Erken doğumdan sonra bebeğini kaybedenler

canım işte engel olamıyoruz kendimize. içimizde birikenler bianda taşıp akıyor dışarı kendimizde engel olamıyoruz bu yoğunluğa. ne yapalım yaşadıklarımız çok acı. ben hep hayal kuruyorum başka türlü yaşamıma devam etmem mümkün değil.günler zor geçiyo,sayarak geçiyo. yeniden herşeyi yaşayabilmek ve mutlu olmak hayaliyle. bend eçok özlüyorum oğlumu ama gelmiyolar işte.inşalalh herşey güzel olur ve tekrar yaşarız ve u sefer burdan heyecanlarımızı paylaşırız ve umut arayanlara bizumut oluruz inşalalh.kandilde çok dua etim . Rabbim dedim rüyamda bana ya oğlumu göster ya da başka bi bebek göster anne olacağıı ileyim dedim. rüyamda kız bir beebk gördüm. sizce Allah sesimi mi duydu hayallaerim gerçek mi olucak oksa bilinçaltımda kendim mi görmek istedim ve gördüm. neyse ben hayra yorayım .umarım anne olacaksın demek istemiştir. tezzamanda kolayca sağlıkla hayırlısıyla gelirler bebişlerimiz.başka türlü yüzümüz gülmiyecek.

sweetbaby inşallah rüyan gerçek olur. Bir de bence rabbim istemese o tüyayı sen ne kadar bilinçaltında yoğunlaşırsan yoğunlaş yine de göremezdin.Kızlar zaman çok çabuk geçiyor. ışe başlayalı iki haftam dolmuş. Peki ben gebeyken neden zaman geçmek bilmiyordu acaba?

Hadibakem ben de senin gibi çok özlüyorum yavrularımı, işteyken tutuyorum kendimi akşam evde serbest bırakıyorum gözyaşlarımı. Hep geleceği ve hayatımın anlamının daha doğrusu anlamsızlığını düşünüp duruyorum tek amacı var yaşamamın o da sona ulaşmak bebeklerimin beni beklediklerini umduğum yere gitmek zamanın gelince. Rabbim bunu bana nasip edecek inşallah. Gözyaşlarımın acılarımın bütün kederimin mükafatı olacak bu.

ıyi haftalar arkadaşlar. Çok zor bir sınavdan geçiyoruz. Benimde acım hiç dinmiyor. Hep aklımda ölen bebeklerim. Artık uyku uyuyamaz, iş yapamaz oldum. Günler geçtikçe iyi olurum derken kötü olmaya başladım. Kimse anlamıyor ama hala çocuklarımı özlüyorum. Herkez artık unut diyor. Çocuklarımla ilgili konu açtımı.- böyle yapma, bu konuları açma diye konu kapattırıyorlar. Oysa ben sanki başka bir dünyada yaşıyorum. Hep aklımda onlar. En acısıda beni üzün oğlumun kucağımdaki soğuk bedeni onu öpüp kokladığım an. Cenaze arabasında yıkanısı, ominik ellerini ayaklarını iki yana düşürmüş buz gibi o yerde hatarkenki hali. Ben onu koynuma alacakken

eburcu .!.:

İyi haftalar arkadaşlar. Çok zor bir sınavdan geçiyoruz. Benimde acım hiç dinmiyor. Hep aklımda ölen bebeklerim. Artık uyku uyuyamaz, iş yapamaz oldum. Günler geçtikçe iyi olurum derken kötü olmaya başladım. Kimse anlamıyor ama hala çocuklarımı özlüyorum. Herkez artık unut diyor. Çocuklarımla ilgili konu açtımı.- böyle yapma, bu konuları açma diye konu kapattırıyorlar. Oysa ben sanki başka bir dünyada yaşıyorum. Hep aklımda onlar. En acısıda beni üzün oğlumun kucağımdaki soğuk bedeni onu öpüp kokladığım an. Cenaze arabasında yıkanısı, ominik ellerini ayaklarını iki yana düşürmüş buz gibi o yerde hatarkenki hali. Ben onu koynuma alacakken

Genişletmek için tıkla...

Canım başın sağolsun.Daha iyi olacakken daha kötü oluyorum bende bu cuma kendimi toplayabilirsem kabrine gitcem.Allahım güç ver bizlere

hepimize allah sabır versin çok zor bi sınavdan geçiyoruz bide bu bekleme süresi insanı bitiriyo tekrar hamile kalabilir miyim gene erken doğum olur mu sorular hiç bitmiyo kafamda bende artık hiç kimseye hissettirmiyorum çünki kimse anlamıyo yanlız kalıonca düşünüyorum bide sizinle paylaşıyorum sizde yaşadığınız için anlıyabiliyorsunuz bişey paylaşmak istiyorum sizinle ben hamileyken hiç bişeyde hevesim yoktu bişe almak istemiyodum herkez ilk çocuk nasıl almıyosun die hayret ediyodu benim içimden hep ben nasılsa görmiycem geçiyodu yani çocum değilde ben kendimin öleceğini düşünüyodum eşime diyodum onu kollarıma alamıycam sarılamıycam die bide kzımın ismini zeynep koymayı düşünüyordum ama ben hep karnımda severken melek derdim çok tuhaf şeyler yaşadım allah hazırlamış diyorum beni sizde böle şeyler yaşadınız mı

sinannuray .!.:

hepimize allah sabır versin çok zor bi sınavdan geçiyoruz bide bu bekleme süresi insanı bitiriyo tekrar hamile kalabilir miyim gene erken doğum olur mu sorular hiç bitmiyo kafamda bende artık hiç kimseye hissettirmiyorum çünki kimse anlamıyo yanlız kalıonca düşünüyorum bide sizinle paylaşıyorum sizde yaşadığınız için anlıyabiliyorsunuz bişey paylaşmak istiyorum sizinle ben hamileyken hiç bişeyde hevesim yoktu bişe almak istemiyodum herkez ilk çocuk nasıl almıyosun die hayret ediyodu benim içimden hep ben nasılsa görmiycem geçiyodu yani çocum değilde ben kendimin öleceğini düşünüyodum eşime diyodum onu kollarıma alamıycam sarılamıycam die bide kzımın ismini zeynep koymayı düşünüyordum ama ben hep karnımda severken melek derdim çok tuhaf şeyler yaşadım allah hazırlamış diyorum beni sizde böle şeyler yaşadınız mı

Genişletmek için tıkla...

Başın sağolsun canım Rabbim sabır versin bizlere.İçine doğmuş sanki.Annelik duygusu öyle yüce birşey ki bazı şeylerin olacakların ipuçlarını hissediyo insan seni çok ii anlıyorum.Son zamanlarda ben kötü bişeyler olacağını hissediyodum fakat aklıma kötü şeyler getirmemek için başka şeylerle ilgileniyodum korktuğum başıma geldi derler ya evet korktuğum başıma geleli 2 ay oldu Taktir böyleymiş canım Rabbim gelecek yavrularımızı bağışlasın inşallah.4ay kadar beklicem bendeeakannehir

ben daha doktora gitmedim normal doğum fazla beklemem ama kendim rahat değilim tekrar aynı şeyleri yaşamak çok zor olur hamilelik işkence olur heralde hep korkuyla bi yandanda tekrar hamile kalabilirmiyim korkusu kızımda iki senelik evliydim ilk sene korundun ancak ikinci sene kalabilbim offfffffff offffffff rabbim rüya gibi verdi aldı şimdi son haftam olucaktı karrnımda hissedecektim kızımı bizim için umuttu şuan herşeyimi kaybetmiş gibiyim

Evet arkadaşlar, hepimizin acısı aynı ve bizi bizden başka anlayacak insan yok bu kesin. Ben de hamileliğim boyunca hep hayal kurmaya çaılmıştım ama hiç kuramamıştım. Çocuklarımı kollarımda evin içinde bıdık bıdık yürürken felan ama hiç hayal edemiyordum. Demekki olmaycakmış. Şimdide Allahım ben niye yaşıyorum diyorum. ıçimden haykıra haykıra ağlamak geliyor.

Bugün çok kötüyüm.

Bazen düşünüyorum karamsarlığa kapılıyorum. Belkide hiç çocuk sahibi olamıyacağım. Hep yüreğim yanık geçecek hayatım. Allah korkum, cennete çocuklarımı görme umudum olmasa ölmeyi düşünecek kadar bu hayattan soğudum.

kızlar bakıyorum da bugün herkesin karamsarlığı üstünde. ya bi silkinin kendinize gelin.evet ben d eçok üzülüyorum yeri geliyo kendimi çok yalnız hissediyorum yeri geliyo ölmek istiyorum yeri geliyo hep keşkelerle yaşıyorum.böyle yapmayın düntyda herşeyin daha beteri var. bu acılrın da dah beteri evet bizimkisi çok ağır bi yük.taşıması çok ağır bi yük.ama bakın ayalrdır yaşıyoruz tabiki eskisi gibi değil sanki mecburiyetten.ama ben hep daha kötüsünü düşünüp şükretmeey çalışıyorum ya rahmimiz de alınsaydı ya Allah korsun başka bi hastalıkla uğraşmak zorunda kalsaydık ya eşimzie bişey olsaydı.ben içimde umut yeşertmeey çalışıyorum.her an ileriye dair hayal kuruyorum.bu hayallerle umutlarala yaşama gücü buluyorum kendimde. başak türlü olmuyo çünklü.hamile de kalsak korkmıcazmı. hemde nasıl korkucaz ama elimziden geelni yapıp gerisi iöçin Rabbimzie sığınıcaz.Allah o kadar büyükki duyucak sesimizi. ben hep buna inanmak istiyorum bu şekilde motive ediyorum kenimi. çalışmak başlarda zor gelmişti ama şimdi kedimi daah iyi hissediyorum.szii bilmem ama ben yılmıcam devam edicem umut etmeeye. elimden gelen herşeyi yapıcam çünkü anne olmak istiyorum . denizime kardeş istiyorum. onnla paylaşamadığım sevgimi kardeşiyle paylaşıcam. ben de kopuyorum hayattan herşeyden,soyutluyorum kendimi herkesten. ama sonra kendine gel diyorum. zmanının çabuk akıp gitmesini istiyosan bunu yap diyorum. böle stresle bi hastalık olur Allah korusun hamilelik zorlaşır olsada zor geçer.benim hedefelri var. şuan oraya yönelmiş durumdayım. kilo veriyorum.sağlıklı bi hamiellik için.eşimle yrım kalmış hayllerimzi var kendim için olmasa da onun için vazgeçmicem. en d eçok ağlıyorum ama kendimi dinlememeye çalışıyorum dikkeimiş başlka şeye vermeye.aklımda tek şey var bebek.bunun için uğraşıcam. lütfen artık üzmeyin kendinzizi. burası umut dolu bi topik olsun.güzel haberler alıp sevinelim. ben çok inanıyorum. önüğmüzdeki yıl herkesin altında tickerlar oluak hamilelik haftasını ya da beebkelrini göstereen. ama önce istemeliyiz.şu ölüm lafını faaln atın ağzınızdan meleklerinzii de üzmeyin onalr bize kardeş gönderecekelri günleri bekliyolar. oğlum kardeşini gönderecek bunu biliyorum.

Canlarım sweetbaby'e katılıyorum. Katlanılması çok zor bir acımız var ve bu acıyı ömür boyu taşımaya mecburuz ama ne olursa olsun kendimizi bırakmamız gerekir. Biliyorum ben de dahil çoğumuz elimizde olsa şu an yaşamayı tercih etmezdik ama madem yaşamaya mecburuz kendimizi umutsuzluğa kaptırmamız gerekiyor. Sweetciğimin dediği gibi evlatlarımız kaybettiğimiz gibi rahimimizi de kaybedip, çocuk sahibi olma şansımızı tamamen yitirebilirdik. Nitekim burada örnekleri var. Edaöznur arkadaşımız hem erken doğumla kızını kaybetmiş hem de sezeryanda rahmi alınmış ama o bile yine de umudunu yitirmemiş evlatlık alarak anneliği tadacağı umuduyla ayakta duruyor. Pes etmeye hakkımız yok kızlar. Bizler çok özel bebeklerin anneleriyiz hiç olmazsa onlara layık anneler olmak için güçlü olmalıyız. Sabretmekten, daha beterinden korunmak için bu günümüze şükretmekten, tevekkül etmekten ve umut etmekten başka yapacak birşey yok.

Vallahi arkadaşlar içinizi karartmak için söylememiştim. Sağdece duygularmı paylaştım. Elimden geleni yapmaya çalışıyorum ama Bazen ümidim kırılıyor, kendimi bu mutsuzluktan kurtaramıyorum. Allahım yardım etsin. Bugünleri yaşamışa dönelim inşallah.

eburcucum canım. hepimiz emin ol ümidimizi kaybediyoruz hemd e biçok kez. sen şimdi böle umut dolu konuştum diye haayal kuruyorum diye hep böylemiyim sanıyosun.içim kan ağlıyo. çok zman kendi içime çekiliyorum. ama günleri saya saya bitirmeye çalışıyorum. her gün yalvarıyorum Allaha bian önce sağlıkla sıhhatle bebeğime kavuşayım diye. yarım kaln hayallerimiz tamamlansın, sonu kötü biten hikayemiz de birden mutlu son oluversin diye. emin ol yalnız değilsin hepimzi o gelgitleri yaşıyoruz. ama Allah korusun başka türlü hasta olursun ozmana daha çok beklemen gerekecek.emin ol hepimiz bi gün burdan gzüel haberleri vericez.bak bazı arkadaşalr denemelere başladı. bizim d esıramız gelicek. elimziden geeln herşeyi yapıcaz tekrar aynı günelri yaşamak için.ümidini kaybetme canım. hele inancını hiç. Rabbim sesimizi duyacak yüzümüzü güldürecek.

BENİDE ALIN ARANIZA MELEK ANNELERİ...
Çok güzel umutlarla çıkmıştık yola.evlendiğimden beri bir bebek hasreti vardı bende heralde yaşayacaklarım malum olmuştu bana.
3 tane düşük yaptım.araştırmalar ....hastaneler...vs
4. hamileliğim için doktorum bu sefer aşılama deneyelim dedi.denedik şükürler olsun yine hamile kalmıştım.bu sefer düşmemişti bebeğim 24 haftaya kadar kadar gemiştik.bir oğlum olacaktı.hayallerimi yere göğe sığdıramıyodum.onunla yapacaklatrım,onunla yaşıcaklarım...çok sabırsızlanıyodum bir an önce vakit dolsun diye.sonra kontrole gittiğimde doktorum suyun çok az kalmış dedi.az az suyum gelmiş anlayamadık.dok.burda kuvez yok seni başka yere sevketmem gerekiyo dedi.fazla çaktırmadı ama bu iyi olmadı dedi.ve durumu bize anlattı.24 haftalık bebeğin doğarsa yaşama şansı pek yok.ama doktorlara görede suyu gelmiş bir hastayı doğuma alırlar...bize herşeyi açık açık anlattı allah razı olsun.beni fakülteye sevketti.ordada bana olasılıkları anlattılar.enfeksiyon kapabilirsin.beklememizin çok fazla gereği yok diye ve bebek doğarsada boş küvez yok diye anlattılar kabul edip öyle yatacaksın hastanede.tabiki göze alamazdım yer yok diye benim bebeğiminde yaşama şansı olabilirdi.ben şansımı başka yerlerde denemek istedim.ben trabzonda oturuyorum.kalktım ankaraya gittim.
ordada doktor kalkmış gelmişsin buralara kadar bari yatırayım dedi.buraya kadar niye geldin dedi.bende yapabileceğim ne varsa yapmak istedim elimden ne kadarı gelirse gerisi allaha kalmış.çünkü ona okadar çok ihtiyacım vardıki beni doktorlar anlayamazdı tabikide.
doktor nekadar bebeği içerde tutarsak okadar şansımız artar dedi.ama yine birsürü olasılıklar saydılar ve kabul ediyomusun bütün bunları dediler...ben hiç düşünmeden evet dedim tabikide.onu yok edemezdim...
bebeğim ozamanlarda 515 gr dı daha.hergün biraz daha büyüdüğüne şükrederek 28.3 haftaya kadar geldik.hastanedeki psikolojimi anlatamam...herkesden ayrı 1 ay hastanede yattım.
tam annem, eşim beni görmeye gelmişlerdi ve o güm dönüyolardı trabzona ki ...aradım bilet almayın benim sancım başladı diye gitmediler.enfeksiyonum 2 ye katladı ve sancım sebebiyle beni doğumhaneye aldılar.sancım arttıkça arttı.ben beni sezeryana alırlar diye düşünürken normal doğum yapacaksın dediler.haftasonuydu.asistanlara kalmıştım.bana 17 saat sancı çektirdiler...ve hiç açıklığım olmuyordu.benki acıya karşı çok dayanıklıyım benim bile sesim gökyüzüne kadar çıktı.ve 17 saatten sonra tekrar ultrasona koydu beni bebek dönmemiş dedi.akşam ultrasona koymuştu beni 2 saate doğurursun demişti..oda okadar anladı işte.
en son başkaları geldi baktıda dedilerki bebek havasız kalıp ölebilir seni acil sezeryana almamız lazım...inanın okadar saat sancı çekmişken normal doğurayım demesi lazımken ben o an nasıl mutlu olduğumu anlatamam.artık dayanılır gibi değildi artık okadar saatten sonra...
hep düşünürdüm acaba bebeğim yaşıcakmı,ölecekmi ölse bile bana söylerlermi..
1 ay boyunca neler kurup kaldırmıştım.ve ameliyata girdim ayıldığımda babası bana msj attı annesi biraz saçları var diye..ben anladımki yaşıyo miniğim

1.300 gr doğdu.herkez telaş içinde mutluluktan görmek için sabırsızlanıyolardı.bende öyle ama yaşadığını bilmek bile yetiyodu...içimde korkular olsada dünyanın en mutlu insanı bendim o anda.bende gittim bebeğimi görmeye.ve gördüm o anki duygumu anlatamam,hayatımda ilk defa böyle bir mutluluk yaşamıştım.ayaklarım yerden kesilmişti.ama çok uzun sürmedi bu mutluluk 2 gün yaşadı meleğim...ahhhh sonra öldüğünü söylediler...
ankaradan ayrılma zamanı gelmişti ölen bebeğimle birlikte döndük ve gömdük.allah hiçbir kuluna evlat acısı vermesin.insanın elinden hiçbirşey gelmemesi çok kötü bişey.zaten elimde olsa ömrümden ömür verirdim ama taktir ilahi böyle...psikolojim çok bozuk...arasıra yüküm ağır gelsede yinede allah kullarına kaldıramayacağı yükü vermezmiş.buda bir sınav ve allah çok büyük.inşallah güldürür beni ve benim gibileri.8 ay oldu sanki dün gibi ve ben tekrar kazayla hamile kaldım yine düştü.yine kısmet diilmiş demekki.
ben artık sadece oğlumun mezarına gidebiliyorum.baş ucunda bir çam dikilmişti o bile büyümeye başladı ama benim oğlum hep küçücük kalacak belki kardeşleri olacak ama onlar abilerini hiç tanımayacak...şu içim nasıl bir bilseniz...insanın evinde bir bebişin olmaması çok kötü bir duygu.sanki boşmuş gibi hep hayal kuruyoruz eşimle inşallah bir gün kısmet olur.evleneli 5 yıl oldu hep çocuk konusuyla geçtiği için hiçbirşey anlamadım desem inanın ama öyle kapıldıkki bebek olsun diye...düşünüyorumda sanki olmayınca yinede bişey anlamıcam gibi geliyo çünkü bu bizim sıkıntımız oldu...allaha şükür eşimle mutluyuz ama bide evimiz şenlense çok daha güzel olacak.
allahım hiç kimseye böyle acılar vermesin.isteyen herkese çocuk nasip etsin.ve böyle acılar yaşayanlara allah sabırlar versin.ateş düştüğü yeri yakıyo...siz beni çok iyi anlarsınız.buda benim hikayem...

ALLAHIM BİZEDE HAYIRLI EVLATLAR NASİP ETSİN.
ALLAHIM KÜVEZDE BEBEĞİ YATANLARA VE ONLARI NE UMUTLARLA BEKLEYEN ANNE VE BABALARA YARDIM ETSİN...


Ve allahım meleğimi okadar güzel yaratmışki herkes dedi bu yaşasada nazardan ölürdü heralde.onun yüzü gözümün önünden gitmiyo bi türlü...melek oldu gitti yavrum
ARASIRA BENİ ÇEVREMDE HİÇKİMSENİN ANLAYAMADIĞINI DÜŞÜNÜYORUM HEP YANLIZ OLDUĞUMU...ATEŞ DÜŞTÜĞÜ YERİ YAKIYO...BİZİ BİZDEN DAHA İYİ ANLAYA OLMAZ...

Özlemimsin aramıza hoşgeldin. Gerçi burası hoş gelinecek bir yer değil ama en azından seni anlayan insanlar arasındasın. Hepimizin seninki gibi mutlu sonla bitmeyen bir hikayesi var, ebedi vuslata ertelediğimiz özlemlerimiz var ve içimizde durmadan kanayan bir yara var. ınşallah bizim de bir gün yüzümüz güler, yine de umudumuz var.

özlemimsin arkadaşım ben senin açtığın topikten okumuştum hikayeni. Çok sabırlı bir anneymişsin o durumlara katlanıp bebeğini 500 gr dan 1300 gra kadar büyütebilmişsin. Elinden geleni yapmışsın. Herhalde doktorların da iyiydi o kadar tutabildiler bebeği karnında suyun geldikten sonra. Ben suyum boşaldıktan iki gün sonra doğum başladı ve acil sezeryana alındım. ıkiz bebeklerim melek oldu
. Hala kabul edemedim nasıl oluyor da onlardan ayrı yaşamaya devam ediyorum diye. Eburcu bu açıdan seninle aynı duygular içindeyiz. Gitsem gidem.yorum kalsam istemiyorum. Bu kadar acıya nasıl dayandığımı da bilmiyorum. Bunu ne ben ne de yavrularım hakettik. Bir de ağabeyleri var o da melek oldu.
Tek isteğim bir kez olsun onları görüp koklayabilmek o da ahirete kaldı.

Özlemimsin. Allah sana da sabır versin. Allah bütün melek annelerinin yardımcısı olsun. ınşallah bütün melek annleri yavrularına en kısa zamanda kavuşur. Herkezin 2 tane 3 tane meleklerinin kardeşleri olur da bugünleri ve bu acıları yaşamış gibi olur.
Allahım ona olan inancımızı kaybettirmesin. ıçimizden umudu eksik etmesin, taşıyamaıyacağız yükler vermesin. Allahım hepimizin yardımcısı olsun inşallah. Güzel haberler duymayı nasip etsin.