şeymacım Allah sabır evrsin. ben de bebeğimin mezarına çok yakınızm ama gidemiyorum. çarşıya çıkarken hep mezarlığın yanından geçiyoruz hep dua ediyorum ağlaya ağlaya gidip ağlaya ağlaya geliyorum ama gidemiyorum işte. ama eşim gidiyo fırsat buldukça hep özür dile oğlumdan gelemediğim için diyorum. her akşam dua okuyup gönderiyorum.yani içim rahat değil gidemediğim için küsücek gibi geliyo ama gidemiyorum daaynamıyorum işte.
malesef etrafa öyle düşüncesiz insanalr olab,iliyo. senin yanan canını daha da yakmaya çalışanlar olabilir ama Allah herşeyi görüyo. senin bunlara sabredip dayanmaya çalıştığını d onmların seni üzmek için yapttkları acımasızlıkları da. sen bebek sahibi olmak için elinden geleni yapıyosun vazgeçmede hayırlısı nezmansa ozman olsun etraftakilerdin ne dediği önemli değil. benim etrafımda öyle insanalr yok Allaha şükür. herkes beni kırmamaya çalışıyor ama farkında olmadan bazen hatırlatıp eskiye döndürdükelri kendilerinden öyel bahsederken kırıldığım oluyo ama napıcaksın. herkesin canı bizim gibi yanmıyoki anlasınlar.yani birilerinin çocukalrından tatlı talı bahsetmeleri bile insana dokunabiliyo bazen. ama işte napalım bzide bu acıalrı çekicekmişiz. Allahım sabır dayanma güzü versin bize. en azından ielrek kırmaya çalışan yok ya da ben öyle sanmak istiyorum.ama herkesten beklediğini bulamuyosun işte. yaşadığın acını yanında hayalkırıklıkları da geliyo. bunalrı da malesef bu şekilde öğrenmemiz gerekiyomuş.neyse takma kafanı canım. Allah herkesin niyetini görüyo. hayatı da insanalrı da çok acı bişekilde tanımış olduk ne yazıkki...