eşim beni sevmiyor

maminero

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Mart 2009
19
0
86
Bursa
konuşacak kimsem olmadığı için sizlerle paylaşmak istiyorum.4 yıldır evliyim. 2 yaşında bir kızım var.eşimle evlendiğimizden beri sık sık tartışmalar yaşıyoruz. aşırı kıskanç ve paranoyak olduğundan beni asılsız şekilde suçluyor. bense sürekli konuyu kapatmak ve huzursuzluk çıkmasını engellemek için alttan alıyorum. en ufak tartışmada küsüyor, ayrı yatıyor, barışmak için yanına gidince beni sevmedini, istemediğini, ona dokunmamamı söylüyor, bunun dışında gurur kırıcı çok ağır laflar. ailemi sevmiyor.3 gün önce yine huzursuzluk çıkardı.çocuktan dolayı benimle sadece yabancı gibi aynı evde yaşayacağını , beni sevmeiğini, ağır yeminler ederek bir daha barışmayacağını söyledi. gece 2 de eve geliyor. nereye gittiğini bilmiyorum.bir defa aramaya kalktım sanane deyip yüzüme kapattı.ayrı yatıyoruz. konuşmuyoruz. acaba boşanmalımıyım? ne yapacağımı bilmiyorum evin içinde kafayı yemek üzereyim. köyde çalıştığımız için bir yerede gidemiyorum. lütfen benimle konuşarak bana yardım edin
 

aile değilseniz birarada mutsuz yaşamanın gereği var mı??
 
zor bir durum. seni gerçekten sevmiyor mu yoksa sevmediğini mi söylüyor? sevmiyorsa yapacak birşey yok, ikinizin de hayatı zindan olur. Seviyor da böyle söylüyorsa çözebileceğinizi düşünüyorum.
 
beni sevdiğini zannederdim. evle çok ilgilidir.sebepsiz küslükler çıkarır ve hep o zamanlar sevmediğini söyler. barışınca da sevdiğini. bu sonuncu diğerlerinden çok farklıydı. kuran üzerine yemin ederek beni sevmediğini istemediğini söyledi. sürekli beniaşağıladı. ama yaptığı , söylediği şeyleri kaldıramıyorum.inanın şimdi bile tutamıyorum gözyaşlarımı. ben böyle üzülürken o şarkılar söyleyere hazırlandı ve arabaya binip gitti. boşnırsam bakabilirim kendizie öğretmenim ben
 
esiniz cocuk gibi.. kavga edince nefret ediyor barisinca seviyor felan.
ailenizle konusmayi denesiniz en azindan birisi bi akil verse..
 
bugün siz mutsuzsunz yarın o evde büyümeye çalışan cocuğunuz
eğıtımcıymışınız
kendı ayakları üstünde durabılırsınız sanırım
ben kımseye boşan demem
ama kendınızı ve cocuğunuzu düşünüyorsanız bişeyler yapmalısınız

hanı bı kez falan olsa kızgınlıkla senı sevmıyorm dese affedılır
ama süreklı büyük yemınler ederek sevmıyorm dıyıp ağır sözler demesı
gercekten aradakı savgı ve sevgının bıttığını gösterıyor bence

şuan hem kendınızı hemde cocuğunuzu düşünmelısınız
mutsuz bı aılede yetişmesını ıster mısınız bılmem
 
boşanacağınızı söyleyin. bunun için karşılıklı konuşun. eşinizdeki karşılığa göre hareket edersiniz. allah yardımcınız olsun.
 
4 yıldır o kadar baskı altında bir evliliğim vardı ki inanın bu yüzden kendime güvenim kalmadı. sanki ondan boşanınca hayatıma devam edemicekmişim gibi geliyor. bide ben hala o kadar ağır lafa karşın o nu seviyorum.bana karşı saygısı kalmadı biliyrorum. azda seviyor zannediyordum oda yok. 10 gün sonra okul açılacak. aynı okulda çalışıyoruz. boşanma halinde ne yaparım diye düşünüyorum. inanın sinirlerim alt üst oldu
 
Ailenizle irtibata gecin.
Hem işinizde varmış.
Bosanın derim yani böyle bir ecde mutsuzlugunuzla cocugunuzunda huzuru kacar siz farketmezsiniz.
 
çok zor bir durum gerçekten de, sorunun nedenini bulup ona göre çözüm üretmeniz gerekiyor bence...

birlikte yaşamanıza imkan kalmadıysa en az hasarla bu evliliği sonlandırmanız gerekebilir malesef...

Bu arada eşinizin mesleği ne, o da mı öğretmen? köyde çalışıyoruz demişsiniz, doktor ya da askerdir öğretmen değilse...

Pardon şimdi gördüm meslektaşmışsınız, aynı okulda çalışmak yıpratıcı oluyordur, hem evde hem iş yerinde beraber olmak. ayrılsanız bile çocuklarınız var, insan çocuğundan boşanamıyor; illaki görüşmek zorunda olacaksınız. öncelikle kendinize güvenmeniz ve karşısında güçlü olmanız gerekiyor...
 
Son düzenleme:

cok üzücü bi durum. peki o kdr sevmiyor istemiyorsa neden hala sizinle birlikteki ?
bence kendinize ve cocugunuza bakicak gücünüz varsa daha fazla bu evliligi sürdürmenin cocugunuza zarar verecegini düsünüyorum...
 
çook da mutlu bir şekilde devam edeceksiniz...siz insan yetiştiriyorsunuz ve bir annesiniz varmı daha büyük bir sorumluluk...

tayin isteyin gidin ilçe milli eğitime gerekirse il milli eğitime anlatın durumunuzu..tayin olmazsa peşini bırakmadan görevlendirme isteyin...anlayışla karşılayacaklardır...bu şekilde yapan insanlar var..aciz değilsiniz koskoca bir öğretmen neler yapabilir...

ama önce bir silkelenip aynaya bakıp kendinize gelin...istedikten sonra yapacak çoooook şey var yeter ki ne istediğinizi bilip kararlı olun ve bence biran önce kurtulun...
 
valla sizin yerinizde olsam esine bosanmayi teklif et madem kurana basip seni sevmedigini söylüyor gitsin evden ayni yerde calismaniz ayri yasamaniza mani degil ben olsam o laflari ona yediririrm valla
seni sallamiyormu sende onu sallama konusma evden gitmesini söyle giy kusan gez toz onun yaptigi gibi onun bu hareketleri seni delirtiyor degilmi sende onu delirt
 
çiğdem_k arkadaşıma katılıoyorum, bu gibi hassas durumlarda görevlendirmelere sıcak bakıyor il ya da ilçe mem'ler...
biz kadınlar çok güçlüyüz inanın, hayat eşlerimizden ibaret değil... nasıl ki evlenene kadar onlarsız yaşadık, gerekirse yolumuza onlarsız da devam edebiliriz...
 
o bu şekilde davrandıkça, gedikçe eve gelmedikçe ben çıldırıyorum. oysaki ben onun için çok fedekarlık yaptım . kişiliğimden bile ödün verdim. kıskançlıklarından dolayı okulda hiç bir erkek öğretmenle konuşmadım, selam vermedim. tenefüslerde kendi sınıfımdan dışarı çıkmadım. bazen bahçede öğretmen var perdeyi açmama bile küsüyordu. bazende neye küstütüğünü bile söylemeden günlerce küs kalıyodu. yanına konuşmak için gittiğimde kavga çıkıyou.yaz tatillerinde ailesinin yanına köüyüne götürüyodu. benim aileme gidince 1 hafta dayanamayıp kavga çıkartıp geri geliyoduk.bilmiyorum bu yaptıklarını düşününce hala nasıl evli kaldığıma inanamıyorum. ama kalbim ise ona çok bağlıııı. onsuz yaşayamam gi bi geliyo.
 

kessssinlikle...

şimdi siz bir öğretmensiniz, mesleğiniz var, en az 4 yıl üniversite okuyacak muhakeme gücüne bilgi ve donanıma sahipsiniz...aç değil açıkta değilsiniz ki şimdi birsürü insanın deli gibi çalışıp elde edemediği birşey var elinizde...kıymet bilemz de ben güçsüzüm derseniz günah...

başka bir kadın düşünün...bundan yıllar önce 60 lı yılların başı...kadınların yeni yeni sosyelleşmeye çalışmaya başladığı zamanlar...köylü okuma yazma bilmeyen bir kadın...30 lu yaşlarının başında en küçüğü 2 yaşında kocasını kaybedip dul kalıyor...ne yapabilir ki çaresiz...5 çocukla bi başına köy yerinde...koca köyü karşısına alıp topluyor çoluğu çucuğu okuma yazma bilmeden TEK BAŞINA hiç bilmediği büyük bir şehire (Ankara) geliyor...çalışıp çabalayıp hepsini iş güç sahibi yapıp okutuyor TEK BAŞINA.. idolümdür benim elleri öpülesi babaannem...


yine söylüyorum umutsuz değil kararlı olun ne istediğinize karar verip harekete geçin yoksa yazık değilmi kendinizden nefret edeceksiniz...bu hayat sizin arkadaşım onu size kimse vermedi..kocanız mı okuttu sizi, o mu baktı şimdiye kadar ne hakediyor ki??

yapamam deyip ertelemeyin bişeyleri, ha düzelecek diyebiliyorsanız o ayrı...ama 4 yıl geçmiş aynı şekilde...üstelik eşiniz sizden bekliyor gibi...

yine söylüyorum aile değilseniz mutsuzluğa katlanmanın alemi varmı??
 

yapabileceğiniz en kötü şeyi yapmışsınız kendinize....bence kalbiniz bağlı değil alışmışsınız çok fena...(bence tabi kendiniz daha iyi bilirsiniz)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…