Sanırım belli ediyorum ya..
Canım benim babam gemiciydi. Çok uzun yıllar gemilerde çalıştı. 6 ay gelmiyor sonra gelip 3 ay kalıp gidiyordu. Seni üzmek istemem .Ama bence hiç sağlıklı bir durum durum değil . Annem yıllarca çok zorluk çekti. Eşi hep uzaktaydı. Her işi o üstlendi. Ve çok yıprandı. Ben de babamı özledim hep. Yani geldiğinde çok güzel vakit geçirdik. Yurtdışından hediyeler oyuncak getirirdi. Bizi çok sevdiğini biliyordum. Ama aramızda hep bir mesAfe oldu. Ama en zorunu annem yaşadı. Genelde bayramlarda , düğünlerde tekti. Hep eksikti babam önemli günlerde. Annem böyle bir evlilik yaptığı için çok pişmandı. Babam 53 yaşında yurtdışında kalp krizi geçirerek rahmetli oldu .Annem hep emekliliğini hayal etti babamın .Rahat güzel günleri . Ama kısmet olmadı. Yani ben babamla , anne kocasıyla çok az vakit geçirebildi. Bence eğer ileriye yönelik ciddi düşünüyorsun bu işine engel ol. Bi kere gittiğinde de o hayata alıştıkları için kolay kolay buradaki hayata adapte olamıyorlar. Bence ya ben ya gemi de ve seçimini yapsın.
Bilmediğim şey hakkında neden yorum yapayım hanımefendi? Görüştüğüm biri vardı,mühendis. Ülkeden ülkeye gidiyordu gemiyle aylarca hemde. Kimi zaman 1 haftada kimi zaman 2 haftada gidiyordu. Bu zaman aralığında intermet erişimi hiç yoktu. Ne zaman ki limana gelir, işye o zaman internet erişimi olur. Bunun nesi bilmemek? Ayrıca yıpratıcı değil demişsiniz ama sevgili olmak bile oldukça yıpratıcı. Onca ay görmeden,sesini duymadan, birkaç günde bir iletişim kuruluyor bunun nesi yıpratıcı değil allah aşkına
Ben bu konuda biraz deneyimliyim o yüzden Pollyannacılık yapamıycam. Denizçi sevgilisi eşi olmak özeldir farklıdır ayrıcalıktır da diyemiycem. Saflık dönemlerimde öyle düşünüyordum ama yok öyle bişey. Düşünsene herkes istediği an sevgilisini görebiliyor hissedebiliyor ama denizci partneri olanlar bunlardan mahrum. Mutlu anında da yanında değil üzgünken de. Toz pembe bakılmıyor hayata ne yazık ki
hayatımda hiçbir zaman tozpembe olmadım. pembe hayallerimn hiç olmadı. hatta pembe rengi bile cok sevmem.
ama tek bildigim varsa..eşim ile tanışana kadar cok flortum oldu. bir kere sözledim ayrıldım filan.. mubala etmiyecegim doktorda oldu mühendisde derler ya.. o şekilde birileri geldi gitti hayatımdan...
son cok büyük bir tesadüf ile eşimle tanıştım. gemi gemiadamı gemi işi nasıldır nerdeyse hiç bir fikrim yoktu.
ve tanımaya kadar verdim.
ben ömrümde eşim kadar nazik, kibar, zeki, akıllı, okumuş, kadından anlayan ruhtan anlayan saygı gösteren, bu kadar güzel sarılıp öpen bir adam daha tanımadım.
soınra işini de sevdim. keşke bende zamanında bu meslegi okusaymışım... gene de okuyabilirim.
dunyaya yeniden gelsem gene bıu şartlarda eşimle evlenirim.
deniz insana birr cok güzellikler katar. maddi manevi.
işi gücü karada 7-24 arasam ulaştıgım, her gun hatta her hafta görüştüm hiç bir adam,
kendimi prenses gibi hissetirmedi.
(eklemem sart. bu kadar iyi bir adam ama hayvanlıkları da oldu. ama aştık şükür.. )
ben 37 yaşındayım. 27 yaşından beri bu adamlayım. hala da prensesim benim der :)