiyor malesef her an kanama korkusuyla...Sürekli kasik agrilarim oluyor.Doktorum ilk hedefimiz 33.hafta diyor... Bir saat sonra, yarin ne olacagini bilmiyorum ve cok korkuyorum...Allahim ayni acilari daha beterini yasatmaz INSALLAH hic birimize...Premete canim bebegimin cinsiyeti belli oldu yine OGLUM olacakmis insallah ve masallah... Hepinizi öpüyorum dualarinizi eksik etmeyin bizdende...
 


anladığım kadarı ile şuanda hamilesin..sizlerin cesaretini, umudunu kırmayı hiç istemem..yazdıklarım ile umutsuzluğa düşmeniz en son isteyeceğim şey. çünkü ben ancak yeniden hamile kalıp bebeğini sağlıkla doğuranlarla umut doluyorum.. hepinize duacıyım.. melek annelerinden gelen her hamile ve doğum haberi beni okadar mutlu ediyor ki..
babam: "senin hayatın tehlikeye giriyor 2'dir, artık hamile kalmana gönlüm razı olmuyor" dedi..ama ben ne olursa olsun, kendi hayatımı tehlikeye atsam bile istiyorum..
sezaryenden 5 ay sonra doktorumun da izni ile 2.ye hamile kaldım. üstelik eşimde varikosel var ve ameliyet olmasına rağmen değerleri düzelmedi, normal morfoloji %1, ileri hareket hiç yok..ama ben 2 kez doğal yoldan hamile kaldım..ilkinde 5. ayda, ikincisinde ilk ayda.. ürolog doğal yoldan hamile kalman büyük ikramiyeyi tuturman gibi olur demişti, ve biz ikramiye bize vurdu diye sevinmiştik, meğer acılara gebeymişim..neyse, ikinci hamileliğimde daha 6 haftalıkken teşhis kondu, kese dış gebeliklerin çoğunda olduğu gibi tüplere değil, 10.000'de 1 görülen bir şekilde rahim ağzına tutunmuş. buna servikal gebelik deniyormuş..orada bebeğin büyüme ihtimali olmadığı gibi kürtaj da yapılamıyormuş. rahmi besleyen bütün büyük damarlar oradan geçiyormuş ve rahimağzının kasılma yeteneği olmadığı için kanama da durmazmış..kanama durmazsa rahmini almamız gerekir dediler..düşüne biliyor musun? 5 ay önce oğlumu toprağa vermişim, zaten yaşayan ölüyüm, bir de hastanede bir çeşit kemoterapi ilacı ile kesenin kendiliğinden küçülüp yok olmasını beklemek zorunda kaldım.hastanede 13. gün düşük başladı, tazzikli ve hiç durmayan bir kanama, allhtan hastanedeyim!!!!!! 15 dakika içinde ameliyetheneye aldılar beni, yine yalvarıyorum, bu sefer de "nolur rahmimi kurtarın" diye.. allaha bin şükür kürtajı yapar yapmaz kanama kendiliğinden durmuş. tabi bu doktorların hiç istemediği bir düşüktü..onlar kanamasız kendiliğinden kesenin küçülmesini istiyorlardı.ama aldığım ilaçlar sayesinde kanama durmuş.. tıbbın gelişmediği bir zaman olsa ben 2 olayda da çoktan ölmüştüm..annem beni doğurduğunda ultrason bile yokmuş! ve annem bana dedi ki: " sen yeniden bir bebek yapabiirsin, ama ben bir tane daha senden yapamam!" işte ozaman annemin de bir anne olduğunu ve toparlanıp en azından onun için yaşamam gerektiğini anladım.
doktor bu servikal gebeliği geçirdiğim sezaryene bağladı. rahim hazır değilmiş ki rahime tutunamamış dedi. ben prof. lütfü önderoğluna gidiyorum ilk kaybımdan sonra , ve çok memnunum ondan.allah razı olsun, servikal gebelikten sayesinde hasarsız kurtuldum. 6 ay daha bekle dedi. 6 ay bittiğinde sezayen olalı da 1 yıl geçmiş olacak. yani nisan ayında.. ben herşeye rağmen tekrar deneyeceğim. uamrım allah bu sefer yüzümüzü güldürür.
merak ettiğim birşey var. ben 2. bebeğimi çok erken bir haftada keybettiğim için tam yaşayamadım. kayıptan sonraki hamilelikleriniz nasıl gidiyor?.. korkulara dayanma gücü oluyor mu insanda? ultrasonda gördüğünde ya da içinde hareket ettiğinde yeniden heves ve mutluluk hissedebiliyor mu insan? bunları öğrenmeye ihtiyacım var..
hamile gördüğümde ilk zamanlar nefret ediyordum, sonra kıskançlık başladı, şimdi de yeniden özeniyorum.. biliyorsun avm'ler, sokaklar, televizyon hep hamilelerle dolu..aslında hep varlardı da bizim bu kadar dikkatimizi çekmiyordu..
kan pıhtılaşması çıktı bende,iğne olacağım allah yani bir hamilelik nasip ederse.. 2.sinde de oluyordum iğne ama teşhis konunca bıraktırttı doktor.

işte böyle, anne olabilmek dışında hiçbirşey ilgimi çekmiyor artık.. bununla yatıp bununla kalkıyorum..çok korkuyorum ama çok da özlüyorum hamileliği..içimde bebeğimin büyümesini, yeniden nefes alabilmeyi çok istiyorum. ben 31 yaşınadayım, eşim 36.. çok aşık olup evlendik, 4 yıl oldu evleneli.. aşkımız mükafatını birgün alacak diye umut ediyorum..yaşadıklarımızdan sonra iyice kenetlendik allaha şükür..onundesteği olmasa asla dayanamazdım. başkalarının çocuklarına bakıp iç çekmek istemiyoruz artık.

sizler hep umutsunuz bize.. allah önce hamile olan melek annelerine sonra da bizim gibi beklemede olanlara önce sabır sonra da sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza almayı nasip etsin inşallah..
 
Yaşadıkların yaşadıklarımız hep çok zor. Bu topikta yazan ya da internete ulaşma imkanı bile olmaya öyle çok melek annesi var ki. Bizi bizden başkası anlamıyor evet ama biz biribirimiz çok iyi anlıyoruz. Sabredeceğiz ve sabrımızın mükafatını inşallah hepimiz alacağız. Yayımlanan listeye baktığında sağlıkla bebeğini kucağına alan melek annelerini görebilirsin. Yaşananlar hiçbir zaman silinmiyor. Neden niçinler hiç bitmiyor ama bu bir imtihan böyle düşünüp meleklerimize eninide sonunda kavuşacağımızı da unutmamalıyız. Bana en çok güç veren bu oldu. Ayrıldığımız meleklerimize bir gün kavuşabilme ümidi. Tabbi rabbim bu dünyada da hiçbir melek annesinin kucağını boş bırakmasın.



yayımlanan listeyi biliyorum, ben başından bugüne herşeyi okudum sayılır.. liste bize nasıl umut oluyor, nasıl... binlerce kere maşallah
umarım nisan ayında ben de o listeye girerim ve bana da uğur getirir. hatta dün gece biraz eski sayfalara dönüp birkez daha okudum..şimdi meleğinin kardeşini kucağına almış ya da şuanda hamile olan arkadaşlarımızın yazılarını..aynı ben şimdi nasıl hissediyorsam herkes benzer ve ortak şeyer hissetmiş. o yüzden, bütün melek anneleri sayesinde benim de umudum var... allah hepinizden razı olsun..iyi ki burada sizinle paylaşabiliyorum
 

oğlunla beraber mutlu huzurlu yaşa ömrün boyunca inşallah...
 

burda güzel bir haber okuyacam senden. çok değil sadece bir kaç ay sonra..sonra doğum yatığını bebeğini kucağına alıp eve gittiğini öğrenecem..sen ümit olacaksın bana... Hiç üzülme... Rabbim okadar merhametli, okadar büyük ki...dualarım seninle arkadaşım.. Kaderdaşım...
 

Canım yeniden işe başlamışsın hayırlı olsun. Ne yapalım eninde sonunda kuzucukları bırakıp işe dönmek zorundayız. Şimdi biz onları bırakıp işe bile gitmek ismiyoruz bu sıpalar büyüyecek "anne ben bu yaz sizle değil arkadaşlarımla tatile çıkacağım" ya da "anne ben bu haftasonu sizinle gelemem kız arkadaşımla buluşacağım" deyip bizi yanlarında istemeyecekler :)


Canım maşallah bu hamileliğinde seni çok iyi buluyorum, tam motive şekilde ilerliyorsun Allah bozmasın. Her zaman derim cehalet saadettir diye gerçekten çok şey bilmek yorucu oluyor. Tolgiş daha yürümüyor prematüre olduğu için daha yeni 9 kilo oldu biraz geç yürüyecek herhalde. Şu an koltuklara, duvarlara tutunarak sıralama modunda valla bu hali bile yorgunluktan öldürüyor yürüdüğü zamanı düşünemiyorum bile. Çok yaramaz bir oğlum var iki saniye yerinde durmuyor. Neredeyse evden dışarı çıkmıyorum ama hiç sıkılmaya fırsat olmuyor. Kaç aydır bizi ilk doğum gününün heyecanı sardı. Ailelerimizin uçak biletlerini aylar önceden aldık. Uzakta olduğumuz için doğumgününde yalnızca benim ve eşimin ailesi olacak bir de burada yaşayan kuzenimle eşi. İnternetten güzel süslemeler aldık, Tolga'ya da kravatlı bir doğum günü kıyafeti aldım bir de güzel pasta siparişi verdim şimdilik hazırlıklarım bunlar. Aslında kafamda daha çok tasarı var ama bakalım gerçekleştirecek zaman bulabilecek miyim. Mesela doğduğu zaman çektiğimiz bazı fotoğrafları aynı pozda şimdi de çekip öncesi sonrası şeklinde bir slayt gösterisi hazırlamak istiyorum. Birkaç gündür fotoğraflarla uğraşıyoruz onlara baktıkça büyüdüğünü anlıyorum, sürekli fotoğraflara bakıp "aaaaaaaaa ne kadar küçükmüş" diyoruz. Çok şükür Allah'a bu günleri gördük. İnan hala bazen bu yaşadıklarımın gerçek olduğuna inanamıyorum, yeniden mutlu olabileceğimi hayal bile edemezdim. Allah bütün melek annelerine en büyük mutlulukları nasip etsin.


Canım benim yazdıkların yüreğimi deldi geçti. Ben de o yoğun bakımın kapısına güzel bir haber alabilmek umuduyla 71 gün gittim geldim. Yavrum kıcasık ömründe çok acılar çekti ameliyat oldu, periton diyalize bağlandı,her gün başka bir şey çıkıyordu. Öldüğü gün kahroldum ama bir yandan da garip bir iç ferahlığı hissettim yavrum artık acı çekmeyecek diye düşündüm. Öldükten sonra öğrendik ki erken doğuma ve uzun süre tpn'yle beslenmeye bağlı olarak karaciğeri iflas etmiş, yaşasaymış da karaciğer nakli yapılması gerekecekmiş. Biz anne olarak ne olursa olsun yavrularımız yaşasın isterdik ama belki onlar giderek onları çok acıların beklediği, üzücü bir hayatın yükünden kurtuldular.


Maşallah ben yerim o oğluşu. Kanamanın sebebi neymiş canım bebek aşağıya mı yerleşmiş. İnşallah düzelebilecek bir durumdur da birazcık olsun rahatlarsın. Neyse bebek iyi olsun da sen yatarsın sabredersin artık. Sonuçta sayılı gün elbet bu günler bitecek ve inan bana yavrunu kucağına aldığında hamilelikte yaşadığın hiçbir sıkıntıyı hatırlamayacaksın.


Canım ben üçüncü hamileliğimde oğlumu kucağıma alabildim. İkincisi 6 haftalık düştü. Oğluma hamile kaldığımda her doktor randevuma korkarak gittim başlarda acaba bebek yaşıyor mu, yine düşük mü olacak diye, hamileliğim ilerledikçe gelişme geriliği başladı mı, kan akımlarında direnç var mı diye. Evet bizim hamileliklerimiz diğer insanlar gibi geçmiyor her saniyesi korku ve stres içinde yaşıyorsun ama o miniğin ultrasonda kıpırdadığını izlediğin birkaç dakika belki de hayatta yeniden mutlu olduğunu, yeniden kalbinin attığını hissettiğin ender anlardan biri. Korkularından dolayı elin varıp bebeğine hiçbir şey alamıyorsun ama her ne kadar kendini dizginlemeye çalışsan da varlığını öğrendiğin ilk andan itibaren onunla ilgili sayısız hayaller kurmaktan kendini alamıyorsun. Özlemlerini, heveslerini hep yarına erteliyorsun ve o beklenen yarın gelip de bebeğini kucağına aldığında sen de yeniden doğuyorsun, durmuş olan hayat yeniden başlıyor. Bence bizim için hayatın tek bir amacı var o da yeniden anne olmak. Bende de kan pıhtılaşması var, hamileliklerimde preeklemsi yaşıyorum. Doktor hamile kaldığında ölüm riski var dedi gülüp geçtim doktora zaten ben oğlumu kaybettikten sonra yeniden anne olana kadar hiç yaşamadım ki...
 

canım ben sezeryandan 7 ay sonra hamile kaldım düşük yaptım ama benim sezeryandan önce 3 düşüğüm daha vardı düşükten 1.5 ay sonra yine hamile kaldım ve kızımı aldım kucağıma yani 6. hamileliğimdi ve şükürler olsun hiçbir problem yaşamadım.
 
Herkese merhaba,

Yeni melek anneleri katılmış aramıza Allah sabır versin, dayanacak güç versin, melek annelerinini kucağını bebişlerle doldursun inşallah...

Duru kızım büyüdü artık, 20 aylık oldu, nisanda 2 yaşına girecek.Zaman nasıl bu kadar çabuk geçti hiç anlamadım.Benim güzel bebeğim hala uslu ve annesini hiç üzmüyor.Konuşmaya başladı.2 kelimelik cümleler kurabiliyor artık.Derdini güzel anlatıyor. Yakında tuvaletini söylemesini de öğrenir diye düşünüyorum. Ne ilginç, günler ne kadar çabuk geçmiş. Hatta bu ayın 16 sında adet oluyorum, kızıma kardeş için çalışmalara bile başlayacağım...Oğlumu unuttum mu? Asla...O hep kalbim de...Oğlumu kaybedeli de mart ayında 3 yıl olacak...Koskoca 3 yıl, hiç görmediğim oğlumu aklımdan 1 gün bile çıkaramadığım koskoca 3 yıl
 
Mapcim,canım senin için hep iyi şeyler hissediyorum,bebeğin bence seni üzmeyecek ve son ana kadar uslu uslu göbüşünde duracak,Allah yardımcın olsun canım.
NKOB ,canım her şeyin yolunda olmasına çok ama çok sevindim.Bebeğin yüzüne kocaman bir gülümseme getirecek.
Horizon,canım benim yaşadıkların çok tanıdık.Allah yaşadıklarının karşılığı olarak seni kat kat mükafatlandıracak inşallah.
FTZEYNEPDURU, ahh arkadaşım kaybın daha çok yeni Allah sabır versin.Ben sezeryanımda 5 ay sonra hamile kaldım ve hiç problem yaşamadan bebeğimi sağlıcakla kucağıma aldım.sezeryandan 6 ay sonrayı bekleyemeden 4. aydan sonra korunmayı bırakmıştım.
Eburcu, işe başlamışsın ne güzel, bebişin büyümüş.Sağlıklı olsun da bebeğin, süt işini ayarlarsın bir şekilde.Sağlıktan önemlisi var mı şu dünyada.
28mavi,maşallah sana,içinin rahat olması çok güzel.Her şey yolunda gidecek ve bebişini kucaklayacaksın inşallah.
Rüyacım,oğluşunu öpüyorum kocaman,maşallah size.
Defnoşum inşallah senden de yakında güzel haberleri alacağız.

Öpüyorum hepinizi...
 
Premetecim, canım, Tolga bebek 1 yaşına girecek,maşallah kocaman olmuş,annesi hazırlıkları da tamamlamış neredeyse :) Yüzün hep gülsün canım, Tolga bebek anneciğinin ve babacığının yüzünü hayat boyu güldürsün inşalllah.


Haaa bu arada beni listenin en altına, köşeye bir yere yazabilirsin, hamilelik müjdesini vereceği tarih :17.02.2012 :)) Ayyy inanmıyorum kendime yaaa bu günleride mi görecektik :)
 
Son düzenleme:

amin allah razı olsun... Güzel rabbim bebeğinle,eşinle mutlu yaşamanızı nasip etsin inşallah.. Darısı bizlerin de başına...
 

canım.. Duru kızını benim için kocaman öp nolur...
 

maşallah suphanallah allah sağlıklı, hayırlı, mutlu bir evlat etsin inşallah...
Dikişlerden yana bir problem olur diye korkuyorum ki hala sızlıyo sanki.. Karın büyüdükçe herhangi bir sıkıntı olmuyor değil mi dikişlerde?
 


Ah ne güzel Allahım tez zamanda tekrar hamile kalmayı nasip etsin. Büymüşsün kızını Allahım kardeşini de nasip etsin. Zamanı gelmiş. Benim yaşım yerinde ama Allahım verse, gerçekten Çınarıma kardeş isterdim. Allah büyük. Darısı başıma diyelim.
 

melek76 inşallah dediğin gibi olur insanın umudu artacağına her geçen gün azalıyor sanki bir daha hiç güzel şeyler olmayacakmış gibi geliyor ben de buradan sizlerler güzel haberleri paylaşmayı o kadar çok istiyorum ki artık ama sanırım her şeyz zamanını bekliyor ne kadar istesek uğraşsak boş
 

rüyacım gözün aydın herşey yolunda allahın izniyle 33 de olacak 38 de bu sefer:) bizleri habersiz bırakma sakın. evet allah hiçbirimize aynı acıları ve daha beterini yaşatmasın inşallah.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…