premete ben senin içten samimi fikirlerine çok önem veriyorum ve benim için de en güzelini istediğini biliyorum ben seni böyle kabul etmez miyim hiç? başımın üstünde, kalbimdesin arkadaşım. Ben de kendimi çok hayal etmiştim bebeklerimin biri sağımda biri solumda yatacaktı hastaneden gelince. Şu anda bile ağlıyorum neler hayal ettim neler buldum.
Bir gün olur bir mucize beni bulursa ilk önce sizlerle paylaşırım söz.
Eburcu arkadaşım ben de çok düşündüm taşıyıcı anne olayını. Hatta eşim yurtdışına gidelim taşıyıcı anne deneyelim bile dedi. O hep daha çok istemişti çocuk olayını her zaman baştan beri. Ama ben içime sindiremiyorum bunu. Benim bebeğimi başkasının kanı besleyecek. O kişi ben olmalıydım.
Bu arada evlat edinmekten de bahsetmişsin arkadaşım. Ben il sosyal hizmetler müdürlüğüne başvurdum burada paylaşmamıştım sen konuyu açınca paylaşmak istedim. Karlı buz gibi bir gündü. O gün tesadüf birkaç aile daha oradaydı. Ben tek başıma gitmiştim eşim gelememişti belki orada olmayı kaldıramayacaktı. Yaklaşık yarım saat bekledikten sonra sosyal hizmet uzmanı olan bayan ile görüşebildim. Kendisine evlat edinme başvurusu yapmak istediğimi belirttim bana verdiği tepki hepiniz anlaşmış gibi bugün mü geldiniz? demek oldu. Oraya o kadar çekinerek gitmiştim ki bu söz başımdan aşağı kaynar sular döktü adeta. Eşimi sordu ben tek başıma geldiğimi ancak eşimle birlikte karar verdiğimizi söyledim. Eşinizle birlikte geleceksiniz dedi. En azından bilgi alamaz mıyım şimdi dedim. Kendisi bana ayak üstü kanundan bahsetti eşimin ve benim yaşımız gereği bize verilebilecek çocuğun erkek istersek en az 3 kız istersek en az 4 yaşında olabileceğini belirtti. Yasa böyle dedi. Ellerinde en çok yenidoğan bebekler oluyormuş ama eşimle ikimizin yaşı toplanıyor bu değer ikiye bölünüyor ve 40 çıkarılıyor. Kalan değer 1. Sıramız erkek için 2 kız için 3 yıl sonra gelecekmiş. Dolayısı ile sıramızın geldiği zaman bu değer erkek için 3 e kız için 4 e karşılık geliyor. Ben 3 yada 4 yaşında bir çocuk değil bebek istiyorum. 3-4 yaşına gelmiş çocuğu nasıl istediğim gibi yetiştirebilirim ki? Kişiliğinin önemli bir bölümü zaten yerleşmiş oluyor. Arkadaşlar oradan nasıl bir psikoloji ile ayrıldım. Nasıl üzgündüm tahmin edersiniz. Ama kendime değil orada sahiplenilmeyi bekleyen ama saçma sapan yasalar yüzünden şefkate sıcak bir yuvaya hasret minicik bebeklere üzüldüm. Ne imkanlara kavuşabilecekken orada bir yetimhane odasında yapayalnız ağlayan bir bebek geldi gözümün önüne.
Kader...
offff yani herşey çok zor valla..
mrb kızlar
nasılsınız
buğün doktura gittim
intihapm oluşmuş dedi
çok değil dedi
fitil verdi
eğer hamileysem zarar vermez dedi
böyle işte
nezormuş şey beklemek onsuz
geçen hergünüm anlamsız
sanki yaşama sebebim oymuşş
içimde bir acı
hayallerim hep onun üzerine
beni mutlu eden tek şey hamile olmak bebeğimi kucagıma
aldığımı hayal etmekk
gel gell hadi gel gel annene
geçmiş olsun canım nasılsın şimdi...
tmm resim koymuyorum kimse üzülmesin dün doktora gitmem gerekiyordu 40 bitince gel demişti ama gitmek istemiyorum yüzünü görmek istemiyorum artık doktorlardan nefret ediyorum ama gitmem gerekiyo galiba araştırma için güvenim kalmadı bide bu korunma konusunda çok kararsızım bi yanım korun ikinci bi kaybı kaldıramazsın diyo bi yanım kucağım boş kalmasın bekleme diyo ne yapsam 18 gün daha beklesem iki ay olur yeterli midir
ben normel dogum yaptım doktorum 3 ay demişti sende bekle istersen...
doktor ne dedi parça falan kalmamış dimi bir sorun yok inşallah..
premete aynen dediğin gibi saçma sapan yasalar yüzünde başvuran ailelerde çok azı bebek alabiliyor
çoğunun hayalleri hayal olarak kalıyor
ilginç bir tesadüf oldu. az önce milliyet in internet sitesinde okudum her ikisi de ikinci evliliğini yapmış olan bir çift boşanıyor 25 günlük ikiz bebekleri var anne de baba da istemiyor ikizleri çünkü her ikisinin de ilk evliliklerinde 2 er çocukları varmış ve ikizlere bakamazlarmış
hatta kadın 25 günlük bebekleri adamın çalıştığı kurumun önüne koyup gitmiş kızlar düşünebiliyor musunuz? neyse en azından çöpe atmamış diye sevinmek lazım. Bebekler sosyal hizmetlere verilmiş.
Şimdi ikiz bebeğini kaybeden ben veya benim gibi olup da evlat edinme fikrine açık biri gidip istese verseler nasıl değişir herşey hem o masumlar için hem bizim için yuvamıza mutluluk dolar ama olmuyor işte sebep: yasalar. İnsan alın yasanızı başınıza çalın demek istiyor. Sitede resimleri de var iki oğlan aklıma benim meleklerim geldi. Onlar cennette huzurlu mutlu olsunlar artık tek avuntum bu.
bu nasıl birşey böyle ya maden neden çoçuk yapıyorsun şimdi kimse cahil degil herşey heryerde gösteriliyor
bende geçen tv habelerde anne baba internet cafede bebek oyununa dalıyor bebekleri evde unutuyorlar bebek ölüyor otopsiye göre açlıktan ölmüş nasıl anne bababunlar ya insan evladını nasıl unutur anlamıyorum mafoldumben