Allahıma binlerce şükürler olsun ki oğlum sağlıkla yanımda.
Sezeryana girerken aniden bir duygu boşalması oldu asansörde ve çok fazla ağlamaya başladım bn. Girdiğimde çok uyardılar bebek strese girecek vs diye. Ama bn önüme gelene yalvarıyordum, ben 2 tane kaybettim korkuyorum diye. Tabi spinal iğnesinin ardından başka bir ilacı dayamışlar bana. Doğumdan sonra o kadar zor kendime geldim ki.. saatlerce ayılamadım resmen. Şu anda da hala içimde narkoz unutulmuşcasına yorgunum, uykuluyum.
Doğuma giren dr umuzun muayenesi iyi geçti, ertesi gün ekosu çekildi. Ufak bir açıklık varmış kalpte, şurupla geçeceği söylendi. 3 gün kullandık şurubumuzu.
Bende pıhtılaşma sorunu çıktı, dolayısıyla hastanede fazla kaldık. Durdurulamayan bir kanama ihtimaline karşı.
Kan uyuşmazlığı ve ablasının da sarılığı şiddetli geçirmiş olmasından dolayı sarılığına karşı çok fazla emzirmem gerekiyordu, resssmen tüm zamanım emzirme ve yürümeyle(iyileşebilmek için)geçti. cuma günü sarılık değeri 12 çıktı. pek düşük değil yani. bugun de bakılacak, yükseldiyse malum fototerapi.
net elime hiiiçç verilmedi, tlf ise çookk nadir. Ağrılarım o kadar fazla ki..
Ama,
Elhamdulillah elhamdulillah elhamdulillah... Ve Maşaallah:)
Duygularımı yazacak kelimem şu an yok. Sadece yaşadıklarımı yazıyorum. kelimesiz duyguları yaşıyorum sanırım şu an. belki de karşılığı yok..
Bahsedecek o kadar çok şey var ki..
Sizlereyse teşekkürler teşekkürler teşekkürler.. kocamaaaaaannnnnnn.
Bilirsiniz, duam hep şu oldu kayıplarımın ardından; ''Eşimle bana bu zor günlerimizde bi kelime dua eden, elimzi tutan herrrkese Rabbim çocuklarımın inşaallah bana edeceği şefaatten nasip etsin. Sonuçta rahmeti ve hazinesi sınırsız. Neden olmasın ki...''
Şimdi de ediyorum aynı duayı; bebeğimi kucağıma alana kadar Benim kazancım neyse Rabbim bni düşünen herkese de nasip etsin aynı kazancı ve daha fazlasını..
Aileme, arkadaşlarıma ve sizlere...