premete ben senin içten samimi fikirlerine çok önem veriyorum ve benim için de en güzelini istediğini biliyorum ben seni böyle kabul etmez miyim hiç? başımın üstünde, kalbimdesin arkadaşım. Ben de kendimi çok hayal etmiştim bebeklerimin biri sağımda biri solumda yatacaktı hastaneden gelince. Şu anda bile ağlıyorum neler hayal ettim neler buldum.
Bir gün olur bir mucize beni bulursa ilk önce sizlerle paylaşırım söz.
Eburcu arkadaşım ben de çok düşündüm taşıyıcı anne olayını. Hatta eşim yurtdışına gidelim taşıyıcı anne deneyelim bile dedi. O hep daha çok istemişti çocuk olayını her zaman baştan beri. Ama ben içime sindiremiyorum bunu. Benim bebeğimi başkasının kanı besleyecek. O kişi ben olmalıydım.
Bu arada evlat edinmekten de bahsetmişsin arkadaşım. Ben il sosyal hizmetler müdürlüğüne başvurdum burada paylaşmamıştım sen konuyu açınca paylaşmak istedim. Karlı buz gibi bir gündü. O gün tesadüf birkaç aile daha oradaydı. Ben tek başıma gitmiştim eşim gelememişti belki orada olmayı kaldıramayacaktı. Yaklaşık yarım saat bekledikten sonra sosyal hizmet uzmanı olan bayan ile görüşebildim. Kendisine evlat edinme başvurusu yapmak istediğimi belirttim bana verdiği tepki hepiniz anlaşmış gibi bugün mü geldiniz? demek oldu. Oraya o kadar çekinerek gitmiştim ki bu söz başımdan aşağı kaynar sular döktü adeta. Eşimi sordu ben tek başıma geldiğimi ancak eşimle birlikte karar verdiğimizi söyledim. Eşinizle birlikte geleceksiniz dedi. En azından bilgi alamaz mıyım şimdi dedim. Kendisi bana ayak üstü kanundan bahsetti eşimin ve benim yaşımız gereği bize verilebilecek çocuğun erkek istersek en az 3 kız istersek en az 4 yaşında olabileceğini belirtti. Yasa böyle dedi. Ellerinde en çok yenidoğan bebekler oluyormuş ama eşimle ikimizin yaşı toplanıyor bu değer ikiye bölünüyor ve 40 çıkarılıyor. Kalan değer 1. Sıramız erkek için 2 kız için 3 yıl sonra gelecekmiş. Dolayısı ile sıramızın geldiği zaman bu değer erkek için 3 e kız için 4 e karşılık geliyor. Ben 3 yada 4 yaşında bir çocuk değil bebek istiyorum. 3-4 yaşına gelmiş çocuğu nasıl istediğim gibi yetiştirebilirim ki? Kişiliğinin önemli bir bölümü zaten yerleşmiş oluyor. Arkadaşlar oradan nasıl bir psikoloji ile ayrıldım. Nasıl üzgündüm tahmin edersiniz. Ama kendime değil orada sahiplenilmeyi bekleyen ama saçma sapan yasalar yüzünden şefkate sıcak bir yuvaya hasret minicik bebeklere üzüldüm. Ne imkanlara kavuşabilecekken orada bir yetimhane odasında yapayalnız ağlayan bir bebek geldi gözümün önüne.
Kader...
Bir gün olur bir mucize beni bulursa ilk önce sizlerle paylaşırım söz.
Eburcu arkadaşım ben de çok düşündüm taşıyıcı anne olayını. Hatta eşim yurtdışına gidelim taşıyıcı anne deneyelim bile dedi. O hep daha çok istemişti çocuk olayını her zaman baştan beri. Ama ben içime sindiremiyorum bunu. Benim bebeğimi başkasının kanı besleyecek. O kişi ben olmalıydım.
Bu arada evlat edinmekten de bahsetmişsin arkadaşım. Ben il sosyal hizmetler müdürlüğüne başvurdum burada paylaşmamıştım sen konuyu açınca paylaşmak istedim. Karlı buz gibi bir gündü. O gün tesadüf birkaç aile daha oradaydı. Ben tek başıma gitmiştim eşim gelememişti belki orada olmayı kaldıramayacaktı. Yaklaşık yarım saat bekledikten sonra sosyal hizmet uzmanı olan bayan ile görüşebildim. Kendisine evlat edinme başvurusu yapmak istediğimi belirttim bana verdiği tepki hepiniz anlaşmış gibi bugün mü geldiniz? demek oldu. Oraya o kadar çekinerek gitmiştim ki bu söz başımdan aşağı kaynar sular döktü adeta. Eşimi sordu ben tek başıma geldiğimi ancak eşimle birlikte karar verdiğimizi söyledim. Eşinizle birlikte geleceksiniz dedi. En azından bilgi alamaz mıyım şimdi dedim. Kendisi bana ayak üstü kanundan bahsetti eşimin ve benim yaşımız gereği bize verilebilecek çocuğun erkek istersek en az 3 kız istersek en az 4 yaşında olabileceğini belirtti. Yasa böyle dedi. Ellerinde en çok yenidoğan bebekler oluyormuş ama eşimle ikimizin yaşı toplanıyor bu değer ikiye bölünüyor ve 40 çıkarılıyor. Kalan değer 1. Sıramız erkek için 2 kız için 3 yıl sonra gelecekmiş. Dolayısı ile sıramızın geldiği zaman bu değer erkek için 3 e kız için 4 e karşılık geliyor. Ben 3 yada 4 yaşında bir çocuk değil bebek istiyorum. 3-4 yaşına gelmiş çocuğu nasıl istediğim gibi yetiştirebilirim ki? Kişiliğinin önemli bir bölümü zaten yerleşmiş oluyor. Arkadaşlar oradan nasıl bir psikoloji ile ayrıldım. Nasıl üzgündüm tahmin edersiniz. Ama kendime değil orada sahiplenilmeyi bekleyen ama saçma sapan yasalar yüzünden şefkate sıcak bir yuvaya hasret minicik bebeklere üzüldüm. Ne imkanlara kavuşabilecekken orada bir yetimhane odasında yapayalnız ağlayan bir bebek geldi gözümün önüne.
Kader...