eşim aileme karşı mesafeli

Değiştirmeye çalışmıyorum. Sadece rahatlasın gerginliği gitsin istiyorum
Eşim sürekli ailesi ile olan diyalogumu "denetlese" sonra da bu konuyla ilgili beni eleştirip benimle durduk yere kavga etmeye çalışsa eşimin ailesi ile ilgili her konu benim tedirgin ve gergin olmama yol açar.Hatta eşimi arkadan kışkırtıp beni kötülüyorlar demek ki..huzurumuzu onlar kaçırıyor diye eşimin ailesini bşr daha aramam bile
 
Merhabalar
2 yıllık evliyim. Eşimle çok severek evlendik. Normal evlilik aşamasında yaşanan sorunları neredeyse yaşamadık. Benim ailem moderndir çoğu şeyi geleneksel değil de biz nasıl istersek öyle yaptık.
Eşimi çok seviyorum.Eşim özel bi şirkette mühendis. Ben öğretmenim. Yaşantımız çok şükür iyi. Ben mutlu olayım diye her şeyi yapar. Maddi manevi zora sokmaz beni.

İkimiz de aynı memleketliyiz. Ama İstanbul’da ailelerden uzakta yaşıyoruz.

Asıl konuya gelecek olursak, eşim aileme karşı mesafeli. Gerçi tüm insanlara karşı öyledir. Ama benim ailem çok anlayışlı, neşeli, cıvıl cıvıldır. Eşimin ailesi ise öyle değil, herkes kendi başına büyümüş. Kv ilgisizdir.
Ben istiyorum biraz daha samimi olsun ailemle. Ailem, eşim alışsın rahatlasın diye çok şey yapıyor. Ama eşim hala mesafeli, tedirgin, çekingen.
İstanbul’da da kimsemiz yok. Ne arkadaş ne aile.. Bari ailemizi aradığımızda mutlu olalım istiyorum. Sohbet edelim istiyorum. Sohbet ediyor eşim elbette ama çok resmî. Ya da memlekete gittiğimizde benim ailemin yanında daha rahat otursun istiyorum. Eşim ise çok rahatsız gergin bi şekilde oturuyor.

Bana eşimin aile yaşantısı çok ters gelse de yine de onlara gittiğimizde hep gülüyorum sohbet ediyorum. Eşimin benden öyle bi beklentisi yok. Yapmak zorunda değilsin diyor ama ben bunun yapılmasından yanayım.
Çok konuştuk bu konu hakkında hatta kavga bile ettik.. ben ailene karşı samimiyim sohbet ediyorum diyor ama bence hala mesafeli, yani çekiniyor çoğu şeyden.

Başlarda bu konu hakkında konuşunca bana hak verirdi. Tamam daha çok konuşacam derdi. Gerçekten de çabaladı, evet daha konuşmaya başladı ama yine de az konuşuyor bence. Artık bu konuyu açtığımda bana bağırıyor kızıyor. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum..
Ne yapabilirim? Bana yardımcı
Herkesin karakteri samimiyet dozu farklidir. Kimseye zorla annemle babamla daha samimi ol diye baskı yapamazsınız. Adamın en samimi hali bu belki siz ilerledikçe uzaklaşabilir ve belki siz sürekli bu konudan bahsettiğiniz için adam rahatlayamiyor belki samimi olacakken siz oyle soylediginiz için zorunda hissediyor kendini. Bunu sorun etmeyin bence ne sorunlar yasiyoruz ailelerle fazla samimi olmakta iyi değil
 
Adamın mizacı bu değiştiremezsiniz. Ailenize bir saygısızlığı yok,size karşı iyi sırf öyle olsun istiyorsunuz diye zorla gülerek sohbet edemez ki. Gergin olmasın rahat olsun istiyorsanız rahat bırakın adamı doğal kendi gibi davransın. Siz kalıba sokmaya çalışıyorsunuz.
 
Eşiniz sadece ailenize karşı mesafeli, soğuk olsa rahatsız olmakta haklı olurdunuz ama herkese karşı böyleymiş.
Niye ondan olmadığı biri gibi davranmasını istiyorsunuz?
Başlarda kırmak istememiş sizi ama saçma birşey istediğiniz.
Eşimin ailesiyle telefonda konuşma tarzıma, yanlarındayken var olan hareketlerime sürekli birşey söylediğini hayal bile edemedim. Kişiliğine saygısızlik, yaptığınız. Eşinizi olduğu gibi kabul edin, saygı duyun kendisine bir zahmet.
 
Merhabalar
2 yıllık evliyim. Eşimle çok severek evlendik. Normal evlilik aşamasında yaşanan sorunları neredeyse yaşamadık. Benim ailem moderndir çoğu şeyi geleneksel değil de biz nasıl istersek öyle yaptık.
Eşimi çok seviyorum.Eşim özel bi şirkette mühendis. Ben öğretmenim. Yaşantımız çok şükür iyi. Ben mutlu olayım diye her şeyi yapar. Maddi manevi zora sokmaz beni.

İkimiz de aynı memleketliyiz. Ama İstanbul’da ailelerden uzakta yaşıyoruz.

Asıl konuya gelecek olursak, eşim aileme karşı mesafeli. Gerçi tüm insanlara karşı öyledir. Ama benim ailem çok anlayışlı, neşeli, cıvıl cıvıldır. Eşimin ailesi ise öyle değil, herkes kendi başına büyümüş. Kv ilgisizdir.
Ben istiyorum biraz daha samimi olsun ailemle. Ailem, eşim alışsın rahatlasın diye çok şey yapıyor. Ama eşim hala mesafeli, tedirgin, çekingen.
İstanbul’da da kimsemiz yok. Ne arkadaş ne aile.. Bari ailemizi aradığımızda mutlu olalım istiyorum. Sohbet edelim istiyorum. Sohbet ediyor eşim elbette ama çok resmî. Ya da memlekete gittiğimizde benim ailemin yanında daha rahat otursun istiyorum. Eşim ise çok rahatsız gergin bi şekilde oturuyor.

Bana eşimin aile yaşantısı çok ters gelse de yine de onlara gittiğimizde hep gülüyorum sohbet ediyorum. Eşimin benden öyle bi beklentisi yok. Yapmak zorunda değilsin diyor ama ben bunun yapılmasından yanayım.
Çok konuştuk bu konu hakkında hatta kavga bile ettik.. ben ailene karşı samimiyim sohbet ediyorum diyor ama bence hala mesafeli, yani çekiniyor çoğu şeyden.

Başlarda bu konu hakkında konuşunca bana hak verirdi. Tamam daha çok konuşacam derdi. Gerçekten de çabaladı, evet daha konuşmaya başladı ama yine de az konuşuyor bence. Artık bu konuyu açtığımda bana bağırıyor kızıyor. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum..
Ne yapabilirim? Bana yardımcı olum lütfen.
Mesafe güzeldir eşinizi darlamayın 🙃
 
Eş ailesiyle telefonda düzenli olarak sohbet ediyor muyduk arkadaşlar ben orayı kaçırmışım :confused:
Bayram seyran ve özel günlerde eş ailesini ararım. Güle oynaya sohbet etmem ben. Nadiren eşim annesiyle konuşurken komik eğlenceli şeylerden bahsederlerse araya girerim. Bence bayram seyran dışında arayıp sohbet ediyorsa gayet başarılı bir eş olmuş, fazla bile olmuş.
Ekleme: Ailelerle birlikte olunduğunda sohbet etmekten de bahsetmişsiniz. Aile evinde kalırken insan zaten gerilir. Akışına bırakın.
 
Son düzenleme:
Merhabalar
2 yıllık evliyim. Eşimle çok severek evlendik. Normal evlilik aşamasında yaşanan sorunları neredeyse yaşamadık. Benim ailem moderndir çoğu şeyi geleneksel değil de biz nasıl istersek öyle yaptık.
Eşimi çok seviyorum.Eşim özel bi şirkette mühendis. Ben öğretmenim. Yaşantımız çok şükür iyi. Ben mutlu olayım diye her şeyi yapar. Maddi manevi zora sokmaz beni.

İkimiz de aynı memleketliyiz. Ama İstanbul’da ailelerden uzakta yaşıyoruz.

Asıl konuya gelecek olursak, eşim aileme karşı mesafeli. Gerçi tüm insanlara karşı öyledir. Ama benim ailem çok anlayışlı, neşeli, cıvıl cıvıldır. Eşimin ailesi ise öyle değil, herkes kendi başına büyümüş. Kv ilgisizdir.
Ben istiyorum biraz daha samimi olsun ailemle. Ailem, eşim alışsın rahatlasın diye çok şey yapıyor. Ama eşim hala mesafeli, tedirgin, çekingen.
İstanbul’da da kimsemiz yok. Ne arkadaş ne aile.. Bari ailemizi aradığımızda mutlu olalım istiyorum. Sohbet edelim istiyorum. Sohbet ediyor eşim elbette ama çok resmî. Ya da memlekete gittiğimizde benim ailemin yanında daha rahat otursun istiyorum. Eşim ise çok rahatsız gergin bi şekilde oturuyor.

Bana eşimin aile yaşantısı çok ters gelse de yine de onlara gittiğimizde hep gülüyorum sohbet ediyorum. Eşimin benden öyle bi beklentisi yok. Yapmak zorunda değilsin diyor ama ben bunun yapılmasından yanayım.
Çok konuştuk bu konu hakkında hatta kavga bile ettik.. ben ailene karşı samimiyim sohbet ediyorum diyor ama bence hala mesafeli, yani çekiniyor çoğu şeyden.

Başlarda bu konu hakkında konuşunca bana hak verirdi. Tamam daha çok konuşacam derdi. Gerçekten de çabaladı, evet daha konuşmaya başladı ama yine de az konuşuyor bence. Artık bu konuyu açtığımda bana bağırıyor kızıyor. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum..
Ne yapabilirim? Bana yardımcı olum lütfen.
Evet yanlis yapiyorsunuz. Evlilikte cogu zaman esler birbirini degistirmeye calisinca huzursuzluk cikiyor. Belli ki adamin huyu bu. Sadece ailnize karsi degil herkese karsi oyle. Lutfen insanlardan olmadigi biriymis gibi davranmalarini isteyip zorlamayin. Saygisizlik yapmiyor sonucta. Bu durumu kabullenirseniz daha huzurlu olursunuz.
 
Merhabalar
2 yıllık evliyim. Eşimle çok severek evlendik. Normal evlilik aşamasında yaşanan sorunları neredeyse yaşamadık. Benim ailem moderndir çoğu şeyi geleneksel değil de biz nasıl istersek öyle yaptık.
Eşimi çok seviyorum.Eşim özel bi şirkette mühendis. Ben öğretmenim. Yaşantımız çok şükür iyi. Ben mutlu olayım diye her şeyi yapar. Maddi manevi zora sokmaz beni.

İkimiz de aynı memleketliyiz. Ama İstanbul’da ailelerden uzakta yaşıyoruz.

Asıl konuya gelecek olursak, eşim aileme karşı mesafeli. Gerçi tüm insanlara karşı öyledir. Ama benim ailem çok anlayışlı, neşeli, cıvıl cıvıldır. Eşimin ailesi ise öyle değil, herkes kendi başına büyümüş. Kv ilgisizdir.
Ben istiyorum biraz daha samimi olsun ailemle. Ailem, eşim alışsın rahatlasın diye çok şey yapıyor. Ama eşim hala mesafeli, tedirgin, çekingen.
İstanbul’da da kimsemiz yok. Ne arkadaş ne aile.. Bari ailemizi aradığımızda mutlu olalım istiyorum. Sohbet edelim istiyorum. Sohbet ediyor eşim elbette ama çok resmî. Ya da memlekete gittiğimizde benim ailemin yanında daha rahat otursun istiyorum. Eşim ise çok rahatsız gergin bi şekilde oturuyor.

Bana eşimin aile yaşantısı çok ters gelse de yine de onlara gittiğimizde hep gülüyorum sohbet ediyorum. Eşimin benden öyle bi beklentisi yok. Yapmak zorunda değilsin diyor ama ben bunun yapılmasından yanayım.
Çok konuştuk bu konu hakkında hatta kavga bile ettik.. ben ailene karşı samimiyim sohbet ediyorum diyor ama bence hala mesafeli, yani çekiniyor çoğu şeyden.

Başlarda bu konu hakkında konuşunca bana hak verirdi. Tamam daha çok konuşacam derdi. Gerçekten de çabaladı, evet daha konuşmaya başladı ama yine de az konuşuyor bence. Artık bu konuyu açtığımda bana bağırıyor kızıyor. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum..
Ne yapabilirim? Bana yardımcı olum lütfen.
Evliliğinizde sorun olmadığını baştan yazmışsınız,önemli olan sizin anlaşıyor olmanız bana göre.Ailenize de saygılı ve ilgiliymiş ,neden yetinip mutlu olmadığınızı anlayamadım hiç🤔🙄
 
Back
X