Eşim bebek istiyor, ben kararsızım...

meserret

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Mart 2011
1.918
9
108
İstanbul
Merhaba Arkadaşlar,
5.5 yıllık evli ve 29 yaşındayım, bugüne kadar eşimle hiç çocuk düşünmedik, hep korunduk, son dönemde eşim yavaş yavaş çocuk sahibi olan arkadaşlarımıza yakın ilgi göstermeye başladı...
Bu arada ben de işyerimde ciddi sorunlar yaşıyorum ve ayrılmayı düşünüyorum, ama içeride ciddi bir tazminatım var, kazancım da gayet iyi, şimdi eşim madem işten çıkacaksın çocuk yapalım, gebelikte bol bol rapor alır gitmezsin, sonra doğum izninde de paranı alırsın, ondan sonra istifa edersin diyor. Ya da hamile olduğunu öğrenip işten atarlar, tazminatını alırsın hem de çocuğumuz olur diyor.
Aslında biliyorum tazminat, doğum izni falan bahane, eşim ciddi şekilde çocuk istiyor (33 yaşında) ama ben hiç hazır değilim bu fikre, yani hayatım boyunca hep çocukları çok sevdim ama kendimi hiç anne olarak düşünmedim...
Böyle ani bir kararla çocuk sahibi olmak ne kadar doğru sizce? sonradan pişman olur muyum? bu durumu yaşayan arkadaşlardan deneyimlerini diğerlerinden görüşlerini alabilir miyim?
Gerçekten fikrinize çok ihtiyacım var, aklım çok karışık...
 
anne olmaya hazır olmak diye birşey olduğuna inanmıyorum ben.rahmine düştü mü onu tüm benliğinle benimsiyorsun..
 
eşinden eminsen ve onu sewiyosan yap ama herhangi bi konuda az da olsa kalbnini kırdıysa seni anlamadıysa
yapma
 
evli değilim ama çocuk için kendinizi neden hazır hissetmiyorsunuz acaba.Yani korkuyormusunuz yoksa maddi olarak yetersizmi görüyorsunuz yada işinizde hedefleriniz mi var zamanı değilmi diyorsunuz
 
hatican .!.:
eşinden eminsen ve onu sewiyosan yap ama herhangi bi konuda az da olsa kalbnini kırdıysa seni anlamadıysa
yapma
Genişletmek için tıkla...


Eşimle 10 yıldır birlikteyiz ve Allaha Şükür, bugüne kadar en ufak bir yanlışı olmadı bana, ama işte anne olmak o sorumluluk çok zor geliyor
 
mutlupinar .!.:
evli değilim ama çocuk için kendinizi neden hazır hissetmiyorsunuz acaba.Yani korkuyormusunuz yoksa maddi olarak yetersizmi görüyorsunuz yada işinizde hedefleriniz mi var zamanı değilmi diyorsunuz
Genişletmek için tıkla...


Maddi sıkıntımız yok, ben uzun bir süre çalışamasam da eşim evin geçimini sağlayabilecek durumda,
İşimle ilgili hedeflerim de yok zaten ayrılmayı düşünüyorum...
Asıl sorun kendimi buna hiç hazırlamamış olmam, gezmeyi eğlenmeyi çok severim, biraz başına buyruk bir tipim, yani hayatımı kendi çocuğum da olsa birine adamak gözümü korkutuyor galiba...
Ama yaş da geçiyor, işte bunlar darmadağın ediyor beni.
 
anne olduktan sonra keşke olmasaydım diyen duymadım ben hiç. öncesinde hiç istemese, hazır olmasa bile. anne olmak büyülü birşey galiba.
 

İşte bu yüzden anne kadar değerli varlık yok hayatta.Evet çok zor benim içinde kendinden vazgeçip sadece ufacık bir varlık için nefes almak,kendinden önce onu düşünmek,kendi yemeğinden önce onun açlığını gidermek,gece defalarca uykundan kalkıp onunla ilgilenmek,hayatını ona göre ayarlamak... çok zorluk getiriyor minicik bünyesiyle.Çocuğun olması önceden kendini hazırlayabileceğin bir şey değil bana kalırsa karnında ufacık senden bir parçanın günden güne büyüdüğünde,ilk kalp atışlarını duyduğunda, onu kucağına aldığında,gülümsemesi için olmadık şaklabanlık yaptığında o ağladığından vücudundan bir parça alınıyormuş gibi hissettiğinde düşüneceğin tek şey neden bu kadar zaman beklemişim demek olacak.İstemeden hamile kalıp doğduğunda çocuğuna resmen tapan arkadaşlarım var o bambaşka bir duygu olsa gerekki başta istenmeyen varlık sonrasında vazgeçilmezin olabiliyor.
 
Öncelikle yorumlarınız için çok teşekkürler,
Ailem ve yakın çevrem gibi siz de neden çocuk yapmadığıma anlam veremiyorsunuz değil mi?
Şöyle söyleyeyim; eşim arkamı toplamasa evi 1 günde savaş alanına çevirecek kadar dağınık bir insanım, çoğu zaman uykucu ve tembelimdir, ta ki biri kalk gezelim alış veriş yapalım diyene kadar...
Giyinip süslenmeyi kendime bakmayı çok severim, sanki çocuk olunca bunların hiçbirini yapamayacakmışım, hep yorgun bitkin olacakmışım, evde eskisi gibi ayaklarımı uzatıp yatamayacakmışım gibi geliyor, sizde durum nasıl? hem eve hem kendinize hem çocuğa vakit ayırabiliyor musunuz? Hayatınız çocuktan sonra ne yönde değişti?
Bu arada sorulmadan söyleyeyim, eşim ev işlerinde çok hamarattır, evcimen tam bir aile adamıdır, çocuk bakımında da en azından hafta sonu ve akşamları bana çok iş bırakmayacağından eminim
 
Genelde kadınlar olarak çocukları olsun isterler diğerleride anne olsun vs isterler..
Sen içinde geleni yap. Herkes duygusal yaklaşıcağı için yap der çocuk sevmeyen mi yok?
Bu yüzden sormana gerek yokmuş canım
Senin ne düşündüğün ve istediğin önemli nasip kısmet.
 
Merhaba,

Ben de sizin gibi kararsızlardandım. Çok büyük bir sorumluluk oldugunu düşünüyordum, kendimi hazır hissetmiyordum. Sizin gibi tembel, uykucu gezmeyi sevenlerdendim. Hatta 30 uma kadar çocuk düşünmüyordum. Yaşım 25 ti. Eşim çocuk sahibi olmak istiyordu. Öyle böyle derken denemelere başladık ama ben hep kaçıyordum, yumurtlama dönemlerime denk getirmemeye çalışıyordum falan :) En sonunda 6. ayda hamile kaldım. Çok şaşkındım ama çok çabuk adapte oldum. İçinize düşünce anlıyorsunuz.. Şimdi 2 yaşında bir kızım var. Doğum sonrası hiç acemilik çekmedim, bebeğimin altını bile kimseye değiştirtmedim. Uykucu olan ben gecelerce defalarca kalktım, uykusuz kaldım. Haftada iki kez sinemaya giderdik, 2 yılda 3 kere anca gitmişizdir. Gece çıkamadık, konserlere gidemedik. Yurtdışı seyahatlerine katılamadım bu zamana kadar ama hepsine değiyor inanın. Onun dışında hep gezdik, gidilebilecek her yere beraber gittik bebeğimizle, tatilimize de çıktık. Zaten bebeğiniz olmadan tadı olmuyor hiç bir şeyin,eksik hissediyorsunuz. Şimdi diyorum ki iyi ki eşim ısrarcı olmuş, 30 u bekleseydim çok şey kaçırırmışım. Hayatımız değişti ama bu değişimle tamamlandık biz, aile olduk. Umarım sizde de böyle olur.
 
Ben 24 yaşında 4.5 yıllık evli ve 14 aylık oğlu olan biriyim.
Oğlumu çok isteyerek yaptım,çocuklara düşkünümdür ondan olsa gerek kendimi hazır hissettim ama değilmişim.Fakat oğlumu doğurduğuma asla pişman olmadım iyiki yapmışım o benim herşeyim inanın onsuz nefes alamam!
Çocuk bakmak karşıdan görüldüğü gibi kolay birşey değilmiş,ilk zamanlar Allah'ım hayatım hep böylemi geçecek diyordum şimdi bi an önce büyüse de rahatlasam diyorum ve 2. çocuğu asla düşünmüyorum bende sizin gibi rahatına düşkün biriyim ama çocuk olunca rahatlıktan eser kalmıyor 2 dk fazla uyusun diye yapmayacağım şey yok nerdeyse ,
Eşimle rahat rahat bi yemek yiyemiyoruz bebekken illa biz yemek yiyeceğimiz zaman hemen ağlardı şimdi yürüyor koşuyor biz yemekteyken hemen kucak istiyor sofraya dalıyor her yeri batırıyor bazen tabakları bile devirdiği olur deli olmamak elde değil ,
Evden çıkacağımız zaman ilk onun çantasını hazırlamak zorundasın maması bezi ıslak mendili kıyafetleri emzik biberon derken kocaman bi çanta oluyor kendi çantanızı bile takamıyorsunuz bazen ve dışarı çıkma saatinizi onun uyku saatine göre ayarlamak zorundasınız,
Ben bi yandan temizliyorum o arkamdan dağıtıyor ben temizlik hastası biriyim çocukla temizlik yapmak çok zor ben yerleri siliyorum o arkamdan elleriyle sildiğim yerle oynuyor her yer el izi oluyor,
Durduk yerde ağlar olmadık yerde altına yapar acıkır durmaz huysuzluk yapar daha bir sürü şeey
Ama bir gülüşü beni benden alır herşeyi unutursunuz..
Hele bi Anne desin dünyalar benim olur..
Bence hemen yapın hiç beklemeyin kalp atışını duyduğunuz an dünyanız değişecek inanın..
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Ben 33 yaşında anne oldum. Aslında daha da geciktirmeye korkmasaydım, ben de kendimi öyle aman aman anne olmaya hazır hissetmiyordum. Hamileliğim sırasında doğacak çocuğumla ilgili hayaller falan da kurmadım. İlk doğduğunda içimde aniden büyük bir annelik aşkı da belirmedi. Ama, gün be gün onu öyle bir sevdim ki, şu anda benim (ve eşim için) dünyanın en kıymetli varlığı o.

Siz de aslında, ilk kez doğum yapacak biri olarak, biraz yaş sınırına yaklaşmış gibisiniz. Korunma yöntemine göre değişebilir tabi ama, bugün karar verseniz, hamile kalıp, doğum yapana kadar bir-birbuçuk sene geçebilir. İşten ayrılma kararınız da göz önüne alıdığında, hamile kalmak için uygun bir ortam var gibi gözüküyor.

Çocuk sahibi olmak gerçekten çok güzel birşey. Bazı sorumluluklar yüklüyor haliyle insana, zaman zaman bunaltabiliyor, ama inanın ki, bunların hepsine değiyor. Hem belli mi olur, belki benim gibi şanslı olursunuz, çocuk 18 günlükten itibaren geceleri deliksiz 6-7 saat uyumaya başlar.
 

Bu yazdıklarınızın üzerine birde 10 yıllık bir birlikteliğiniz var.Birde bunca yıl size ufacık bir hatası bile olmamış..Yaşınızda çok genç değil..

Bu kadar çok planlı olmak iyi değildir.. Bu psikolojiyi sadece siz değil tüm anne olmak isteyenler yaşar..

Eğer hiç bebek sahibi olmak istemiyorum derseniz anlayabilirim, fakat hazır olmayı bekliyorum derseniz bunu anlamak güç..Bu yaşadığınız şartlar içerisinde, sahip olduğunuz eşinizi baz alınca bu duygularınız çok yersiz geldi.

Yaşınız küçük olsa kaygılarınızın adını bu yönde koyabilirdim..Demek ki sadece kuruntu ve zaman geçtikçe bu kuruntu daha da ağır gelecek size..

Dediğim gibi bu kadar planlı yaşamak hiç iyi değil..Şuan burayı okuyup , bu yazdığınıza çok gönül koyabilecek, anne olmak için yıllarını, hayatını feda ebilecek çok insan var..

Siz anne olamayacağınızı düşünseydiniz ; acaba hala hazır değilim diyebilir miydiniz ?

Sadece bebeğinizin kalp atışına odaklanın ve size verilecekse eğer bunun bir mucize olduğunu düşünün..

Hem bebeğiyle hem kendisinin her türlü bakımıyla uğraşan çok anne var.. Annelik bakımsızlık demek değildir..

Dağınık biriyim diyorsunuz, ee etraftaki dağınıklığa birde bebek elbiseleri eklense çok fazlalık olmaz..

Uykusuzluk ve tembellik diyorsunuz.. Bu büyük mucizenin karşısında oda göze gelmemeli diye düşünüyorum..İşiniz için sabah erken vakitlerde az mı yola düştünüz ? Bebeğiniz içinde sadece biraz daha efor harcayacaksınız..
Eşinizin desteği var madem bundan kaygılanmayın.

Allah isteyen ve anneliğin-babalığın sıfatını taşıyabilecek herkese bu duyguyu tattırsın..
 

ablamı okudum sanki yazdıklarında ve 13 haftalık hamile..çook ama çok mutlu. hayatını herşeyini bebeğine göre düzenlemeye başladı. sigarayı bir anda kesti, yediklerine içtiklerine çok dikkat eder oldu..başka hiçbirşey yok şimdilik hayatında "nasıl daha iyi olur, nasıl daha sağlıklı olur, şu kadar saat uyumalıyım, şu kadar su içmeliyim, öğünüm geldi şunu yemeliyim.

tabi bunlar sadece benim ablam için geçerli. herkesin hayatı, yaşadıkları ve tepkileri çok farklıdır. benim tam da burnumun dibinde aynen anlattıklarına benzer bir örnek var. B.Ö ve B.S diye ayırdım ben onun hayatını (bebekten önce-bebekten sonra)

sen de bebeğin olduğunda mutlaka seversin ama hazır hissetmek ne bileyim çok göreceli bir kavram ve bu da önemli bir karar ve ucunda bir insan var...

hayırlısı diyelim işin içinden çıkalım :)))
 

yada minicik kollarıyla bir sarsın sizi.....

evlenesim geldi valla bir an önce
 
genç anne olmak güzel..benmde ablam hiç beklemediği anda hamile kaldı hazır değildim diye ağlamıştı 1saat sonra karnına dokundu falan çok mutlu olmuştu şimdibebişmiz 6 aylık iyki geldi dünyaya diyip duruyo
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Eşimi kırıyor muyum ? O mu abartıyor ?
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
hatticekkk
H
C
Eşim istifa etmek istiyor
4 5 6
Yorumlar
103
Görüntüleme
5K
ulasimiz
N
Her şey düzelmişken eşim boşanmak istiyor
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
4K
bafelis
B
Arkadaşımla ilgili..
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
987
pinkflowerrr
Y
Arkadasımın eşi ve tuhaf durumu
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
pportakall
P
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…