premete ve mhtp bende sizler gibi bebeğimi toprağın altında olduğunu kabullenemiyorum. 10 ay geçti ama 10 aydır yaşadığımı çok farkında değilim berilim için ayaktayım. Kızımın buca kaynaklar mezarlığında sadece kendi gibi minik arkadaşları var yanında her defasında arkadaşlarınla birbirinize sahip çıkın diyorum ondan defalarca koruyamadığım kardeşinden ayırdığım için af diliyorum ama gücüm yetmiyor anneannesi ve dedesi her pazar gidiyorlar ben o kadar güçlü değilim bebeklerle balonlarla çiçeklerle süslediler kızımın cennet mekanını pamuk tenini okşayamadım ıslak toprağını okşuyorum her gidişimde içimden konuşuyorum onunla bende karnımdayken ona başka davranırdım isim seçerken bile kilolu olan beril dedim diğer kızıma bir türlü isim yakıştıramamıştım beren olmasın begün olmasın buket olmasın berra olmasın seçeneğim yok hiç biri kızıma yakışmadı der dururdum ameliyathaneye girerken eşime diğeride beren ona göre çıkar çıkmaz isimlerini bilsinler dedim berenime dededi demiş beyaz kefene sarmaya götürüken civciv berenim annen senin adını beren koydu sen uçtun ama kardeşine allahtan sıhhat dile allah onu bağışlasın bize.Kısmetimiz böyleymiş babası hemşire kucağına verirken sen beril sen beren sin demeliydi ama yazımız böyleymiş. bayram için beril e kıyafetler alıcam cumartesi berenimede yeni çiçekler yeni bebekler yeni balonlar alıcam götürücem kızımında bayramı olsun inşallah rabbim ona yokluğumuzu hissettirmezde benim kokumu ona duyurur kızım korkmaz hiç bir şeyden.