- 30 Mayıs 2015
- 5.096
- 12.427
- 448
- 33
Kendimi ovdugumu mu dusunuyorsunuz?şöyle kendimi övmeli bir konu açmak istiyorum destekleyecek olanlar beğensin
Çok güzel söyledinOkurken yoruldum amannn zıkkım yesinler uğraşamam.
Ben kendinizi gereksiz yorduğunuzu düşünüyorum başka birşey değil. Çok istiyorsan kendine yap ye eşine klasik şeylerden yap gitsin hatta yapma yanii.Kendimi ovdugumu mu dusunuyorsunuz?
O senin güzelliğin canım sağ ol.Çok güzel söyledin
Karısına insan gibi davranmayan isterse günde 1000 rekat kılsın n.h görür o cennet yüzünü!Benim eşim ben onu tanıdım tanıyalı benden bir kere özür dilemedi. Burnu yere düşse almaz, kimseye minnet etmez, oldugu kadar der. Zaafsız biri. Kadına, yemege, paraya zaafı olmayan biri. Sadece dini konular onun vazgecilmezidir. Namazları mesela. Ben mutfagı, koca koca köklü yemek kitaplarina, diger zevklerimden kisarak para ayiracak kadar severim. (kendime odul olarak her ay bir tane alma karar vermistim) Belki ben pasif sekilde onu istemedigi seyleri yemeye inat ediyorumdur. Sadece fikirlere bakmak istedim buraya yazarak.
Kaybettigim en guzel 20 yilimdan sonra zaten geriye ne kaldi ki diye dusunuyorum.Karısına insan gibi davranmayan isterse günde 1000 rekat kılsın n.h görür o cennet yüzünü!
Kul hakkınıza girmiş dinden bahsediyor bi de! Allah bilir neler gizliyor şu bağımlılığının arkasına!
Aklın varsa sittiri çekersin.
Geri kalan ömrünü insanca yaşayamayacak olmak üzmüyor mu?
Olur mu öyle şey? 1 gününüz bile kalsa insanca muameleyi tebrik teşekkür edilmeyi hakediyorsunuz.Kaybettigim en guzel 20 yilimdan sonra zaten geriye ne kaldi ki diye dusunuyorum.
Dışarı çıkmama izin vermez,anca birlikte çıkarız demeniz beni üzdü. O olmasa evde tıkılı mı kalacaksınız? Evli değilim ilerde böyle bişey olsa eşim için asla özenip yemek bile yapmazdım. Dışarı çıkıp kafa dağıtmaya herkesin ihtiyacı olur. Nasıl kabullendiniz ve normalmiş gibi anlatınız ona takıldım .Merhaba arkadaşlar,
Belki bu konu defalarca açılmıştır. Ben yemek yapmayı çok seven bir insanım. Yapacağım ekmeğin mayasını üç gün önceden hazırlamak, dürümün etini ve lavaşını kendim yapmak, tiramisunun kedidillerini bile evde yapmak… Mutfakta geçirdiğim vakitten asla sıkılmam ve her gün sofraya bir yenilik getirmeye çalışırım.
Zaten eşim dışarıya çıkmama izin vermeyen bir insan. Bir dışarı hayatım yok; birlikte gittiğimiz, gezdiğimiz herhangi bir yer olmuyor. Ben de dışarıda yiyebileceğim lezzetleri eve getirmeye çalışıyorum. Mesela haftada bir defa Hatay döner yaparım ya da Big Mac Taco denemesi yaparım. Bugün de hamburger menüsü yapmak istedim. Araştırırken In-N-Out diye bir hamburger olduğunu ve yanında “Animal Fries” adında patates kızartması servis edildiğini gördüm. Bunların birebir taklidini yapmaya çalıştım.
Eşim çok geleneksel bir insan; genelde sofrada çeşit aramayan, baharatsız, salçasız, daha sade yemekleri seven biri. Ama ben daha yenilikçiyim. Hayattan maksimum seviyede keyif almayı, bugünün değerini en iyi şekilde bilmeyi arzulayan bir insanım. Ailemle yapacağım her kahvaltıya, her akşam yemeğine özen gösteririm.
Şimdi sorun şu ki… Eşim, iki gün önce yaptığım kumpiri masada bırakıp terk etti. Patatesin büyüklüğünden şikâyet etti. Oysa ben ona her zaman daha bol malzemeli ve daha özenilmiş porsiyon hazırlarım. Mesela bu kumpirde daha fazla tereyağı, daha fazla peynir kullanmış ve ona sunarken sıcak olmasına dikkat etmiştim. Kendiminkini ise ona öncelik verdiğim için soğumuş ve kalan malzemelerden hazırlamıştım. Çünkü benim için önemli olan yemekten çok, sunmaktır.
Ama o, patatesin büyüklüğünü bahane ederek kendi porsiyonunu yemedi, benimkini istedi. Ben de “Sen kendi porsiyonunu ye, kalanını ben yerim” dedim. Bunun üzerine “Bana bu sözü bir daha söyleme, ben bu söze çok sinir oluyorum” diyerek kumpiri önüme fırlatıp masadan kalktı ve gitti. Tabii ki ben bunu unuttum; unuttum çünkü başka türlü bu ilişki yürümüyor. İlişki başından beri böyle gidiyor.
Bugün de bahsettiğim hamburgeri yaptım. Eşim bu sefer de hamburgeri çok yüksek yaptığım için — iki kat köfte kullandım — “Biz hayvan mıyız?” diyerek hiçbir şeye dokunmadı. Yaptığım tatlıya da elini sürmeden yine çekip gitti.
Şimdi size sorum şu: Boşanmak ya da ayrılmak konu dışı. Birlikte 20 yıl geçirdik. Böyle şeylerin benim başıma gelmesinde kadersel bir karma mı vardır bilmiyorum; artık bunu düşünmeye başladım. Neye heves etsem, eşim ona asla iştirak etmiyor ve bir şekilde mahvediyor. Bu neden olabilir? Aynı durumda olan birileri varsa, nasıl başa çıktıklarını sormak istedim. Kısaca derdimi paylaşmak istedim. Derdim tabii ki sadece bununla sınırlı değil ama son iki günde olan bu iki şeyden bahsetmek istedim.
Bu konu icin aslinda cok sinir ve buhran anlarinda, once elimi guclendirip sonra ayrilabilme imkani doguracagim diye kendime soz veriyerum. Fakat icimde sinir cok kisa sureli kalir. Yeniden affedip yeniden yoluma devam ediyorum bir haci yatmaz gibi. Sadece son zamanlarda duzenli ders calisiyorum, ruh halim ne olursa olsun, aramiz o donem iyi bile olsa disiplini elden birakmadan en azindan bir yuksek ogrenim diplomasi alabilmek ve belki bir is imkanina sahip olabilmek icin. Hayat ne getirir bilemeyiz.Olur mu öyle şey? 1 gününüz bile kalsa insanca muameleyi tebrik teşekkür edilmeyi hakediyorsunuz.
Kendinize bunu yapmayın..
Birlikte de cikmayiz, anladiginiz gibi olsun isterdim, var boyle hayatlar arkadaslar. Alisverislerimi market dahil netten gorurum, pazar alisverimi ablalari yapar(ayni binadayiz), arada cocuklarimi parka cikaririm, yine halalari ile tabi ki. Bim, 101 gibi yerlere ve eczaneye gidebilirim. Ailecek gezme, piknik gibi bir durumumuz hic yok.Dışarı çıkmama izin vermez,anca birlikte çıkarız demeniz beni üzdü. O olmasa evde tıkılı mı kalacaksınız? Evli değilim ilerde böyle bişey olsa eşim için asla özenip yemek bile yapmazdım. Dışarı çıkıp kafa dağıtmaya herkesin ihtiyacı olur. Nasıl kabullendiniz ve normalmiş gibi anlatınız ona takıldım .
Onu ilk tanidigimda o kadar asik oldum ki, (sadece yakisikliydi bu arada, karakterine degil, zaten bakmadim bile) sabah kapimi sen kapat, aksam sen ac, baska hic bir sey istemiyorum diye yalvarirdim. Gercek oldu nispeten.Dışarı çıkmama izin vermez,anca birlikte çıkarız demeniz beni üzdü. O olmasa evde tıkılı mı kalacaksınız? Evli değilim ilerde böyle bişey olsa eşim için asla özenip yemek bile yapmazdım. Dışarı çıkıp kafa dağıtmaya herkesin ihtiyacı olur. Nasıl kabullendiniz ve normalmiş gibi anlatınız ona takıldım .
Yanlış bir düşünce.Kaybettigim en guzel 20 yilimdan sonra zaten geriye ne kaldi ki diye dusunuyorum.
ALLAH neden dur desin??? Bu adamı seçen siz,onun karakterini kabul edip 20 sene çeken siz,köle gibi eve kapatılmayı normal gören siz.Bilinç ,akıl neden verildi insana sizce??? Her işinizi gökten inip yaratıcı çözecekse size ne ihtiyaç var???Dusunsenize, bu saatten sonda kafa dengi yeni bir es bulmak imkansiz gibi. Herkes evli, ailesi ve sorumluluklari var, önümüz yaslilik. Sadece, ben yeniden ve yeniden bu kadar ozverili olabilirken, o neden bir nebze degismez, ve Allah neden dur demez, bunu merak ediyorum.
Başıma ağrı girdi,neden bunca zaman katlandınız ?Birlikte de cikmayiz, anladiginiz gibi olsun isterdim, var boyle hayatlar arkadaslar. Alisverislerimi market dahil netten gorurum, pazar alisverimi ablalari yapar(ayni binadayiz), arada cocuklarimi parka cikaririm, yine halalari ile tabi ki. Bim, 101 gibi yerlere ve eczaneye gidebilirim. Ailecek gezme, piknik gibi bir durumumuz hic yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?