- 25 Ekim 2015
- 19.368
- 99.157
- 598
- 41
- Konu Sahibi Rengarenk27
-
- #41
Kesmezler, bence sansını dene.Yani görüşmeyi keserler mi o konuda bir düşüncem yok hiç böyle birşeye yeltenmedim ama bir yerden sonra keserlerse kessinler diyorum ama onlar ailem onları uzemem ama bu şekilde kendimi üzüp hayatımın sonlanmasıni istemiyorum
Bu kısım çok mantıklıçalıştığınız yerin gideceğiniz şehirde şubeleri varsa gitmeden önce transferinizi ayarlayın. İş bulmakta problem yaşamazsanız daha kolay atlatırsınız.
Aynı kişi de olabilir. Ama böyle bir konuda gerçek hayatında kimseyle konuşamadığı içindir belki. Pek eğlence amaclı gibi değil. Fazla mi tepki gösterdin sanki.Caz yapmasan mı acaba? Bal gibi biliyorsun dünkü açılan konuyu @mehaba27 ay pardon R Rengarenk27
Aynı kişi de olabilir. Ama böyle bir konuda gerçek hayatında kimseyle konuşamadığı içindir belki. Pek eğlence amaclı gibi değil. Fazla mi tepki gösterdin sanki.
YouTube da katarsıs adlı bi kanal var, sızın durumunuzda olan bi kac kısının programını izledım, hem de gözlerim yaşlı..Merhaba daha önce bir hesabım vardı ama bulamadım o yüzden yeni üyelikle yazmak zorunda kaldım .
BU BENİM İÇİN BİR SEÇİM DEĞİLDİ. KİM HEM DİNEN HEM TOPLUMSAL AÇIDAN DIŞLANAN KABUL EDİLMEYEN BİRŞEYİ SECMEZDİ.
Direkt konuya geçmek istiyorum.
1996 doğumluyum. Cinsel kimliğim konusunda bir problemim den bahsetmek istiyorum. Kendim dahi zor kabullendim bu süreci bu bana uymaz bu ben değilim bu aileme yakışmaz diye düşüncelerim arasında gençliğimi heba ettim. Kendimle bile uzun süre küs kaldım. Son 2 yıldır bu konuda kendimle barışık oldum. Büyük bir şehir ama doğu şehrinde yaşıyorum. Bu konuyu anneme açıldığımda sonu benim için hüsran bitti. Beni affetmesi için kendime zarar verip dikkati dağıtmak istediğim zaman bile oldu. Konuyu babama söylersem galiba benim kendime zarar vermeden o beni direkt öldürür. Beni ben yapan şey aslında bu diyebilirim kendimle barışık olduğumdan beri bu konuyu kabullendigim andan itibaren bir tık daha mutluyum. Ama annemin bana o bakışları beni her gün öldürüyor. Lise mezunuyum ama satış temsilcisi meslek grubunda kendimi geliştirdim sertifikalar aldım iş deneyimim çok fazla. Ailem içinde zor durumdur benimde evladım olsa tabiki normal bir seçim yapmasını isterim. Aileme sırtımı dönmek gibi bir niyetim tabiki yok ama huzurlu değilim mutlu değilim olmuyor. Başka bir şehir başka bir hayat düşüncem var yine diyorum aileme sırtımı donmek gibi niyetim yok. başka şehir daha iyi gelicek bundan eminim Nasıl yol izlemem gerekiyor ? Ne yapabilirim.Lütfen ama lütfen lut kavminden dini yönden baskıdan bahsetmeyin yıllardır bunun savaşını kendim zaten verdim.
Şurada bir yorumu eleştirirken bile kadınları evlenip cocuk sahibi oluyor diye küçümsemeniz sizin içinde bulunduğunuz duruma saygı duymamı güçleştiriyor. Eğer saygı duyulsun istiyorsanız lütfen siz de saygı duymalısınız. Ne kadar aşağılayıcı bir cümle şekli bu. Hiç yakıstı mı size?Bu nasıl bir üslup bende biseksüelim gayet normal size göre yaşamayacağız yada dine göre siz saygı duymayı öğreneceksiniz emin ol sizden daha çok faydamız var senin gibi kocamın hizmetçisi olup çocuk doğurmuyorum
Aileni üzmek istememeni anlıyorum. Ancak,Suçlu hissetmekten çok ailem üzülür mü diye korkuyla yaşamak beni çok üzüyor. Yaşamım boyunca bu böyle oldu. Ben buyum uykusuz geçirdiğim zamanlar da olsa ailemin yüzüne bakamiyacagim diye yıllarca uykusuz da geçirsem ben buyum diyorum kendime
Kesinlikle sizin gibi düşünüyorum konuyu ilk okuduğumda da aklıma dünkü konu geldi bu 27 hep varCaz yapmasan mı acaba? Bal gibi biliyorsun dünkü açılan konuyu @mehaba27 ay pardon R Rengarenk27
Cinsiyet değiştirmeyi düşündünüz mü ,bu konularda bilgim yok yasamadigim ve nasıl bişey olduğunu tahmin dahi edemediğim bi konuyla ilgili akıl fikir veremem. Hormonel olarak duzeltilebilecek bişey mi?Merhaba daha önce bir hesabım vardı ama bulamadım o yüzden yeni üyelikle yazmak zorunda kaldım .
BU BENİM İÇİN BİR SEÇİM DEĞİLDİ. KİM HEM DİNEN HEM TOPLUMSAL AÇIDAN DIŞLANAN KABUL EDİLMEYEN BİRŞEYİ SECMEZDİ.
Direkt konuya geçmek istiyorum.
1996 doğumluyum. Cinsel kimliğim konusunda bir problemim den bahsetmek istiyorum. Kendim dahi zor kabullendim bu süreci bu bana uymaz bu ben değilim bu aileme yakışmaz diye düşüncelerim arasında gençliğimi heba ettim. Kendimle bile uzun süre küs kaldım. Son 2 yıldır bu konuda kendimle barışık oldum. Büyük bir şehir ama doğu şehrinde yaşıyorum. Bu konuyu anneme açıldığımda sonu benim için hüsran bitti. Beni affetmesi için kendime zarar verip dikkati dağıtmak istediğim zaman bile oldu. Konuyu babama söylersem galiba benim kendime zarar vermeden o beni direkt öldürür. Beni ben yapan şey aslında bu diyebilirim kendimle barışık olduğumdan beri bu konuyu kabullendigim andan itibaren bir tık daha mutluyum. Ama annemin bana o bakışları beni her gün öldürüyor. Lise mezunuyum ama satış temsilcisi meslek grubunda kendimi geliştirdim sertifikalar aldım iş deneyimim çok fazla. Ailem içinde zor durumdur benimde evladım olsa tabiki normal bir seçim yapmasını isterim. Aileme sırtımı dönmek gibi bir niyetim tabiki yok ama huzurlu değilim mutlu değilim olmuyor. Başka bir şehir başka bir hayat düşüncem var yine diyorum aileme sırtımı donmek gibi niyetim yok. başka şehir daha iyi gelicek bundan eminim Nasıl yol izlemem gerekiyor ? Ne yapabilirim.Lütfen ama lütfen lut kavminden dini yönden baskıdan bahsetmeyin yıllardır bunun savaşını kendim zaten verdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?