Bizede imkansız dediler, olmaz dediler. Hücre yoksa yapılabilecek hiç birşey yok dediler, boşa para harcayıp, umut bağlamayın dediler. Aynen bizde çççççooooooooookkkkkkkk üzgün zamanlar yaşadık yaşıyoruz ama insan ölüm acısına bile alışırken buna da alışıyor. İçin her zaman acıyor, belki zaman zaman çok yoğun depreşiyor sonra azalıyor. 2 yıldır en ufak bir umudum yoktu, taki buradaki arkadaşların celalettin bey vesilesiyle en azından hücre çıkışlarını başarabildiklerini görene kadar. Belki sonuç kötü bitecek yine ama içimizde bir umut doğdu. Yeter ki Allahım ol desin.
Şuan ezan okunuyor, inşallahhhhh hepimize bu duyguyu nasip eder. Muhtamelen ne yapacağınızı biliyorsunuz ve enkaz yığının altında gibisiniz ama umudunuzu kaybetmeyin. Bu hayatta mucizeler var.
Gülerim arkadaşımız bıkmadan usanmadan tablo hazırlıyor. Sizde bir inceleyin.
http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=160345&page=13711