Eşimden nefret etmeye başladım, ona baktığım zaman yüzünde sanki şeytanı görüyorum. Düşünüyorum da onu tanıdığım günden beri aslında hayatımda hiçbirşey yolunda gitmemiş. Kendine özgüveni olan, yaptığım işlerde başarılı ve kendini seven bir insandım. Ama şimdi resmen özgüven eksikliği yaşıyorum. Sanki herşeyi yanlış yapıyormuş gibi hissediyorum. Kendi evimde hep bir tedirginim. Bunu böyle yaparsam kızar mı, bağırır mı diye düşünmekten çok sıkıldım. Her konuda beni eleştiren bir eşim var. Hiçbir yaptığımı beğenmez ve takdir etmez. Aldığım maaşı beğenmez, tv izlerim neden sürekli tv başındasın biraz kendini geliştir diye kızar bağırır.. Hamilelik döneminde olduğum ve riskli bir hamilelik geçirdiğim halde bile beni üzmekten çekinmez. Sanki hayatta hiç güzel birşey yokmuş gibi sürekli ve her konuda herşeyi şikayet eder. Her konuda bana yardımcı olduğunu söyler ama yardım ederken bin tane laf söyler.. kadınlar çok konuşur hiç susmaz derler ya erkekler. Bizim evimizde tam tersi o sürekli konuşur sürekli şikayet eder, ben susar dinlerim. Ama onun o dırdırları hiç bitmez. Ve ben hayatı bana zindan eden bu adamla ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bu adam yüzünden Üzülüp bebeğimi de strese soktuğum için de daha çok üzülüyorum..