eşimin annesi 87 yaşında. Evlendiğimizin ilk haftası büyük görümcem beni arayıp bizde adettir kv davet edilir dedi bende salak gibi yedim davet ettim. Tam 50 gün kaldı. Kardeşimin düğünü olmasa başka bir şehire gidecek olmasam kesinlikle çok daha uzun kalacaktı.
ilk başlarda annene bakmak istemiyorlar bize kakalama peşindeler diye diye dilimde tüy bitti. Eşim hep onları savundu. Annesi için olmayacak şeylerde bile kavga etti. 7 aylık evliydim 5 aylık kadar hamileyken nerdeyse 5.5 ay bizde kalkmıştı toplamda. Benim annem yok vefat etti hayatta olsaydı eminim o koymuştu kv kapıya! Yada beni çekip almıştı hooopne oluyoruz diye! Sonra bebeğim oldu 4.5 aylıkken bir ay kalmaya geldi. En sonunda eşimle büyük kavga ettim ya annen ya ben diye. Yeğenleri olan görümceler bir kere kapıdan bile uğramazken anneleri bizdeyken her haftasonu plansız programsız habersiz damlarlardı. 25 Temmuz o büyük gün geldiler aldılar sonunda annelerini. Bendeyken ev tutulsun bu kadına bakıcı koyalım dediğimizde görümcelerim benim ölümü çiğnemeden anneme öyle birşey yapılamaz diyordu. Bizden 25 Temmuz günü aldılar toplam üç hafta iki görümcede kaldı Ağustos sonu ev tutuldu

kendileri bile bakamadı. Sonuçta artık kendileriyle ayda bir belki görüşüyorum aramıyorum etmiyorum. Benimle kavga eden eşimde herşeyi gördü artık hiç sıkıntı yapmıyor. Oğlum 1 yaşını doldurdu bana 5 dk mesafede oturan görümcelerimden biri iki defa geldi biri bir defa yeğenlerini görmeye anneleri bizde olmadan. Senin oğluna karşı olan ilgisizliği sen kabul edecek kadar midesiz misin dedim haklısın dedi eşim.Kendisininde eski yakınlığı yok. Kv zaten gelmez artık kendi evi var her çocuğu bir gün kalıyor yanına sıraya soktular. Diyeceğim o ki ayda bir Bile görüşüyorken bu kadar rahatsam hiç görüşmesem kimbilir nasıl bir cennet yaşarım

