Yaklaşık 5 yıldır bu foruma üyeyim. Yoruma ihtiyaç duyduğum konularda foruma bakmadan geçmem ancak daha önce hiç yorumda bulunmamıştım.Bu sefer içimdeki acıyı yazarak paylaşmak ve kimsenin beni anlamadığını düşündüğüm şu zamanları daha kolay atlatabilmek için yazıyorum.
Öncelikle tüm şifa bekleyen anne adaylarına ve bebeklerine dualarımı gönderiyorum. Allah yardımcınız olsun, sağ salim kucağınıza alın bebeklerinizi.
Benim hikayeme gelince.. 5 yıllık evliliğimizin 2.yılından sonra anne olma fikri beynimin bir köşesinde yanıp sönmeye başladı. Ergenliğimde pcos ve hormonal dengesizliklerle uğraştığım sonra da Hashimoto hastası olduğumdan içimde hep bir korku vardı. Gerekli kontrollerimi yaptırdım ve sorun yoktu. Özel sağlık sigortamı yaptırdım ve folik asit kullanımına başladım. Ancak eşimin işleri nedeniyle bu fikri biraz daha erteledik. Erteleye erteleye 2016 başına kadar geldik.
Hep korunduğumuz için ne nedir,nasıl olacak, acaba olacak mı gibi bir sürü stres kaynağıyla boğuştuk. Eşim bu seferde kötü bir patron sayesinde maaşını alamıyordu ama olsun yeter ki bir evladımız olsundu.. Artık beklemek istemiyordum.
Nihayet Mayıs'16 da hamile olduğumu öğrendim. Hayatımda hiç bu kadar mutluluk duyduğumu hatırlamıyorum. Hayatımızda tüm kötü giden olaylara rağmen bu güzel haber bizi ve yakın aile fertlerimizi mutlu etmişti. Para pul bulunurdu, bebek kısmetiyle gelirdi, Allah rızkını verirdi...
İdrar testi, kan testi ve ilerleyen günlerinde kadın doğum kontrolleriyle hamile olduğum kesinleşti. Kalp atışını duyduk, her şey yolundaydı. 5.-6. haftalar arasında mide bulantılarım başladı ve her yediğimi istifra etmeye su dahi içememeye başladım. Serumlar ve raporla sonrasında da yıllık izinlerimle yola devam ediyorduk. Haftalar geçiyordu benim mide bulantılarım azalmıyordu, dr ilaçtan pek hoşlanmıyor ve zencefil gibi bitkisel tavsiyelerde bulunuyordu. Ben de nelerin iyi geldiğini bulmaya ve onları yemeye çalışıyordu. Normalde içtiğim su miktarı azaldığı için idrar yolu enfeksiyonu geçiriyordum. Bu nedenle her kontrolde idrar testi ve kültür testi yapılıyordu. Ayrıca iki kere ilk trimesterda az da olsa kanamam oldu. Bebek biraz aşağıdaymış ama ilerleyen haftalarda yukarı çıkarmış ve kanamalarda bundan dolayıymış. Panik olmayı gerektirecek bir şey değildi çünkü aşağıda taşıyıp tamamlayan birçok kadın vardı. 16. haftada bebeğin yukarı çıkmayı başardığını gördükten sonra doktorum bundan sonra kanama olması halinde haber vermem gerektiğini çünkü kanama yapacak etkenin kalmadığını söyledi. Bulantılarım hala devam ediyordu ama alışmaya başlamıştım çünkü bu hissi yaşamak isteyen yüzbinlerce kadın vardı şikayet edemezdim. 18. haftamı tamamladığımda artık içimde gelişen mucizevi varlığın hareketlerini ufak ufak hisseder oldum ve geç de olsa cinsiyetini öğrendik çok önemli olmasa da.. Oğlumuz olacaktı. Yavaş yavaş kilo alıyordum, ancak hala önceki kıyafetlerime girebiliyordum ta ki 22. haftaya kadar.
22.h+ 3. günümde işyerinde otururken içimde bir pıt sesiyle birlikte irkildim ve tuvalete gittim. Günlük pedi dolduracak bir kanama vardı. Hemen doktorumu aradım, sesindeki hoşnutsuzluk endişelerimi arttırdı. Sakin olmaya çalışsam da bir aksilik vardı ama ilk hamileliğim olduğu için anlam veremiyordum ne olduğuna. Ultrasonla bebeğe bakıldı problem yoktu, transvajinal usg ile bakıldı kanama vardı ama nedeni belli değildi. Doktorum yüzü asık bir şekilde haftalık iğne ve yatak istirahati verdi. Ertesi gün için tesadüfen bebeğin detaylı incelemesi için perinatolog randevum vardı, doktorum ona gidince de bu kanamayı söylememi istedi. Perinatolog randevumuzda bebeğimizin çok sağlıklı olduğunu ancak erken doğum olabileceğini öğrendik, bu doktorun da kanamayla ilgili bir fikri yoktu. Rahim ağzım gebelik haftama göre kısaydı (29mm) ancak dikiş tutmazmış.(Kanama varlığı nedeniyle geç..) Doktorumu aradım, iğne üzerine bir de tablet önerdi ve istirahate devam dedi. Anneme, ablama ve birkaç yakın arkadaşıma yolunda gitmeyen bu durumu haber verdim. Ertesi gün akşam koltukta otururken 3 damla su lekesiyle erken doğum hikayemiz başladı. Ayağa kalktığımda neredeyse yarım litre su daha boşaldı. Annem ve ablam iyi ki o sırada bizdelerdi doktorumu aradık hastaneye gittik. Doğum katına çıkarıldım, sadece ağlıyordum su gelmeye devam ediyordu. Doktorum geldiğine usg ile bebeğe baktık kalp atışı vardı, rahimde açılma yoktu. Su epey azalmıştı ve evet kesem patlamıştı. Hastaneye yatış, kan tahlili, idrar tahlili.. Pek ümitli olmasak da bir mucize olur muydu? Buna neden olabilecek etkenler araştırılıyor ancak kesin bir şey söylenmiyordu. Eğer kesedeki delik yukarıdaysa yatışla ve bol sıvıyla kurtarabileceğimiz haftaya kadar dayanabilirdik. Bir gün daha bir gece daha..Kafam aşağıda bacaklarım yukarıda duracak şekilde tuvalete bile kalkmadan yattım. Ancak doğumun yaklaştığına dair hafif kanlı mukus, bel kemiklerimin açılması hissi, oğlumun kafasını aşağıya alması gibi belirtiler başladığında önümüzdeki gün doğum yapacağımı anladım. O gece ağrıdan hiç uyumadım, hep ağladım.. Sabah dr geldiğinde halimden anladığı kadar 3-4 saat içinde doğum olacağını, suni sancı vermeyeceğini sonrası için en sağlıklısının normal doğum olduğunu söyledi. ve doğum odasına 3 saat içinde 3 kere giderek açılmalar takip edildi. Doğum günümden bir gün önce 23.h+ 0 da bebeğim doğdu. 30 dakika yaşam savaşı vermiş, bronşlar gelişmediği için kalbi atmasına rağmen nefes alamadığından aramızdan ayrıldı. Göbek bağının doğum anında bedenime değişi, kafasının geçişi gibi hayatımda unutamayacağım anlar bıraktı. Sadece bana özel ve yalnızca benim hissettiğim.. Doğum sonrası bebeğimi gördüm, saçlarına ellerine ve yüzüne dokundum.4 ekimde oğlumu doğurup 5 ekim doğum günümde toprağa verdim.Allah inancım var isyan etmiyorum, her şey biz insanlar için..
Doğum sonrası sütüm geldi, kesmek için hormon ilacı aldım.3 hafta geçti hala az da olsa sütüm var. 2 hafta kanamam oldu. 1 haftadır beyaz renkte akıntım var. Hala regl olmadım. Yarın da dr kontrolüm var. Buna ne sebep oldu herşey bir araya mı geldi, bundan sonra hamile kalırsam neler yapılacak gibi sorularım var.. Biraz uzatmışım kusuruma bakmayın..
Allah benim gibi bu acıyı yaşayan herkese sabır versin.. Zamanı geldiğinde de hayırlısıyla evlat..