Canım aileler girdi araya ve sıkıntısının çocuk olduğu ortaya çıktı. Ben daha önce ona ima ettim ama o umursamaz davranıyor demiş abisine. Ben ameliyattan korktuğum için ameliyat olamıyorum. Daha sonrada tüp bebeğe geçilecek. Eşimde ili ay önce sen ameliyat işini ne yaptın dedi. Bende korkumu yenince olucam, yenemezsem olmicam dedim. O bu muğallak durumdan hoşlanmamış anladığım. Suçlu ben oldum yani. O zaman demiştiki çocukda olduğu yok neden kredi ödeyim ki boşyere, evi satarız hayatımızı yaşarız demişti. Ama ben böyle olabileceğini hiç tahmin edemedim o zaman. Demekki içine attı bu durumu. Tepkisini bana bu şekilde vermiş. Annem ve babamla görüşmeyişi için de onlarda biliyorlar herşeyi ama teşvik etmiyorlar demiş. Onlarla da o yüzden tavır almış. Abisi yengesi ben eşim gittik konuştuk haftasonu. Tabi onlar önce beni tutuyorlardı ev davasına ama işin çocuk olduğu ortaya çıkınca ki bunu eşim söylemedi. Yengesi çok ısrar etti sizin tek eksiğiniz çocuk ben başka bişey göremiyorum sıkıntı yaratacak diyince eşim ; bayan bayana konuşun siz bunu dedi kalktı masadan. Bende söyledim. Bende sıkıntı ama ameliyT olamıyorum dedim. O da zaten evlendiğimizde ben çocuğumuz olmazsa çocuk istemem diyordu. Ameliyat da olamayınca ben kafamda kapattım çocuk işini. Tabi durum öğrenilince oklar bana yöneldi. O bunu kafaya takmış, tepkisini böyle göstermiş diye. Ben ona hep ima ettim ama anlamıyor diyormuş. Şimdi onun ailesi öğrendi durumu. Korkunu yenmelisin diyorlar, biz senin yanındayız hep diyorlar maddi manevi, pisikoloğa git önce dediler. Eğer kaçarsan ilerde bunun sorumluluğunu çekersin dediler. En azından deneyin olmazsa denedik olmadı dersiniz diyorlar. Nasıl Yen'i em bu korkuyu bilmiyorum. Çocuk istiyorsa derdi çocuksa beni böyle kabul edecek diyordum ama onların yanında diyemedim çünkü onlar benim ameliyat olmamı istiyor