- Konu Sahibi Gokyuzummm
-
- #141
Bence bir karakola gidin eşinizin evden kovdugunu gidecek bir yeriniz olmadığını bildirin orda tutanak tutarlar ..boşanma davasinda da evi kendi terketti diyemez ..o tutanak işinize yararMerhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Küçük şehir tercih edin il değilde ilçe olsun .iller çok pahalı düzgün bir ev bursada 1500 oda alt kat 5. Kat inşallah huzurla sağlıcakla gazel bir anne olursunuzSöyledim ailenin yanına git dedi. Ya da git ailenin olduğu şehirde eve çık. Şu an biraz altınım var ev tutup eşya alabilirim onları satıp. Ben onca şeye rağmen olumlu konuştum çocuk var düzeltelim dedim. Yok ben istemiyorum seninle yaşama fikrini aklımdan bile geçiremiyorum dedi bağırmalar ittirmeler. Ben artık bunları yaşamak istemiyorum. Çocuğum birbirini sevmeyen anne baba ile neden büyüsün ki? Asıl insanların çocuklara bunları yapmaya hakkı yok
gidecek yeriniz yoksa polisi arayin onlar sizi değil eşinizi dışarı çıkarırlar merak etmeyinKonuşabildiğim iletişim kurabildiği biri değil. Zaten evlendiğimiz zamandan beri her şeyi alttan alıyordum ama bakıyorum tek başına olabilecek bir şey değil. Konuşmaya çalıştım istemiyorum diyor senin yüzünü bu evde varlığını istemiyorum
Gerçekten çok ufak bir konu. Benim yapmak istediğim bir şey vardı eşlik edip edemeyeceğini sordum kibarca olur dedi. Sonra kendi istediğini dayattı bana ben de madem böyle yapacaktın ben yalnız yapardım gerek yok dedim. Ordan başladı ben sinirlendim bir şey dedim o dedi. Sonra biraz evin önüne çıktım hava aldım geldim on dk. Geldiğimde o sözlerle karşılaştımKavga konusu nedir ve eşiniz size karşı neden bu kadar öfkeli ve nefret dolu küçük bişeyden kavga ettik diyorsunuz ama karşı taraf için büyük Bi sorun olabilir detaylı yazarsanız daha iyi olur
bu noktaya birden bire mi geldiniz?
ve kavga konunuz neydi eğer özel değilse paylaşmanız belki size yardım etmemizi kolaylaştıracaktır.
çünkü tedavi ile gebe kalmışsınız ve 5 haftalık
yani bundan 1 ay önce durumunuz aslında iyi imiş
o yüzden belki sizin kullandığınız ilaçlardan , belki tedavi esnasında o yaşanan duygusal karmaşadan birbirinize tahammülünüz azalmış olabilir mi?
ben hep son olarak ne yapılabilir de durum düzelebilir ? kafasında bir insan olduğum için belki birşeyler karşılıklı iletişim halinde çözülebilir diye düşündüm
ama eşinizi siz daha iyi biliyorsunuz
bazı insanlar öfke ile ne söylediğini bilemeyip sonrasından çok pişman da olabiliyor
umarım hakkınızda hayırlısı olur
Küçük şehir tercih edin il değilde ilçe olsun .iller çok pahalı düzgün bir ev bursada 1500 oda alt kat 5. Kat inşallah huzurla sağlıcakla gazel bir anne olursunuz
Suçlama tarzı konuştuysanız erkekler buna gelemiyor birçok kez şahit oldum size eşlik edeceğini söyleyip yapmadıysa daha mağdur bi şekilde söylemeniz lazımdı demek ki suçlayıcı ve sert değil de hani onun haksızlığını yumuşakla belli edecek şekilde vicdan yaptıracak şekilde bide olay kavgaya dönüşecek gibi olunca da kaçmak gerekiyor aslında siz bunu yapmışsınız dışarı çıkarak keşke oda o an sakinleşseydi hemen sakinleşemeyen bir tip sanırım sizde o esnada söylediklerini duymayıp hemen başka bi odaya geçseydiniz nasıl olurdu acaba tabi şu an bunalr hep geçmişte kaldı belki eşinizin de psikolojisi bozuktur ? Onun da mı ilk evliliği boşanmayı düşüneceğinize ilk önce birlikte psikolojik tedavi almayı deneseniz sinirle insan birbirine neler söylüyor tamam hoş değil söylenenler ama bazı insanlar böyle ağzından herşeyi çıkarır ama karşı taraf için öyle düşündüğünden değildir bu içini döker karşı tarafı üzmek için yapar belki oda öyledir baksanıza tahammül sıfır bu bi anda olmaz demek ki sürekli bi kavga ufak şeyler sürekli problem ediliyorGerçekten çok ufak bir konu. Benim yapmak istediğim bir şey vardı eşlik edip edemeyeceğini sordum kibarca olur dedi. Sonra kendi istediğini dayattı bana ben de madem böyle yapacaktın ben yalnız yapardım gerek yok dedim. Ordan başladı ben sinirlendim bir şey dedim o dedi. Sonra biraz evin önüne çıktım hava aldım geldim on dk. Geldiğimde o sözlerle karşılaştım
gidecek yeriniz yoksa polisi arayin onlar sizi değil eşinizi dışarı çıkarırlar merak etmeyin
Suçlama tarzı konuştuysanız erkekler buna gelemiyor birçok kez şahit oldum size eşlik edeceğini söyleyip yapmadıysa daha mağdur bi şekilde söylemeniz lazımdı demek ki suçlayıcı ve sert değil de hani onun haksızlığını yumuşakla belli edecek şekilde vicdan yaptıracak şekilde bide olay kavgaya dönüşecek gibi olunca da kaçmak gerekiyor aslında siz bunu yapmışsınız dışarı çıkarak keşke oda o an sakinleşseydi hemen sakinleşemeyen bir tip sanırım sizde o esnada söylediklerini duymayıp hemen başka bi odaya geçseydiniz nasıl olurdu acaba tabi şu an bunalr hep geçmişte kaldı belki eşinizin de psikolojisi bozuktur ? Onun da mı ilk evliliği boşanmayı düşüneceğinize ilk önce birlikte psikolojik tedavi almayı deneseniz sinirle insan birbirine neler söylüyor tamam hoş değil söylenenler ama bazı insanlar böyle ağzından herşeyi çıkarır ama karşı taraf için öyle düşündüğünden değildir bu içini döker karşı tarafı üzmek için yapar belki oda öyledir baksanıza tahammül sıfır bu bi anda olmaz demek ki sürekli bi kavga ufak şeyler sürekli problem ediliyor
Bir sey merak ediyorum, başından beri hep böyle idi ben hep alttan alıyordum demişsiniz..
Bir evlilik geçmiş daha önce basınızdan sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yemez mi?
Bastan bu sekilde olduğunu biliyordunuz neden evlendiniz?
Bir de bu sekilde pasif agresif bir adama zorlu bir süreçten geçerek neden çcouk yapıyorsunuz ki?
Bunları cidden merak ediyorum.... Ve hakkınızda en hayırlısı olur umarm
Bahane değil hayatımda olan gerçekleri yazdım onlar için çok zor olacağını bildiğim için bunun arkasına sığınmıyorum. Sadece bu süreçte kendim yol almalıyım ondan bahsediyorum.Bu adama çocuk doğurmak için bir de tedavi mi gördünüz, pes doğrusu. Hadi siz çekmeye gönüllüsünüz de çocuk ne yapacak? Yarın bir gün onu da kovarsa ne yapacaksınız? Şahsen ben kovulduğum yerde bir dakika durmam. Çalışan kadınsınız gidin bir otele, öncesinde mutlaka avukatla görüşün. Kendinize ev tutarsınız aile yanına dönmem diyorsanız. Şu ailem kaldıramaz bahanesini de bırakın lütfen çocuğunun boşanmasını kaldıramayan aile ömrümde görmedim, duymadım.
Ama anlattığınıza göre bu bir konuşmalık iş değil diğer yorumlarım hepsini de okudum herkes neden bu hale gelindi neden bu kadar nefret ediyo demiş size göre belki bir konuşma ama belki de sürekli suçlayıcı ufak şeyleri bile tedavi yüzünden sorun ettiniz belki de sürekli suçladınız ben tamamen siz haksızsınızds demiyorum asla eşinizin yaptığı çok....kkk yanlış ama işte iki tarafı da dinlemek gerekiyor bence bu tarz şeylerde bakalım o ne hissediyo neden bu kadar tahammülsüz mesela benim ilişkimde de sevgilim çok tahammülsüzdü oda bana ağır konuşuyordu ama ben farkettim de hiç kimsenin sorun etmeyeceği şeylerden bile kavga çıkarıyormuşum yada düzgün iletşim kuramıyormuşum istediğim şeyi düzgünce değil de hep suçlayıcı tarzda söylemişim yada bişey olmayınca hemen ani öfkeye kapılmışım bunu birçok psikolog yayını kitapları okuduktan sonra farkettim ve kendimi geliştirdikçe onun da hareketlerinin daha naifleştiğini gördümBen evlilik kurumunun eşime göre olmadığını düşünüyorum. Suçlayıcı konuştuysam da bir konuşmada böyle kapının önüne mi koyacak? Hala aile olduğunun farkında değil ailesi hala kendi çekirdek ailesi. Ben defalarca teklif ettim aile terapistini. Ben kendimden çok memnunum ihtiyacın varsa sen git diyor. Ben dediğiniz her şeyi yaptım başka odaya da gittim ama bu insan farklı bir karakter
Bahane değil hayatımda olan gerçekleri yazdım onlar için çok zor olacağını bildiğim için bunun arkasına sığınmıyorum. Sadece bu süreçte kendim yol almalıyım ondan bahsediyorum.
Asla kürtaj demedim.. Demem. Allah korusun.Haklısınız. Benim de verecek cevabım yok. Ama kürtaj gibi bir seçenek düşünmüyorum.
Kendi duygularınızdan bahsetmemişsiniz. Siz ne hissediyorsunuz? Kurtarılmaya değer bir evlilik mi? Bir de hamile olduğunuz için hormonlar yüzünden coşmuş olabilirsiniz. Eşinizin buna göre anlayışlı olması gerekirdiMerhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Anlamadığım kusurlu olsanız ne olacak? Kaybını ne ki... Ztn boşanmak için gidiyorsunuz ne kaybı?Gitmez bu evden. Çocuğuma bir şey olmasından korkuyorum bu üzüntüyle. Ev üstüme üstüme geliyor. Gitsem ne olur onu düşünüyorum. Ayrı eve çıksam ben mi kusurlu olurum
nice bekar anneler var hem anası hem babası olan evladının. boşayın şu adamı bakın evladınızla hayatınıza. ya bir dahaa anne olamazsanız ? annelik her kadının içinde yatan bir histir doğuştan gelen. annneliğinizin kadınlığınızın elinizden alınmasına assssla zin vermeyin.Öyle bir durumdayım ki yazan üyenin fikrine saygı duymakla beraber yorum yapamadım. Benim yerime yazmışsınız teşekkür ederim
Büyükşehirin büyük derdi var canım.tayinci biri olarak söylüyorum.küçük şehirde yaşamak çocuk büyütmek için en ideali.artık kimse kimseyle ilgilenmiyor.komşuculuk bile yok küçük yerlerde.kimse kimseyi tanımıyor.kira ısınma faturalar yol yeme içme derken en az 5000 almak lazım çocukta olunca yetmiyor.Küçük şehirlerde herkes biribirini tanıyor zor da olsa büyük şehir istiyorum artık kimsenin kimseyle ilgilenmediği uğraşmadığı. Herkesin kendi işine gücüne baktığı. Çok teşekkür ederim naif güzel dilekleriniz için
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?