- 15 Aralık 2016
- 252
- 212
- 103
Merhabalar,
Dün eşimle yaşadığım olayı paylaşmak istiyorum.
Eve geç geldiğimiz için yemeği dışarıda yeme kararı alıp bir avm ye gittik.
Yemeği yedik dönüşte bir kaç mağazaya bakmak istedim. (10 dk sürmez kendisi de bilir)
Zaten cuma seni getireceğim şimdi girmenin anlamı ne dedi. Bende cuma gelmekten vazgeçtim şimdi bi girip çıkayım dedim. Olmaz dedi. Tamam cuma getirir bırakırsın o zaman dedim. (Araba onda olduğu için bırakıyor)
Cuma da getirmiyorum şimdi de girmiyorsun gibi saçma bir tepki verdi.
Biraz da sesini yükseltti açıkcası.
Tamam eve gidelim dedim indik otoparka. Sesini yükselttiği ve insanların bize bakmasına sebep olduğu için epey sinirlendim. (Daha önce defalarca uyardım bana bağırmaması konusunda)
Arabaya binince bende patladım sen bana nasıl bağırırsın kim oluyorsun gibi şeyler söyledim ve tartışma inanılmaz büyüdü.
En son avazım çıktığı kadar bana bağırmayacaksın diye bağırınca elini kaldırdı. Yumruk yaptı yani. indirdi. Kaldırdı indirdi. Vurmadı tabi ama vursaydı anca bu kadar içim acırdı.
Bi şekilde eve attık kendimizi. Ben bunun bir sonraki aşaması beni dövmen dedim. Ve bunu kendime yapmayacağımı, boşanacağımı söyledim. Akşam eve gitmeyi düşünmüyorum.
Ben artık kendimi güvende hissetmiyorum dediğimde oturup ağladı eşim. Sonra ben sana vurmadım içim rahat deyip içeri gitti. Ayrı yattık.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu sebepten boşanılır mı demeyin. Sınırları vardır herkesin. Bugün vurmadı ama belki başka bir sinir krizinde komalık edecek. Babamın oğlu değil güvenemem.
Çok iyi anlayışlı kibar bir insandır aslında eşim. Beni çok yaraladı.
Dün eşimle yaşadığım olayı paylaşmak istiyorum.
Eve geç geldiğimiz için yemeği dışarıda yeme kararı alıp bir avm ye gittik.
Yemeği yedik dönüşte bir kaç mağazaya bakmak istedim. (10 dk sürmez kendisi de bilir)
Zaten cuma seni getireceğim şimdi girmenin anlamı ne dedi. Bende cuma gelmekten vazgeçtim şimdi bi girip çıkayım dedim. Olmaz dedi. Tamam cuma getirir bırakırsın o zaman dedim. (Araba onda olduğu için bırakıyor)
Cuma da getirmiyorum şimdi de girmiyorsun gibi saçma bir tepki verdi.
Biraz da sesini yükseltti açıkcası.
Tamam eve gidelim dedim indik otoparka. Sesini yükselttiği ve insanların bize bakmasına sebep olduğu için epey sinirlendim. (Daha önce defalarca uyardım bana bağırmaması konusunda)
Arabaya binince bende patladım sen bana nasıl bağırırsın kim oluyorsun gibi şeyler söyledim ve tartışma inanılmaz büyüdü.
En son avazım çıktığı kadar bana bağırmayacaksın diye bağırınca elini kaldırdı. Yumruk yaptı yani. indirdi. Kaldırdı indirdi. Vurmadı tabi ama vursaydı anca bu kadar içim acırdı.
Bi şekilde eve attık kendimizi. Ben bunun bir sonraki aşaması beni dövmen dedim. Ve bunu kendime yapmayacağımı, boşanacağımı söyledim. Akşam eve gitmeyi düşünmüyorum.
Ben artık kendimi güvende hissetmiyorum dediğimde oturup ağladı eşim. Sonra ben sana vurmadım içim rahat deyip içeri gitti. Ayrı yattık.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu sebepten boşanılır mı demeyin. Sınırları vardır herkesin. Bugün vurmadı ama belki başka bir sinir krizinde komalık edecek. Babamın oğlu değil güvenemem.
Çok iyi anlayışlı kibar bir insandır aslında eşim. Beni çok yaraladı.
